Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018 στις 12.00

2 καλέσματα : 1 2

Συγκέντρωση για τους πλειστηριασμούς

Οι πλειστηριασμοί είναι έκφανση της καπιταλιστικής λεηλασίας στις ζωές μας

Τα τελευταία χρόνια γίναμε παρατηρητές μιας αύξουσας κρατικής καταστολής και γενικότερης ανθρωποφαγίας που επεβλήθησαν υπό την πρόφαση των περιβόητων "προαπαιτουμένων" για την εισαγωγή στον τραπεζικό μηχανισμό στήριξης, με κύριους παροχείς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Επί κυβέρνησης Παπανδρέου ανακοινώθηκε από το Καστελλόριζο - το όποιο διαδραμάτιζε στην τότε γεωπολιτική δυναμική έναν όρο συμβολικό - η εισαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ προκειμένου να σωθεί από την πρόφαση της ολικής χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ σε όλες και σε όλους μας γνωστή. Από μια περίοδο φαινομενικά άφθονων παροχών και ατέρμονης κατανάλωσης μεταβήκαμε σε μια εποχή βίαιης προσαρμογής, διότι όπως διακήρυτταν τα συστημικά μέσα ανά την Ευρώπη, "ο ελλαδικός λαός ήταν αργόσχολος και απείθαρχος", χαρακτηριστικά τα οποία έπρεπε να εξαλειφθούν και έτσι εξαλείφθηκαν.

Η βίαιη προσαρμογή είχε ως κύριο διακύβευμα τη "σωτηρία της χώρας" - όπως την ονόμαζαν - και στο βωμό αυτής της σωτηρίας, γίναμε θεατές μιας άνευ προηγουμένου συνολικής επίθεσης κράτους-κεφαλαίου, η οποία διαπέρασε όλο το εξουσιαστικό οικοδόμημα, σε όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά επίπεδα. Από την εφαρμογή των οικονομικών και ποινικών πολυνομοσχεδίων που νομιμοποιούσαν αλλά και ηθικοποιούσαν τη βίαιη επίθεση στις ζωές μας (τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του φυσικού περιβάλλοντος και όλα τα μέτρα λιτότητας) μέχρι την συνολική όξυνση της καταστολής, με τους μηχανισμούς επιβολής που διαθέτει, με την εφαρμογή των τρομονόμων, την όξυνση της αστυνομικής βίας, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις προφυλακίσεις, όλα όσα ξερνάει η κρατική βία και στοχεύει να χτυπήσει τους αγώνες και τις αντιστάσεις. Φυσικά, μία τέτοια μετάβαση δεν έγινε εν μία νυκτί, αντιθέτως υπολάνθανε, μέχρις ότου εφαρμοστεί συνολικά στον ελλαδικό χώρο το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Και το σχέδιο αυτό δεν περιλάμβανε απλώς μια βίαιη προσαρμογή σε ένα αμιγώς οικονομικό επίπεδο, αλλά η προσαρμογή επιτελέστηκε πολυεπίπεδα από την γαλούχηση σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής που αφορούσε όλες τις πτυχές της σύστασης των ατόμων.

