Παρασκευή 8 Απριλίου 2011 στις 20.00
Ανοιχτό κάλεσμα Αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση
Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι η κλιμάκωση και η ένταση όλων των πρωτότυπων μορφών αγώνα που έχουν αναδυθεί, αλλά και ο επαναπροσδιορισμός της απεργίας, της συνέλευσης, της συγκέντρωσης, της εργατικής δράσης σε κατευθύνσεις επικίνδυνες για το κράτος και το κεφάλαιο.
Η παραπάνω «εύκολη» λεκτικά διαπίστωση του τι πρέπει να γίνει, κολλάει στο πώς. Ίσως το σπουδαιότερο είναι η συνάντηση των ανθρώπων και ο συντονισμός των διαθέσεων για δράση. Για παράδειγμα η ενεργή συμμετοχή εργαζόμενων-ανέργων στο κίνημα δεν πληρώνω' έχει έδαφος να υλοποιηθεί, γιατί οι συγκοινωνίες επηρεάζουν τη ζωή όλων και έρχεται να στηρίξει τον αγώνα των εργαζόμενων στα ΜΜΜ για δημόσιες συγκοινωνίες. Η συνειδητοποίηση της αλληλεξάρτησής μας με άλλες κοινωνικές και εργασιακές ομάδες και της αλληλεπίδρασης των διεκδικήσεών μας με τα δικά' τους αιτήματα δείχνει να κερδίζει έδαφος και να ανοίγει μια πιο συλλογική αντιμετώπιση των μεταρρυθμιστικών ενεργειών και κατασταλτικών δράσεων' της δημοκρατικά εκλεγμένης' εξουσίας.
Ο απεγκλωβισμός από τις παραδοσιακές μορφές δράσης είναι επίσης αναγκαίος. Το ξόδεμα ενέργειας, χρόνου, διάθεσης για μια συνέλευση των 30 ατόμων ή για μια απεργία του 7% μόνο και μόνο γιατί έτσι ξέρουμε να αντιδρούμε' επιτέλους ας σταματήσουν.
Να οργανώσουμε καταλήψεις, κλεισίματα δρόμων, παραδειγματική αντιβία, μπλοκαρίσματα παραγωγής, κινητοποιήσεις κατοίκων, συνευρέσεις ανταλλαγών και αλληλεγγύης και γενικά να δείξουμε εμπιστοσύνη και να συμμετέχουμε ενεργά στην ευρηματικότητα και μαχητικότητα των οργισμένων προλετάριων....
- Αντίσταση παντού και με κάθε μέσο
- To μόνο που έχουμε να ξοφλήσουμε είναι οι ανοιχτοί λογαριασμοί μας με το κεφάλαιο και το κράτος...........................................................................................
ekpaideysi.espivblogs.net