Κυριακή 8 Ιουλίου 2018 στις 17.00
Διεθνιστική συγκέντρωση
Κάλεσμα σε Διεθνιστική συγκέντρωση, Κυριακή 8.7.18
Την Κυριακή στις 8 Ιουλίου, 2018, γίνεται το τρίτο κάλεσμα στα Χανιά του συμπυκώματος πατριωτών (oι Κρήτες έχουν έναν ιδιαίτερο ζήλο προς τούτη την ταυτότητα), φασιστών, δεξιών παραγόντων και γραφικών Ελλήνων, με αφορμή το ζήτημα της Μακεδονίας. Το πρώτο τους κάλεσμα είχε ακυρωθεί εκ του αποτελέσματος καθότι είχε μικρότερη συμμετοχή και από αυτή του Λονδίνου -των 3 ατόμων. Αντίθετα, το δεύτερο κάλεσμα συσπείρωσε ευρεία κομμάτια από τις παραπάνω δυνάμεις από τον νομό Χανίων και Ρεθύμνης. Σχετικές ενημερώσεις υπάρχουν και εδώ & εδώ της αντιφασιστικής διεθνιστικής πορείας που ακολούθησε. Οι ίδιοι αυθόρμητοι διοργανωτές αυθόρμητα ράβουν 15μετρες σημαίες και ετοιμάζονται να διαδηλώσουν στην αγορά στις 8 Ιουλίου.
Στα πλαίσια αντιφασιστικού συντονισμού καλείται για την ίδια μέρα Διεθνιστική συγκέντρωση στην πλ.Σπλάντζια.
Στεκόμαστε πάντα απέναντι στην μισαλοδοξία & τον εθνικισμό
Καλούμε σε Διεθνιστική συγκέντρωση
Κυριακή 8 Ιουλίου στις 5 μμ στην πλ . Σπλάντζια
ΆΠΑΤΡΙΣ, ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΟΜΆΔΑ ΧΑΝΊΩΝ
πηγή : https://apatris.info/chaniakalesma-8-7/
Κάλεσμα ενάντια στην εθνικιστική προπαγάνδα: Κυριακή 8 Ιουλίου στις 17:00, Σπλάτζια
Η γειτονική Μακεδονία, όπως και η βορειοελλαδίτικη Μακεδονία, λέγονται έτσι εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο πλαίσιο διαφορετικών πολυεθνικών κρατών, κοινοτήτων και αυτοκρατοριών. Στη σύγχρονη εποχή, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, το όνομα της γειτονικής χώρας χρησιμοποιείται από τις πιο συντηρητικές, εθνικιστικές και ανορθολογικές αφηγήσεις του εθνικού κορμού ως τρόπος συσπείρωσης όλων των ρατσιστικών ομάδων της δεξιάς, της πατριωτικής ψευδο - αριστεράς, εκκλησιαστικών οργανώσεων, καραβανάδων, επίδοξων πραξικοπηματιών και κάθε λογής φασιστών.
Η επίκληση στον αρχαίο μακεδονικό πολιτισμό, μέσα από το φολκλόρ σύμβολο «Μεγαλέκος πάνω στο Βουκεφάλα», έχει βέβαια και τα όρια της. Δύσκολο να πιστέψει κανείς, (όσο αλλόφρων και να είναι, όσες περικεφαλαίες και περικνημίδες να φορέσει) ότι μπορεί να γυρίσει το χρόνο 2.000 χρόνια πίσω, αφαιρώντας ταυτόχρονα, επιλεκτικά, ότι συνέβη στο μεσοδιάστημα στην περιοχή που ονομάζεται ως Μακεδονία. Εκεί, στη γεωγραφική έκταση που αποκαλείται Μακεδονία, τους τελευταίους είκοσι αιώνες πέρασαν πολιτισμοί, γλώσσες, θρησκείες και συναντήθηκαν διαφορετικές κοινότητες, άλλοτε συμβιώνοντας ειρηνικά και άλλοτε προχωρώντας στην αλληλοεξόντωση μέσα από πολέμους και εθνοκαθάρσεις. Η σύγχρονη αναφορά στο Μεγαλέκο, και στις δύο πλευρές των συνόρων, δε γίνεται στο όνομα κάποιου ενδιαφέροντος για την ιστορία αλλά αντίθετα: από πλήρη και εσκεμμένη άγνοια για αυτήν. Και με σκοπό, να διαχωρίζονται οι άνθρωποι που ζουν εδώ και στις γειτονικές χώρες, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πάρα πολλά κοινά πολιτισμικά και ταξικά στοιχεία, στο σήμερα.
