Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011 στις 18.00
Πορεία αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
"…Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας…
…Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων…
…Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα τη δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες…
…Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε τη ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο…"
(Αποσπάσματα από το κείμενο της συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας)
Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου έφτασαν στην Αθήνα από τα Χανιά 300 μετανάστες-εργάτες, από τους οποίους οι 250 εγκαθίστανται σε κτίριο της Νομικής σχολής και οι υπόλοιποι 50 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Την Τρίτη ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητώντας ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τους ντόπιους εργάτες.
Από την πρώτη στιγμή, κράτος, ΜΜΕ, κόμματα και ακαδημαϊκοί εμφανώς τρομοκρατημένοι, εξαπολύουν μια ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον τους, στοχεύοντας στον αποπροσανατολισμό από την ουσία του αγώνα τους. Το κτίριο στο οποίο αποφάσισαν να μείνουν βρίσκεται υπό ανακαίνιση, οπότε δεν παρεμποδίζεται καμιά λειτουργία του πανεπιστημίου. Παρ' όλα αυτά η διοίκηση του πανεπιστημίου αποφάσισε το κλείσιμο της σχολής έως την Παρασκευή, προφανώς εκβιαστικά. Έτσι βλέπουμε να μπαίνει στο στόχαστρο το άσυλο, φέρνοντας στο προσκήνιο μέχρι και την κατάργηση του. Βέβαια ένας από τους ρόλους του ασύλου ιστορικά, είναι ακριβώς αυτός, να παρέχει καταφύγιο και προστασία σε καταπιεσμένους και κυνηγημένους, αποτελώντας χώρο έκφρασης, συζήτησης και αγώνα των κοινωνικών κινημάτων. Ένα άλλο κομμάτι της κρατικής προπαγάνδας ήταν να παρουσιάζουν τους μετανάστες-απεργούς πείνας ως άβουλα και χωρίς συνείδηση όντα, καθοδηγούμενοι και υποκινούμενοι από μικροπολιτικά συμφέροντα. Στην πραγματικότητα ο αγώνας τους είναι αυτοοργανωμένος και ακηδεμόνευτος, αφού από την αρχή του μέχρι και τώρα που τους ζητούν να μεταφερθούν, όλες οι αποφάσεις παίρνονται μέσω της συνέλευσης τους.
Το ζήτημα είναι πρωτίστως ταξικό. Οι μετανάστες δεν είναι τίποτα λιγότερο από εργάτες σε καθεστώς παρανομίας. Και σαν τέτοιοι για πρώτη φορά διεκδικούν μαζικά και πολιτικά τη νομιμοποίηση τους με το έσχατο των μέσων, την απεργία πείνας. Την εποχή που τα αφεντικά χτίζουν φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτή η κίνηση έρχεται να θέσει εκ νέου το μεταναστευτικό ζήτημα στην πραγματική ταξική του βάση. Σε μια περίοδο έντονης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου, ένα από τα κυριότερα όπλα τους είναι το να μας έχουν διχασμένους. Τους δημόσιους ενάντια στους ιδιωτικούς, τους λιμενεργάτες ενάντια στους αγρότες, τους μετανάστες ενάντια στους ντόπιους. Ενάντια στο "διαίρει και βασίλευε" που προσπαθούν να επιβάλλουν τα αφεντικά, προτάσσουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Η υπόθεση τους μας αφορά όλους.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΥΝΟΡΑ, ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
11/2/11 Πανευρωπαϊκή μέρα δράσεων αλληλεγγύης !
Πορεία αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
κάλεσμα : Αλληλέγγυοι-ες