Στην "αχαλίνωτη" εποχή, κυριαρχούσε επί δεκαετίες μια έντονη φιλολογία και προβαλλόταν ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής με όρους του "φαίνεσθαι" και της κοινωνικής ανθρωποφαγίας, που στηριζόταν σε μια ατέρμονη υπερκατανάλωση. Φυσικά, η φυσιογνωμία του "αργόσχολου υπερκαταναλωτή", δεν θα μπορούσε ποτέ να καταστεί εφικτή αφ' εαυτής, αλλά έπρεπε να κατασκευαστεί κοινωνικά επί δύο αξόνων: έναν ψυχολογικό και έναν οικονομικό. Η ενιαία ταυτότητα των "από τα κάτω", η κοινωνική ταξική συνείδηση έπρεπε πρωτίστως να αποκρυφθεί και ύστερα να αλλοιωθεί, μέσω μιας ρητορικής που στελεχώθηκε επί του ατομικού προτάγματος της κοινωνικής ανέγερσης και του κύρους, προσιδιάζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το περιβόητο "American Dream". Πέραν της κατασκευής των απαραίτητων ψυχολογικών κινήτρων, ωστόσο, έπρεπε να τίθενται και τα κατάλληλα οικονομικά εφόδια προκειμένου να καταστεί η εν λόγω μετάβαση εφικτή και σε ένα υλικό - καθημερινό επίπεδο. Αυτό κατέστη εφικτό μέσω της κατασκευής της τραπεζικής και χρηματιστηριακής φούσκας, μέσω της παραγωγής καινούργιων χρηματοοικονομικών προϊόντων και της μαζικής δανειοληψίας, τα οποία αποτελούσαν τις αναγκαίες συνθήκες και τους παροχείς για την κάλυψη πλασματικών αναγκών. Στην περίοδο των μαζικών δανειοδοτήσεων και της καταναλωτικής μανίας οι καταναλωτές επένδυαν σε υπερτιμημένες αξίες, που διαμορφώνονταν απ' την ίδια ευκολία πρόσβασης στο δανεισμό, μια ευκολία που παρά μόνο τυχαία δεν ήταν. Οι σχέσεις ιδιοκτησίας, η κατοχή όλο και περισσότερων αντικειμένων αποτέλεσαν τον προορισμό ζωής, ήταν ταυτόχρονα το δόλωμα και η παγίδα. Διαφαίνεται, λοιπόν, πώς ήδη από την περίοδο "προ-κρίσης" δεν προοικονομούνταν απλώς τα όσα συμβαίνουν σήμερα, αντιθέτως αποτελούσαν ήδη πραγματικότητα.

Οι διάφοροι συστημικοί λόγοι και πρακτικές διαχώρισαν την σύγχρονη ελλαδική και γενικότερα ευρωπαϊκή ιστορία σε δύο εποχές των "μετά" και "προ" κρίσης, με στόχο να αποδοθεί ένα "δίκαιο" και μια "ορθολογικότητα" στις πολιτικές πρακτικές ενός ιστορικού μετά, ενός μετά της προσαρμοστικής λιτότητας, της χαλιναγώγησης, της πειθαρχίας, ενός μετά που στην ελληνική περίπτωση "έμελε να εξευρωπαΐσει τους απείθαρχους βαρβάρους". Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά περί ταυτολογίας των δύο φαινομενικά εκ διαμέτρου αντίθετων περιόδων, όπου η πρώτη προετοίμαζε και ταυτόχρονα "δικαίωνε" το έδαφος ανάπτυξης και εδραίωσης της δεύτερης. Η μεταβολή των κοινωνικο-οικονομικών συσχετισμών, επέφεραν αναπόφευκτα και αλλαγές στην κατανομή των εισοδημάτων, με τη σταδιακή περικοπή τους, δημιουργώντας τους λεγόμενους μισθούς πείνας. Από τη μία πλευρά η περίοδος παραγωγής υπερκαταναλωτικών υποκειμένων και από την άλλη η περίοδος της συμμόρφωσης στις εξουσιαστικές επιταγές.

