Πέμπτη 10 Μαίου 2018 στις 15.00
παρέμβαση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της μκο Άρσις ( + συνέλευση)
Εργασιακή επισφάλεια και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
Στη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες των Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων βιώνουν εδώ και μήνες ένα εξοντωτικό καθεστώς καθυστέρησης της καταβολής των μισθών τους. Από τον Αύγουστο του 2017, οπότε οι δομές εντάχθηκαν στο πρόγραμμα AMIF, διαχειριστής του οποίου είναι το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, οι συνάδελφοι/ισσες μας αντιμετωπίζουν συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας τους και γενικότερα στην εκταμίευση της χρηματοδότησης. Υπό αυτές τις συνθήκες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όσο καλύτερα μπορούν, προσπαθώντας να μη διαταραχτεί η εύρυθμη λειτουργία των δομών και να μην επηρεαστούν αρνητικά οι ωφελούμενοι έφηβοι που διαμένουν στους ξενώνες. Να τονιστεί εδώ ότι η καθυστέρηση στην καταβολή της χρηματοδότησης έχει και άμεσο αντίκτυπο στην ίδια τη λειτουργία δομών, καθώς δεν μπορούν να αγοραστούν τα αναγκαία για τα παιδιά είδη (είδη ρουχισμού, σχολικά είδη, φάρμακα κα). Είναι δεδομένο λοιπόν ότι αυτή η κατάσταση επιδρά αρνητικά πρώτα και κύρια στους ίδιους τους ασυνόδευτους ανήλικους, καθώς στερούνται την κάλυψη βασικών τους αναγκών, ενώ η έλλειψη σε αγαθά και δραστηριότητες είναι κάτι που προφανώς επηρεάζει την ομαλή τους κοινωνική ένταξη.
Απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένών τους και την ομαλοποίηση της ροής της χρηματοδότησης από εδώ και πέρα, οι συνάδελφοι μας από τους Ξενώνες των Ταγαράδων και του Ωραιοκάστρου προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας από τις 28/3 και τις 2/4 αντίστοιχα, καλώντας μας παράλληλα να στηρίξουμε τις παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης και να συμμετέχουμε σε δύο συνελεύσεις εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ που πραγματοποιήθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις σχετικά με τον αγώνα τους αλλά και άλλες τις πιθανές κινητοποιήσεις. Από τις 20/4 σε επίσχεση εργασίας βγήκαν επίσης και συνάδελφοι/ισσες του Ξενώνα της Πυλαίας.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι παρότι μέχρι στιγμής οι ενημερώσεις από την πλευρά της οργάνωσης προς τους εργαζόμενους είναι το λιγότερο αποσπασματικές και ασαφείς, άτομο της διοίκησης δεν παρέλειψε να έρθει σε επικοινωνία, για να κατακρίνει την τακτική των συναδέλφων να δημοσιοποιούν των αγώνα και τις κινητοποιήσεις τους μέσω του facebook της δομής τους. Θεωρήθηκε ότι η εικόνα της οργάνωσης αμαυρώνεται από τα «συνδικαλιστικά κείμενα» που δημοσιοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι από το γεγονός ότι δομές και εργαζόμενοι/ες βρίσκονται χωρίς χρήματα και χωρίς επαρκή ενημέρωση εδώ και τόσους μήνες.
Όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε ΜΚΟ βιώνουμε μία συνεχή συνθήκη επισφάλειας: συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μετά από χρόνια εργασίας στην ίδια θέση, συχνά ακόμα και τριμήνου, εργασία με «μπλοκάκι» αντί για ΙΚΑ, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, κατάσταση «επιφυλακής» κάθε μέρα και όλη μέρα, "εθελοντική" εργασία πέραν του ωραρίου μας, καθυστερήσεις στις πληρωμές μας και τεράστιος εργασιακός φόρτος. Και, φυσικά, όταν η προσφορά μας τελειώσει, απόλυση χωρίς αποζημίωση - καθώς η απόλυση βαφτίζεται "μη ανανέωση της σύμβασης".