Στην ελληνική περίπτωση, γιατί εδώ ζούμε και μας αφορά, το όνομα της Μακεδονίας σχετίζεται με μια προσπάθεια απενοχοποίησης του τρόπου που το ελληνικό κράτος, και τα πιο «μαύρα» κοινωνικά του κομμάτια, έκλεισαν τους λογαριασμούς τους με τις μειονότητες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Αυτό έγινε μέσα από τη συνεργασία κάποιων κομματιών της ελληνικής δεξιάς με τους ναζί, στη γενοκτονία των ελλήνων εβραίων, και στη συνέχεια μέσα από την εκκαθάριση, την εξορία ή τον εκτοπισμό στον εμφύλιο πόλεμο, των κομμουνιστών, των αριστερών και των σλαβομακεδόνων. Η απενοχοποίηση συνεχίστηκε στο πλαίσιο του μετεμφυλιακού κράτους με άξονα τον εθνικισμό και τον αντικομουνισμό. Γι' αυτό ακριβώς, τα βασικά χαρακτηριστικά των πρόσφατων εθνικιστικών συλλαλητηρίων είναι η απενοχοποίηση του ναζισμού, της μοναρχίας και των δικτατοριών και εκφράζονται μέσα από ένα τρίπτυχο:
α) αντιμακεδονισμός (ως προσπάθεια συνέχισης των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών αποκλεισμών και περιορισμών σε όσους μιλάνε, τραγουδάνε και ζούνε στα μακεδονικά «ντόπικα»)
β) αντισημιτισμός (ως προσπάθεια απενοχοποίησης των δοσίλογων και εκ νέου σχετικοποίησης του Ολοκαυτώματος και της μεγαλύτερης παιδοκτονίας στη Βόρεια Ελλάδα, οργανωμένης από τη συνεργασία ναζί και πολλών ελλήνων δεξιών και αντισημιτών)
γ) αντικομμουνισμός (ως επιδίωξη, στο όνομα του έθνους κράτους, για καταστολή της ταξικής πάλης και της οικουμενικής ταξικής συνείδησης, απ' όπου και αν προέρχεται, στο σήμερα).
Μέσα από την εθνικιστική προπαγάνδα, αποκρύβεται μια κριτική ματιά σε όσους θεωρούμε «ήρωες του έθνους και της φυλής» - που στην πραγματικότητα ήταν δειλοί σφαγείς αμάχων: Ο Αλέξανδρος ονομάστηκε «μέγας» ως πρότυπο, από την εξίσου αιμοσταγή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στην πραγματικότητα, θεωρήθηκε στην εποχή του μέγας βάρβαρος: πλήθος από μαρτυρίες μιλάνε για τη συστηματική σφαγή δεκάδων χιλιάδων οικογενειών αμάχων, την ισοπέδωση πόλεων και μνημείων άλλων πολιτισμών, αλλά και για το εμπόριο δούλων που κινητοποίησε στις κατακτήσεις του. Όπως όλοι οι παλιοί και οι σύγχρονοι αυτοκράτορες, που πέρασαν από φωτιά και σίδερο διαφορετικές γωνιές αυτού του πλανήτη, ο Αλέξανδρος ήταν άλλος ένας μεγαλομανής εξουσιαστής, ηγέτης ενός φονικού στρατού. Δεν του οφείλουμε τιμή, οφείλουμε να τον απορρίψουμε ως πρότυπο, μελετώντας την ιστορία του.