Ένα από τα αποτελέσματα όλων αυτών για μεγάλα κοινωνικά κομμάτια, είναι η αδυναμία εκπλήρωσης των δανειοληπτικών τους υποχρεώσεων, κομμάτι των οποίων είναι τα κόκκινα δάνεια που πρέπει να ρυθμιστούν. Κάτι τέτοιο επί της ουσίας σημαίνει πλειστηριασμοί και κατασχέσεις ακινήτων συμπεριλαμβανομένης και της πρώτης κατοικίας, γεγονότα που αποτελούν κομμάτι της αναπαραγωγής του κεφαλαίου των τραπεζών. Το κεντρικό πλάνο των επισπευδουσών τραπεζών αποτελεί η αγορά των ακινήτων μέσω των πλειστηριασμών που γίνονται επί της εμπορικής και όχι αντικειμενικής αξίας των ακινήτων, γεγονός που συνεπάγεται πολλαπλάσια αναπαραγωγή του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στην τσέπη των τραπεζών πέραν της υποτίμησης της αξίας του ακινήτου προστίθενται και οι πολλαπλασιαστές επιτοκίων, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω, που τέθηκαν στην αρχή των καταναλωτικών δανειοδοτήσεων, υπό άλλους όρους και συνθήκες, και αποτέλεσαν μια "εκ του μηδενός" παραγωγής κεφαλαίου. Οι πρώτες εστίες αγωνιστικής αντίδρασης απέτρεπαν για καιρό τη διεκπεραίωση των πλειστηριασμών μιας και απαιτούταν η φυσική παρουσία συμβολαιογράφου στον εν γένει δημόσιο χαρακτήρα του διαγωνισμού. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, θεσμοθέτησε και νομιμοποίησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, αίροντας την απαίτηση διενέργειάς του στα ειρηνοδικεία θέτοντας πλέον ένα καινούργιο πλαίσιο κατασταλτικών πρακτικών. Παρότι δρούμε απέναντι στα ιδιοκτησιακά και περιουσιακά φετίχ, αναγνωρίζοντας την ιδιοκτησία ως βασικό πυλώνα του καπιταλισμού που θέτει ήδη με την αποδοχή της ένα εξουσιαστικό πλαίσιο, ταυτόχρονα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στις βασικές ανάγκες της τροφής, της ενδυμασίας, της στέγασης κτλ., που προαπαιτούνται για μια ανθρώπινη διαβίωση. Η στέρηση όλων των αυτών δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορες/ους και αμέτοχες/ους. Προσφέροντας την αλληλεγγύη μας και ταυτόχρονα τονίζοντας την αντιφατικότητα που ενέχει η σχέση ιδιοκτησίας - ελευθερίας, στεκόμαστε δίπλα στις καταπιεζόμενες και στους καταπιεζόμενους, στοχεύοντας τον μηχανισμό των πλειστηριασμών και συγχρόνως προτάσσοντας την απελευθέρωση από τα δεσμά της ιδιοκτησίας. Προτάσσοντας τις καταλήψεις ως χώρους κάλυψης των βασικών μας αναγκών και συγχρόνως ως κέντρα αγώνα για την καθημερινή πάλη για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Στην Πάτρα μέχρι στιγμής ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς έχουν αναλάβει τα συμβολαιογραφία της Ραβαζούλα Αθηνάς (Βότση 52), Παπαγεωργίου Βασιλικής (Βότση 21), Μητροπούλου Ειρήνης (Κανάρη 45).

Συγκέντρωση για τους πλειστηριασμούς Τετάρτη 20/06 12μ.μ. στο Παράρτημα και έπειτα στην πλατεία Γεωργίου στη 1 για να κατευθυνθούμε προς τα συμβολαιογραφικά γραφεία της οδού Βότση.

ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ, ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
mail: asapexatras@esexpiv.net | blog: asapatras.espivblogs.net


ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

post image

ΝΑ ΕΚΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ,
ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

Μετά από εφτά χρόνια υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στους διεθνείς μηχανισμούς στήριξης, έχει γίνει φανερό πως το κράτος διαμορφώνει θεσμικά εκείνες τις συνθήκες, προκειμένου να μπορέσει το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση αναπαραγωγής του. Η καπιταλιστική κρίση, που είναι μια δομική κρίση αναπαραγωγής του κεφαλαίου, δεν αποτελεί παρά το πρόσχημα, προκειμένου το κράτος και το κεφάλαιο να εντείνουν την επίθεσή τους προς τα εκμεταλλευόμενα και καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Το ντόπιο-διεθνές κεφάλαιο και οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε αγαστή συνεργασία με καπιταλιστικούς θεσμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), επιτίθενται στην πλειοψηφία της κοινωνίας και υποτιμούν διαρκώς την εργατική δύναμη των εργαζομένων έχοντας εγκαθιδρύσει τη μαύρη-επισφαλή εργασία, φέρνοντας μεγαλύτερη ανεργία και σπέρνοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση στους από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας. Μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, εφαρμοστικοί νόμοι κι άλλα αντικοινωνικά μέτρα που εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής κι εργασίας, όπως η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η επαναρρύθμισή του προς όφελος των αφεντικών, επίσης η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η λεηλασία της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά τον τρόπο, για να διέλθει το σύστημα τη δική του κρίση. Όλα αυτά τα αντικοινωνικά μέτρα συνοδεύονται από την επίδειξη μιας μηδενικής ανοχής, τρομοκράτησης και καταστολής από πλευράς της ντόπιας και διεθνούς κυριαρχίας προς όσους αγωνίζονται ενάντια στην υποβάθμιση και λεηλασία της ζωής τους.

Το κάδρο αυτό του σύγχρονου ολοκληρωτισμού σκιαγραφείται πιο έντονα από την επιχειρούμενη επέκταση του κεφαλαίου σε νέες προσοδοφόρες γι' αυτό πηγές εκμετάλλευσης, όπως είναι τα κοινωνικά αγαθά, τα οποία έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση των δημοσίων αγαθών όμως γίνεται με τους όρους του αποκλεισμού χιλιάδων ανθρώπων από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, η πρόσβαση και η χρήση του νερού και του ρεύματος αλλά και η στέγαση.

Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας είναι ένα από τα πρώτα μέτρα που επιχείρησε να εφαρμόσει η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ, προωθώντας εκείνες τις αντικοινωνικές αλλαγές που απαιτεί το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, αλλαγές τις οποίες δεν μπόρεσαν να προωθήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ήταν όμως και το πεδίο ανάπτυξης αγώνων από την πλευρά των από τα κάτω που με τη συνεπή παρουσία τους σε πολλά από τα ειρηνοδικεία της επικράτειας απέτρεψαν τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών.

Πρέπει στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσουμε πως η στέγαση είναι βασικό κοινωνικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Είναι βασική ανθρώπινη ανάγκη κι όχι πολυτέλεια. Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας επιχειρείται από τη συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ την ίδια περίοδο, κατά την οποία χιλιάδες κόσμου έχουν προλεταριοποιηθεί είτε χάνοντας την εργασία τους είτε ευρισκόμενοι σε μια κατάσταση ομηρίας μεταξύ προσωρινής απασχόλησης, μαύρης εργασίας κι ανεργίας και οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις μαζί με νέους και παλιούς φόρους καθιστούν τη διαβίωση πολύ δύσκολη για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Οι επιχειρούμενοι πλειστηριασμοί λοιπόν των πρώτων κατοικιών ανθρώπων της δικής μας τάξης καθιστούν πασιφανές πως η καπιταλιστική ανάπτυξη, η νεοφιλελεύθερη προσπάθεια ανασυγκρότησης των δομών του κεφαλαίου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από την ολοκληρωτική επίθεση εις βάρος των από κάτω της κοινωνίας, από την αφαίμαξη των εκμεταλλευόμενων ανθρώπων και την ισοπέδωση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Παράλληλα, σύμφωνα με το νέο ψηφισμένο πολυνομοσχέδιο, από την 1 Μαΐου 2018 θα ξεκινήσουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί για χρέη και προς το δημόσιο. Η νομοθεσία επιτρέπει να γίνουν πλειστηριασμοί ακόμη και για ποσά οφειλής 500 ευρώ. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί το σίγουρο είναι πως θα φέρουν κέρδη στις εμπλεκόμενες τράπεζες (Πειραιώς, Alphabank, Eurobank), οι οποίες θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν οι ίδιες πολλά ακίνητα που θα πλειστηριαστούν, καθώς οι πλειστηριασμοί θα γίνουν στην εμπορική και όχι στην αντικειμενική αξία των ακινήτων έναντι εξαιρετικά χαμηλών τιμημάτων. Επιπλέον λοιπόν κέρδη για τις τράπεζες αλλά και τις σχετιζόμενες επιχειρήσεις, αφού οι τιμές εκκίνησης θα καθορίζονται και στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς με βάση τις τρέχουσες πολύ χαμηλές αξίες της ''αγοράς''.

Η ρητορεία του κράτους ότι δήθεν μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών στόχος είναι να χτυπηθούν οι ''στρατηγικοί κακοπληρωτές''δε μας εκπλήσσει. Ακόμα κι αν το ελληνικό κράτος και το κεφάλαιο - στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την καπιταλιστική κρίση - επιλέξουν να αναζητήσουν επιπλέον έσοδα, αντιλαμβανόμαστε ότι τα έσοδα αυτά ικανοποιούν τις τράπεζες, καθώς σχετίζονται με τα προγράμματα ρυθμίσεων δανείων που έχουν χορηγηθεί από τις ίδιες τις τράπεζες (και σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για στεγαστικά δάνεια). Αλλά η ουσία κρύβεται αλλού. Στο ότι δηλαδή χρησιμοποιώντας τη ρητορική περί ''στρατηγικών κακοπληρωτών'' η κυριαρχία επιχειρεί να νομιμοποιήσει στο κοινωνικό σώμα την αντικοινωνική της πολιτική, να λοιδορήσει τις αντιστάσεις των αγωνιστών που αγωνίζονται τα τελευταία χρόνια ενάντια στους πλειστηριασμούς, να δημιουργήσει κοινωνικούς αυτοματισμούς και τέλος να δικαιολογήσει τη βία και την καταστολή, όσων αντιστέκονται, όπως εξάλλου φαίνεται και από το νέο πολυνομοσχέδιο. Για τις αντιστάσεις των από τα κάτω που επιμένουν ανά την επικράτεια να μπλοκάρουν τα ειρηνοδικεία, ήρθε εξάλλου η αναμενόμενη - από πλευράς του κράτους - ποινικοποίηση των αγώνων. Η πρόσφατη ψηφισμένη τροπολογία στη βουλή προβλέπει την αυτόφωρη διαδικασία όσων ''ασκούν βία σε συμβολαιογράφους'' αλλά και όσων ''παρακωλύουν τη διεξαγωγή πλειστηριασμών είτε αυτοί διεξάγονται σε Ειρηνοδικεία είτε ηλεκτρονικά σε συμβολαιογραφικά γραφεία''.