Έχουμε προφανώς λοιπόν την επίγνωση ότι υπάρχουν μια σειρά ζητημάτων που δεν εξαντλούνται στα αιτήματα των συναδέλφων που κάνουν αυτή τη στιγμή επίσχεση αλλά και ούτε αφορούν μόνο την οργάνωση στην οποία εργαζόμαστε. Στη συνέλευση των εργαζομένων στις 19/4 που αποφάσισε την κήρυξη και οργάνωση της στάσης εργασίας αλλά και στην επόμενη που διεξήχθη εν μέσω της στάσης, εκφράστηκε η ανάγκη αυτά επιτέλους να τεθούν μιας και αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν συνάδελφοι/ισσες σε άλλες ΜΚΟ οι οποίοι/ες αντιμετωπίζουν παρόμοιους ή και πολύ χειρότερους όρους εργασίας. Άλλωστε η μεγάλη συμμετοχή τόσο στη στάση εργασίας που προκηρύχθηκε στην ΑΡΣΙΣ στις 26/4 (με το ποσοστό στη Θεσσαλονίκη να ανέρχεται στο 67%), όσο και στη μαζικότατη παρέμβαση στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης, αλλά και στη συνέλευση που ακολούθησε στο ΕΚΘ, φανερώνει ακριβώς ότι μιλάμε για ένα εύρη ζήτημα που αφορά πολλούς συναδέλφους και συναδέλφισσες. Πέραν λοιπον από την αυτονόητη απαίτησή μας να ικανοποιηθούν άμεσα τα ήδη διατυπωμένα αιτήματα, πιστεύουμε πως αυτή η διαδικασία αγώνα μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αφορμή για να επιχειρήσουμε να έρθουμε σε επαφή με συναδέλφους/ισσες που βρίσκονται σε αντίστοιχη συνθήκη, ώστε να σχηματοποιηθούν κάποια πάγια αιτήματα όλων των εργαζόμενων στις ΜΚΟ και να γίνουν ίσως οι πρώτες απόπειρες να χαραχθεί μια ενιαία και κοινή τακτική αγώνα, ώστε αυτά να γίνουν πραγματικότητα.
Ευρύτερα αιτήματα για όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε ΜΚΟ:
* Να μετατρέπονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου, όπως ορίζει ο νόμος, δηλαδή μετά από 2 έτη εργασίας ή 3 συναπτές ανανεώσεις της σύμβασης
* Να ελαχιστοποιηθούν οι ''αυτονόητες'' (άτυπες) υπερωρίες και όταν αυτές είναι απαραίτητες να πληρώνονται κανονικά ως τέτοιες.
* Να συναφθούν κλαδικές συμβάσεις για όλες τις ειδικότητες του κλάδου, ώστε να διασφαλίζεται ο κατώτατος μισθός για όλους τους συναδέλφους, ανεξαρτήτως της ΜΚΟ στην οποία εργάζονται
Κάτι που επίσης είναι κρίσιμης σημασίας να φροντίσουμε να διασφαλιστεί, είναι ότι τόσο οι συνάδελφοί μας που αυτή την στιγμή κάνουν επίσχεση αλλά και όσοι και όσες συνάδελφοι/ισσες, σε όποια οργάνωση και αν εργάζονται, προβαίνουν σε διαδικασίες διεκδίκησης, δε θα δεχτούνε οποιασδήποτε φύσης και έντασης εκδικητικές κινήσεις από την πλευρά της εκάστοτε διοίκησης. Θα πρέπει να διατυπώσουμε σε όλους τους τόνους ότι δε θα δεχτούμε καμία εκδικητική απόλυση, καμία μείωση των μισθών στην επόμενη ανανέωση της σύμβασης, κανέναν «περίεργο» όρο στην επόμενη σύμβαση (π.χ. όρος περί πληρωμής των μισθών εν συναρτήσει των δόσεων χρηματοδότησης) και καμία άλλη εκδικητική κίνηση της εργοδοσίας απέναντι σε όσους/ες συναδέλφους/ισσες συμμετέχουν σε κινήσεις διεκδίκησης καλύτερων όρων εργασίας.
Θέλουμε να ευχαριστούμε όλα τα σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους που έχουν δείξει την αλληλεγγύη τους με ψηφίσματα.
