Πέμπτη 18 Μαίου 2017 στις 12.00
Καθιστική διαμαρτυρία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας
"Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λειώσουμε το μολύβι
Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ' την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ' τον έρωτά του
Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη"
Στην αρχή δεν ήταν πολλοί, αλλά αυτοί με το θάρρος τους δυνάμωσαν και των άλλων την αγωνιστικότητα.....και τώρα έχουν γίνει σύμβολα της αντίστασης για όλη την κοινωνία
Απο τις 23 Φλεβάρη
Απο τις 11 Μαρτίου
Σας καλούμε για,
Καθιστική διαμαρτυρία
στο Προξενείο του φασιστικόυ κράτος της Τουρκίας
Πεμπτη 18 Μαη απο τις 12.00 πμ μεχρι στις 14.00 μμ.
(όσα μπορείτε και θέλετε εσείς)
"(...)Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω.Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λιώσουμε το μολύβι (...)"
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ !
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ. ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Μετά την εξαγγελία της εφαρμογής της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και έκτοτε, κατά την διάρκεια των έξι μηνών, προφυλακίσθηκαν 41.326 άτομα και 121 δημοσιογράφοι, απολύθηκαν πάνω από 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι, έκλεισαν 155 μέσα μαζικής ενημέρωσης. Βομβάρδισαν και συνεχίζουν να βομβαρδίζουν τα βουνά και τις περιοχές του Κουρδιστάν.
Στις 7 Νοέμβρη 2016 δολοφονήθηκαν 11 αντάρτες του DHKC (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο) κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών όλης της περιοχής, και έγινε χρήση χημικών. Ως σήμερα δεν έχουν παραδώσει τις σορούς των ανταρτών στους γονείς τους. Γι' αυτό ένας 70χρονος πατέρας ξεκίνησε αγώνα για το ανθρώπινο δικαίωμά του να ενταφιάσει τη σορό του παιδιού του. Τον προσήγαγαν και συνεχώς τον απειλούν. Παρ' όλες τις προσπάθειές του δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, γι' αυτό ξεκίνησε κι αυτός στις 23 Φλεβάρη απεργία πείνας. Σήμερα, μετά από 67 ημέρες, συνεχίζει τον αγώνα του, ανακοινώνοντας ότι «Όποιο κι αν είναι το κόστος, θα συνεχίσω. Θέλω να έχει ο γιος μου ένα τάφο που να μπορώ να επισκέπτομαι. Ακόμα και αν έχει μείνει μόνο ένα κόκκαλο, το θέλω.». Στην πορεία της απεργίας πείνας ταυτοποιήθηκαν οι σοροί δύο ανταρτών, ως αποτέλεσμα αυτού του αγώνα.
Η NURİYE GÜLMEN, καθηγήτρια Πανεπιστημίου είναι η πρώτη που αντιστάθηκε στην Άγκυρα κατά των απολύσεων. Τις πρώτες μέρες προέβησαν σε συλλήψεις της καθημερινά, αλλά εκείνη συνέχισε την αντίστασή της με αιτήματα: «Θέλουμε να επιστρέψουμε πίσω. Όχι στα μέτρα έκτακτης ανάγκης». Με την αποφασιστικότητα και την αγωνιστικότητά της κατάφερε να απλωθεί η φωνή της σε όλη την χώρα. Πέρασαν πέντε μήνες από τότε. Τώρα η NURİYE GÜLMEN και ο δάσκαλος SEMİH ÖZAKÇA συνεχίζουν την απεργία πείνας που είχαν ξεκινήσει στις 11 Μαρτίου. Ήδη διανύουν την 69η ημέρα της απεργίας πείνας και έχουν γίνει σύμβολα της αντίστασης των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων κατά της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Επίσης, μετά απ' αυτούς, ξεκίνησαν αντίσταση και οι δημόσιοι υπάλληλοι στις πόλεις: Κωνσταντινούπολη, DÜZCE, MALATYA, AYDIN, Αλικαρνασσό, παίρνοντας δύναμη απ' την αντίσταση της Άγκυρας. Τώρα στηρίζουν τον αγώνα τους απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, εργάτες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, βουλευτές …..Το βασικό στοιχείο της αντίστασης αυτής, που ξεκίνησε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και τρομοκρατίας, είναι η αποφασιστικότητα. Παρ' όλο που συνεχίζονταν οι απειλές, οι συνεχείς προσαγωγές και οι πιθανότητες προφυλακίσεων ήταν πολύ αυξημένες. Στην αρχή δεν ήταν πολλοί, αλλά αυτοί με το θάρρος τους δυνάμωσαν και των άλλων την αγωνιστικότητα. Αυτοί που αντιστέκονται είναι επίσης και μέλη της KESK (Συνομοσπονδία των Συνδικάτων Δημοσίων Υπαλλήλων), που αν και έχει πάνω από 200.000 μέλη, δεν επέλεξε το δρόμο του αγώνα. Σε όσους δε τα έθεταν ως θέματα προς συζήτηση υπεδείκνυε τον δρόμο της απραξίας, ως μοναδικής επιλογής για τις ανυπέρβλητες, κατά την άποψή τους, καταστάσεις, υποδαυλίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το φόβο τους.
Αλλά ακόμη και στην πόλη Μαλάτια οι δημόσιοι υπάλληλοι, μέσα σε 88 μέρες, προσήχθησαν 85 φορές. Χωρίς θυσίες τίποτα δεν γίνεται. Μετά απ' όλες αυτές τις αντιστάσεις, έσπασε και το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Θα οργανωθούμε στις λαϊκές, εργατικές, φοιτητικές, καλλιτεχνικές κλπ συνελεύσεις και θα δυναμώσουμε τον αγώνα.
Ένας 70χρονος πατέρας ξεκίνησε αγώνα για το ανθρώπινο δικαίωμά του να ενταφιάσει τη σορό του παιδού του. Για αυτόν το λόγο, σε συμπαράσταση στον αγώνα του, ως Επιτροπή Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, σας καλούμε να συμπαρασταθείτε στον αγώνα του 70χρονου πατέρα(Kemal Gun).
ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΟΥΝ ΟΙ ΣΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ/ΣΩΝ στις ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ !
ΝΑ ΑΡΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ και ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ!
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ !
ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ!
Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολίτικους κρατουμένους
στην Τουρκιά και το Κουρδιστάν
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Μάιος 21h