Παράλληλα, ο σύγχρονος μύθος των μακεδονομάχων κατασκευάστηκε μέσα από ψέματα του μετεμφυλιακού κράτους και από το προπαγανδιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, η οποία αποσιώπησε, συγκάλυψε ή απέκρυψε τα εγκλήματα των παραστρατιωτικών ομάδων που συμπαθούσε ιδιαιτέρως. Στην πραγματικότητα, οι μακεδονομάχοι δεν διέφεραν από τους αντίπαλους βούλγαρους φονιάδες που έσφαζαν επίσης άμαχους, και οι δυο - βέβαια - στο όνομα του «Χριστού»… Ο ίδιος ο Παύλος Μελάς αποκαλεί μακεδονική τη σλαβόφωνη κοινότητα την οποία προσπαθεί να εξελληνίσει με τη βία, και περιγράφει συχνά με απέχθεια τις επιχειρήσεις εκκαθαρίσεων των μονάδων, στις οποίες συμμετέχει, ενάντια σε άμαχο πληθυσμό - με την ανοχή, μάλιστα, ή σε αγαστή συνεργασία με τις αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ίδιος ο Μελάς θα πεθάνει κατά λάθος, από φίλια οθωμανικά πυρά, την περίοδο που σλαβόφωνοι και ελληνόφωνοι άλλαζαν στρατόπεδα ανάλογα με τα συμφέροντα τους, ή απλά για να επιβιώσουν από τις εκστρατείες τρομοκρατίας ελλήνων και βούλγαρων παραστρατιωτικών.
Οι μαρτυρίες που συλλέγει η Πηνελόπη Δέλτα και οι συνεργάτες της από παλαίμαχους μακεδονομάχους μπορεί να αποκρύπτονται στο μυθιστόρημα της, αλλά υπάρχουν σε δημόσια αρχεία. Οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος φρίττει με τα εγκλήματα των λεγόμενων μακεδονομάχων, με το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων κάθε ηλικίας που ωμά παραδέχονται οι «μακεδονομάχοι» στα απομνημονεύματα τους περιγράφοντας τους (τιμημένους αργότερα από το μετεμφυλιακό κράτος) αρχηγούς τους: όπως ο φονιάς αμάχων παπα - Δράκος ή ο φονιάς και βασανιστής αμάχων δεσπότης Καραβαγγέλης. Ποιοι άραγε θεωρούν πως αυτά είναι τα πρότυπα και πως πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε αυτά;
Οποιαδήποτε διατύπωση του στυλ «η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική» ή «η Μακεδονία είναι σλαβική» ή η «Μακεδονία είναι μία και ενιαία» ενσωματώνει διαφορετικές εθνικιστικές επιθυμίες αλλαγής των συνόρων και αλυτρωτικές τάσεις.
Πράγματι, στα μέρη μας, ένα κομμάτι του ελληνικού κράτους και κάποιοι φασίστες, επιθυμούν ακόμα το διαμελισμό της γειτονικής χώρας, η οποία είναι πολύ πιο αδύναμη στρατιωτικά, με σκοπό την προσάρτηση τμημάτων της στο ελληνικό κράτος. Η τάση αυτή είναι πια εντελώς μειοψηφική, σε αντίθεση με τη δεκαετία του ΄90: την εποχή που ο Μιλόσεβιτς πρότεινε στον τότε υπουργό Σαμαρά ένα κοινό πόλεμο ελλήνων - σέρβων ενάντια στη γειτονική χώρα, την εποχή που παραστρατιωτικές ομάδες φασιστών από την Ελλάδα συμμετείχαν μαζί με τα καθάρματα του Αρκάν και του Κάραζιτς στις δολοφονίες αμάχων και παιδιών στη Βοσνία, την εποχή που αυτοί οι φονιάδες αποθεώνονταν ως ήρωες από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τάσεις του ΚΚΕ.
Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, στη γειτονική δημοκρατία της Μακεδονίας, (το όνομα της οποίας κατάφερε να αλλάξει το ελληνικό κράτος σε «Βόρεια Μακεδονία»), ανάλογες εθνικιστικές τάσεις με αναφορές στο Μέγα Αλέξανδρο ανατροφοδοτήθηκαν και ενισχύθηκαν από τον ελληνικό εθνικισμό, με όχημα το «ονοματολογικό». Τα τελευταία χρόνια, πλειοψηφικά κομμάτια της νεολαίας της γειτονικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας αμφισβήτησαν τον εθνικισμό και το λαϊκισμό στη χώρα τους. Επιτέθηκαν στα κιτς αγάλματα του μεγαλέκου στα Σκόπια και έθεσαν ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα, στη δική μας χώρα βλέπουμε τους τελευταίους μήνες φασίστες μαζί με το φολκλόρ εθνικιστικό τσίρκο κάποιων ρατσιστών παπάδων και τύπων που ντύνονται μεγαλέξανδροι να συγκεντρώνονται στις πλατείες, κάτω από τα μαρμάρινα αρχίδια του Βουκεφάλα.
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στην Ελλάδα, όπου ο κυρίαρχος λόγος είναι ρατσιστικός, τροφοδοτούν την εθνικιστική δεξιά της γειτονικής χώρας. Ο ένας εθνικισμός τρέφει τον άλλο ενάντια στους λογικούς ανθρώπους και των δύο χωρών. Παρ' όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος καπιταλισμός έχει το πάνω χέρι: ο ελληνικός. Το ελληνικό κεφάλαιο εκμεταλλεύεται φτηνή εργασία στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ παράλληλα τα ελληνικά αφεντικά μέσα από τη συνεργασία ελληνικών και μακεδονικών επιχειρήσεων, όπως και μέσα από τις συμφωνίες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την κυβέρνηση Ζάεφ οργανώνουν τα γεωπολιτικά τους σχέδια, μέσα από τις προτεραιότητες του ΝΑΤΟ.
Αυτό που θέλουν πάντα τα αφεντικά είναι να τα βρίσκουν μεταξύ τους, και να έχουν τις εργατικές τάξεις των διαφορετικών χωρών σε εθνικιστική αντιπαράθεση, έτοιμους μέχρι και να σφαχτούν μεταξύ τους. Αυτό το ρόλο έχει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και τον ίδιο ρόλο θα έχουν στο μέλλον οι επόμενες κυβερνήσεις: η Ν.Δ μαζί με το Κίνημα Αλλαγής από τώρα κάνουν πλάτες στους χρυσαυγήτες και στους εθνικιστές.
Η Μακεδονία, αν δεχτούμε αυτό το γεωγραφικό όρο, δεν είναι μόνο ελληνική. Και δεν είναι μία, όπως πριν από χιλιάδες χρόνια ή όπως μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μετά από πολλές ανθρωποσφαγές κατά τη συγκρότηση των σύγχρονων κρατών, ένα κομμάτι της ανήκει πλέον στο ελληνικό κράτος, (η ελληνική Μακεδονία), ένα άλλο στο γειτονικό κράτος της «Βόρειας Μακεδονίας», και ένα άλλο στο βουλγαρικό κράτος.
Και θα παραμείνουν έτσι, εκτός αν κάποιοι Ναπολέοντες σας πείσουν να πάτε σε πόλεμο για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα χαλβά μακεδονικό.