Καλούμε τις συναδέλφισσες και τους συνάδελφους να στηρίξουν την παρέμβαση για τη δημοσιοποίηση του αγώνα των εργαζόμενων που είναι σε επίσχεση και να βρεθούμε όλες και όλοι μαζί στη συνέλευση ώστε να συζητήσουμε τα θέματα και προβλήματα που μας απασχολούν.
Παρέμβαση στα κεντρικά γραφεία της Άρσις (Λ. Σοφού με Εγνατία) Πέμπτη 10/5 στις 15.00
Συνέλευση εργαζομένων της Άρσις Πέμπτη 10/5 στις 17.00 στο Εργατικό Κέντρο
κάλεσμα : Συνέλευση Εργαζομένων ΑΡΣΙΣ
26/4
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μάιος 02h
Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
Οι εργαζόμενοι στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΑΡΣΙΣ ( Πυλαία, Ωραικόστρο, Ταγαράδες ) έχουν κυριολεκτικά εξαναγκαστεί να προσφέρουν την εργασία τους «εθελοντικά», καθώς παρέμεναν για 3 μήνες απλήρωτοι. Όλο αυτό το διάστημα, παρότι παρείχαν κανονικά τις υπηρεσίες τους όπως ακριβώς ορίζει η σύμβαση εργασίας τους και βρίσκονταν σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους, η μοναδική απάντηση ήταν πως δεν υπάρχουν χρήματα και ότι ο μοναδικός υπαίτιος είναι το υπουργείο Οικονομικών.Από τον Αύγουστο του 2017 οπότε οι ξενώνες εντάχθηκαν στο πρόγραμμα AMIF υπάρχουν συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών και γενικότερα στη χρηματοδότηση. Η κίνηση τους αυτή δεν έχει σκοπό να ασκήσει πίεση στους ανήλικους χρήστες της δομής, αλλά στην εργοδοσία και γι' αυτό το λόγο λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας.
Σε παρόμοια συνθήκη βρίσκονται εργαζόμενοι της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ και στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας , όπου υπάρχουν αντίστοιχες δομές φιλοξενίας ( Αθήνα, Αλεξανδρούπολη, Βόλο).
Το συγκεκριμένο παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό των γενικότερων εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Αυτό που τείνει να «ξεχνάει» επιμελώς η εκάστοτε εργοδοσία είναι πως πρόκειται για εργαζόμενους και όχι για εθελοντές. Εκμεταλλευόμενοι την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο (στην παρούσα περίπτωση τους ασυνόδευτους ανήλικους) ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές.
Ας επιστρέψουμε στην συγκεκριμένη περίπτωση, στη συγκεκριμένη ΜΚΟ. Βασικό επιχείρημα της εργοδοσίας για αυτήν την παρατεταμένη καθυστέρηση των δεδουλευμένων είναι η μη ρευστοποίηση των κονδυλίων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η μη έγκαιρη καταβολή δηλαδή των χρηματοδοτήσεων από τον χρηματοδότη φορέα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Οικονομικών . Τι ισχύει όμως αναφορικά με την καθυστέρηση της χρηματοδότησης; Ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, δηλαδή η διοίκηση της ΜΚΟ, η οποία και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Εξάλλου, είναι αστείο να θεωρείται πως δεν υπάρχουν χρήματα στις ΜΚΟ που ασχολούνται με «το μεταναστευτικό», με την περίσσια των χρημάτων που ρέουν σε αυτό το τεράστιο πλυντήριο συνειδήσεων (ευρωπαϊκά κονδύλια και κρατικές επιδοτήσεις). Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για να λειτουργήσει μια δομή δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου. Και μπορεί σήμερα να συμβαίνει σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ή μια μερίδα εργαζομένων αλλά αυτή η σύνηθες τακτική των ΜΚΟ , αύριο θα αφορά και μια ακόμα μερίδα εργαζομένων. Γιατί με την δικαιολογία των προγραμμάτων , οι εργαζόμενοι χωρίζονται με σκοπό τον αποπροσανατολισμό από τα ενιαία αιτήματα και δικαιώματα που έχουν.
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ και να τους στηρίξουμε ενεργά στη δίκαιη διεκδίκησή τους. Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών, ξεκάθαρα ενάντια στις λογικές και πρακτικές της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού που προωθούν οι ΜΚΟ. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν/καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
κάλεσμα : Σωματείο Βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μάιος 02h