Το νέο πολυνομοσχέδιο λοιπόν με τις ιδιωτικοποιήσεις, τα επενδυτικά εργαλεία και κίνητρα για το κεφάλαιο, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, το πετσόκομμα των επιδομάτων ανθυγιεινής - επικίνδυνης εργασίας και αναπηρίας αλλά και η προσπάθεια για ξήλωμα της απεργιακής κατάκτησης, δηλώνει τη θέληση του κράτους και του κεφαλαίου για φθηνούς εργαζόμενους που θα δέχονται την καπιταλιστική επίθεση χωρίς να αντιδρούν αλλά και τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού νεκροταφείου, προκειμένου η κυριαρχία να περνά τα αντικοινωνικά της μέτρα χωρίς αντιστάσεις από τους από τα κάτω.

Πρέπει στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσουμε πως η επίθεση στην πρώτη κατοικία, η επίθεση εν γένει στους από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας δεν είναι έργο αποκλειστικά και μόνο της παρούσας κυβέρνησης. Ακόμα περισσότερο δεν είναι μια επίθεση που χρεώνεται μονάχα στις εκάστοτε κυβερνήσεις ούτε μπορεί κανείς να ελπίζει σε αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης προσδοκώντας καλυτέρευση των όρων ζωής του.

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού - του κεφαλαίου μαζί και του κράτους - είναι αυτή που θα συνεχίσει να εξολοθρεύει τις κοινωνίες των ανθρώπων, να λεηλατεί τη φύση και να μοιράζει τη δυστυχία, την απόγνωση και τη μιζέρια στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Ο μόνος δρόμος για να ξεφύγουν οι ανθρώπινες κοινωνίες από την εξαθλίωση αυτή είναι ο δρόμος της ανατροπής του καπιταλισμού.

Οι από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας πρέπει να συμβάλουμε, ώστε να αναβαθμιστούν οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες, να οξύνουμε με τις δράσεις μας τις αντιθέσεις εντός του κυρίαρχου μπλοκ αλλά και μες την κοινωνία την ίδια. Αυτό θα γίνει με τη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης και αγωνιστικής-μαχητικής διάθεσης από πλευράς των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων. Να αντιληφθούμε δηλαδή πως για τα συλλογικά μας προβλήματα, συλλογικός πρέπει να είναι ο αγώνας μας ενάντια σε κεφάλαιο και κράτος. Όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργαζόμενοι, οι επισφαλείς, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση, από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε και να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε χώρο γειτονιάς, σε σχολεία και σχολές.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη συμμετοχή και την ενδυνάμωση των συλλογικών, αδιαμεσολάβητων κι οργανωμένων στη βάση κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Να συνδέσουμε τους επί μέρους αιτηματικούς αγώνες -για στέγαση, σίτιση, δουλειά, υγεία, παιδεία, υπεράσπιση της φύσης - μεταξύ τους και να τους συνολικοποιήσουμε σε μια γενικευμένη αντεπίθεση ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε από την κυριαρχία. Όχι μόνο για να βάλουμε φραγμό στα σχέδια των κυρίαρχων, που επιδιώκουν η συνέχιση του βάρβαρου αυτού συστήματος να περάσει πάνω από τη ζωή κι αξιοπρέπειά μας, αλλά και για να αγωνιστούμε για μια άλλη κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, τη χειραφέτηση των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ !

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ !

ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ !

ΝΑ ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ !

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Συγκέντρωση ενάντια στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς

Τετάρτη 20 Ιούνη στις 12 το μεσημέρι στο Παράρτημα

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Ιούνης 2018

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1589169/