Η φιλία και η συνεργασία, η διαπολιτισμική συνύπαρξη που μπορεί να φτάνει από την κοινή ταξική πάλη μέχρι απλά πράγματα όπως οι μικτοί γάμοι και η ανάπτυξη της φιλίας είναι μια πιθανότητα σε όλα τα Βαλκάνια . Ένα άλλο σενάριο είναι οι μεγάλες ιδέες, οι εκατόμβες νεκρών και οι δικτατορίες όπως μας προτείνουν ξανά οι φασίστες διοργανωτές των πρόσφατων εθνικιστικών συλλαλητηρίων. Ας διαλέξουμε. Αν είμαστε κατά του πολέμου, αυτό σημαίνει να πράττουμε υπέρ της ειρήνης. Και η ειρήνη δε χαρίζεται. Κατακτιέται μέσα από τον αντιφασιστικό και τον ταξικό αγώνα και τη διεθνή αλληλεγγύη, μέχρι το ξεπέρασμα των εθνών κρατών, των σωβινισμών και του καπιταλισμού.
Κάλεσμα για αντιφασιστική - διεθνικιστική συγκέντρωση, Κυριακή 8/7 17:00, πλ.Σπλάντζιας
Από τις αρχές του 2018 έχουμε γίνει μάρτυρες ενός κύκλου εθνικιστικού παροξυσμού με αφορμή την διπλωματική κινητικότητα που υπάρχει για το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα».
Πιο συγκεκριμένα εν όψει της επερχόμενης συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ (11-12 Ιουλίου στις Βρυξέλλες) ξεκινήσαν διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής και μακεδονικής κυβέρνησης σχετικά με το θέμα του ονόματος, το οποίο αποτελεί και τον λόγο που η ελλάδα πουλώντας νταβατζιλίκι «μπλόκαρε» την είσοδο της γείτονας χώρας στην ευρωατλαντική συμμαχία το 2008 στην αντίστοιχη σύνοδο στο Βουκουρέστι. Οι διαπραγματεύσεις αυτές κατέληξαν σε μια συμφωνία μεταξύ των 2 κυβερνήσεων. Από την πρώτη στιγμή έλαβαν χώρα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε διάφορες πόλεις της ελλάδας με μεγαλύτερα αυτά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με χαρακτηριστικά τα οποία δεν άφησαν κανένα περιθώριο παρεξήγησης. Νεοναζί, παπαδαριό, χουντικοί, φιλοπόλεμοι καραβανάδες και άλλα φασιστοειδή βαρούσαν το ντέφι, και οι πατριδοθιγμένοι βολεμένοι μικροαστοί μαζί με τον ψεκασμένο εσμό τραβούσαν τον χορό. Φυσικό επακόλουθο αυτών των κινητοποήσεων ήταν να πραγματοποιηθούν επιθέσεις σε αντιφασίστες-στριες, μετανάστες-στριες αλλα και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις.
Οι συγκεντρώσεις αυτές κάνουν πλάτες και έχουν δώσει χώρο σε κάθε λογής φασίστες να βγουν στο δρόμο και εν μέρει να συσπειρωθούν. Με την ταμπέλα της εθνικής ενότητας διαχέεται το ρατσιστικό τους μίσος και η πολεμοχαρής τους διάθεση με μπόλικες δόσεις αντισημιτισμού και αντικομμουνισμού.
Εμείς από τη μεριά μας ξέρουμε πολύ καλά ποιος είναι και δεν είναι εχθρος μας. Ξέρουμε ότι οι καταπιεσμένοι/ες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας είτε είναι μακεδόνες, είτε είναι τούρκοι, αλβανοί, πακιστανοί και σύριοι. Τίποτα δεν μας χωρίζει με τον κόσμο που νιώθει στο πετσί του κάθε μέρα την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τίποτα δεν μας ενώνει με τους έλληνες νεοναζί, με τους μπάτσους, τα αφεντικά, τους καραβανάδες που φαντασιώνονται πολέμους, τους μαφιόζους και τους μπράβους τους.
Δεν θα αφήσουμε τον δημόσιο χώρο να μολυνθεί από τους κανίβαλους αυτού του κόσμου, θα σταθούμε στο δρόμο απέναντι τους, προτάσσοντας την ταξική ενότητα, την αλληλεγγύη, τον αγώνα ενάντια στον φασισμό και την μισαλλοδοξία, τον αγώνα για τη ζωή.
Αντιφασιστική - Διεθνιστική συγκέντρωση
ενάντια στο εθνικιστικό συλλαλητήριο
Κυριακή 8/7, Πλατεία Σπλάντζιας
Συλλογικότητα Azadi
Home » Ανακοινώσεις » You are reading »
Κάλεσμα σε αντιφασιστική-διεθνιστική συγκέντρωση στη πλ. Σπλάτζιας, στις 8/7, στις 17:00.
Κάλεσμα της τοπικής ένωσης Χανίων της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε στην αντιφασιστική-διεθνιστική συγκέντρωση στη πλατεία της Σπλάτζιας στις 17:00 τη Κυριακή 8/7.
Ούτε εθνικισμός, ούτε άλλες μαλακίες
Σφαγεία δε θα αφήσουμε να γίνουν οι πλατείες
Τους τελευταίους μήνες γίνεται μια προσπάθεια, μέσω των γραφικών συλλαλητηρίων, να βγει στις πλατείες ο φασιστικός χώρος στην Ελλάδα. Ας δούμε, με ταξικούς όρους, από ποιους οργανώνονται τα γελοία και επικίνδυνα εθνικιστικά συλλαλητήρια στο νησί, προς αποφυγήν αυταπατών για τους «μπροστάρηδες» που κουνούν τις σημαίες τους ντυμένοι μεγαλέξανδροι. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στα Χανιά στηρίζονται από κάποιους εθνικιστές ιδιοκτήτες και εργοδότες, λίγους νεοδημοκράτες ή συντηρητικούς παππάδες, δυο - τρεις δεξιούς συλλόγους, δυο ακροδεξιές πρωτοβουλίες απογοητευμένων φοροφυγάδων και χρεωμένων αφεντικών και επιχειρηματιών, μια παρέα μπράβων του υποκόσμου και βέβαια από όσους φασίστες έχουν απομείνει στο νησί. Πολύ ωραίο παρεάκι, δηλαδή, για να το στηρίξει κανείς ως κομπάρσος, με μια σημαιούλα και την οικογένεια του.
Στην τελευταία ανάλογη σύναξη που έγινε στα Χανιά, πρωτοστάστησαν γνωστά αφεντικά στριπτιζάδικων που μαζί με μπράβους της νύχτας και μια δράκα εξίσου γνωστών ακροδεξιών μπάτσων - βασανιστών, επιτέθηκαν σε μικρή αντιφασιστική ομάδα που αυθόρμητα επιχείρησε να υπερασπίσει την Αγορά - ένα χώρο που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες των εργατικών και των κοινωνικών κινημάτων, και όχι με μαζώξεις τραμπούκων της δεξιάς, αφεντικών και εθνικιστών. Μια μεγάλη διεθνιστική αντιφασιστική πορεία στις 16 Ιούνη, ήταν η πρώτη απάντηση στους φασίστες.
Η εργατική τάξη στην Κρήτη έχει ήδη φτύσει τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, δεν έχει καμία συμμετοχή και καμία δουλειά σε επιδείξεις εθνικιστικού μίσους, επιθυμιών πολέμου, πραξικοπημάτων και αλυτρωτισμού από την αντικοινωνική μειοψηφία κάποιων ντόπιων αφεντικών και των φασιστών λακέδων τους. Η όλη εθνικιστική ιστορία έχει στόχο να αποπροσανατολίσει την πολιτική ατζέντα από τα ζητήματα της ταξικής πάλης, με στόχο να κερδίσει πόντους η ελληνική δεξιά, και χωρίς να πληγούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι εργοδοτικές ενώσεις σε μια νέα κρίσιμη περίοδο υποτίμησης των μισθών, των επιδομάτων και των συντάξεων.
Να θυμίσουμε πως, ενώ κάποιοι ντύνονται μεγαλέξανδροι, η τάξη των ιδιοκτητών και των αφεντικών στο νησί έχει ρίξει τους μισθούς σε όλους τους κλάδους, μέχρι και τα 2 ευρώ την ώρα, χωρίς πλήρη ασφάλιση, χωρίς τα νόμιμα επιδόματα, χωρίς τις νόμιμες άδειες, χωρίς μια σειρά από δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και χάθηκαν από συμβιβασμούς και ξεπουλήματα.
Ιδίως στον τουρισμό στο νησί, ο τζίρος των αφεντικών ανεβαίνει σταθερά από το 2010 (παρά τις όποιες «απώλειες» στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού) ενώ ο μισθός στον κλάδο μειώνεται. Στον αγροτικό τομέα, στον τομέα της μεταποίησης, στον επισιτισμό όπως και στην οικοδομή, χιλιάδες ντόπιοι και μετανάστες εργάτες δουλεύουν «μαύρα», χωρίς τα κατεκτημένα εργατικά δικαιώματα.
Πολύ πριν τα αφεντικά ονομάσουν την υποτίμηση της εργασίας «κρίση», ακόμα και όταν μιλάγανε για «ανάπτυξη», τα τελευταία τριάντα χρόνια, η κατάσταση στην εργασία επιδεινώνεται σταθερά. Και αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, συμβαίνει ακριβώς λόγω της υποχωρητικότητας μας και της ιδεολογικής κατρακύλας στο μικροαστισμό και τον εθνικισμό.
Ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα, και αντί της γενικής απεργίας διαρκείας που θα αποτελούσε μια προσπάθεια ανατίμησης των ζωών μας, αντιμετωπίζουμε τις συμφωνημένες απεργίες της πλάκας, τις απεργίες παρέα με ενώσεις των αφεντικών, αντιμετωπίζουμε τη βλακώδη ερμηνεία ότι «για όλα φταίνε οι ξένοι», ενώ το μισθό και τα ωράρια τα έχουν ξεφτιλίσει τα αφεντικά εδώ στον τόπο μας και η δική μας ανοχή.
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια είναι δουλειές των εκμεταλλευτών. Είναι επίσης αποτέλεσμα της μακροχρόνιας πολιτικής του ελληνικού κράτους ενάντια στους ανθρώπους της σλαβομακεδονικής κοινότητας της Ελλάδας (είτε έχουν ελληνική, είτε σλαβομακεδονική συνείδηση, είτε και τα δύο), όπως και ενάντια στο πιο αδύναμο κράτος της γειτονικής Μακεδονίας. Μέσα από το εμπάργκο στο παρελθόν, σήμερα μέσα από την εκμετάλλευση από έλληνες επιχειρηματίες της φτηνής και αφορολόγητης αγοράς εργασίας της εργατικής τάξης εκεί.
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στον τόπο μας, μιλάνε για πόλεμο ενάντια σε γειτονικές χώρες, μιλάνε για περιορισμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, μιλάνε για πραξικοπήματα. Στη Θεσσαλονίκη τα εθνικιστικά συλλαλητήρια είχανε το θράσος να μιλήσουνε μέσα από τον αντισημιτισμό και για τη ναζιστική «δόξα των κρεματορίων».
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια μιλάνε τη γλώσσα του ρατσισμού, της συνομωσιολογίας, του φασισμού. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια μιλάνε ενάντια στις αξίες και στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη έχει υποχρέωση να απαντήσει αντιφασιστικά, μαχητικά, ανθρώπινα.
Την Κυριακή 8 Ιουλίου, συμμετέχουμε μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες των συλλογικοτήτων της πόλης στο διεθνιστικό κάλεσμα στην πλατεία της Σπλάντζιας, στις 17:00.
http://rocinante.gr/kalesma-se-antifasistiki-…2018-07-06T16:56:46+00:00