Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018 στις 22.00
Swing Party and more
Αυτοπαρουσιαστικο κείμενο της ομάδας πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία. Θεσσαλονίκη 2018
Είναι επικίνδυνη- όταν ο θεός χαλάει τον κόσμο,
Χαλάζια και κατακλυσμός, βγαίνει ξεκάλτσωτη
Στους δρόμους, σφυρίζει τους άντρες , πετάει
Πέτρες στα περιπολικά, την αράζει πάνω σα
Σκίουρος στα δέντρα κι ανάβει τσιγάρο από τις
Αστραπές.
[…]
Φέρεται φέρουσα μαύρο ή κόκκινο στρατιωτικό πουλόβερ,
Παιδικά μαργαριταρένια χτενάκια στα μαλλιά
Με τα χέρια στις τσέπες δανεικού πανωφορίου.
Κ. Γώγου
Ως γυναίκες που οραματιζόμαστε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, όπου δεν θα χωράει καμία μορφή καταπίεσης, εξαναγκασμού και εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, οργανωνόμαστε στην κατεύθυνση της κατάργησης των οργανωμένων σχέσεων εξουσίας και οποιασδήποτε ιεραρχίας.
Γνωρίζουμε ότι η εξουσία λειτουργεί ως αέναος μοχλός διαίρεσης των καταπιεσμένων, με βάση μια σειρά κριτηρίων που αποκρυσταλλώνονται στη φυλή, την τάξη και το φύλο. Ο καπιταλισμός, όντας πρώτα απ' όλα ένα εξουσιαστικό σύστημα, μεριμνώντας για τη διατήρηση των σχέσεων επιβολής, φροντίζει για τη διάχυση και την αναπαραγωγή ιεραρχικά δομημένων σχέσεων, διαχωρισμών και ανισοτήτων μέσα στο κοινωνικό σώμα και δημιουργεί μια επίφαση έμφυλης ανωτερότητας ανάμεσα στους καταπιεσμένους, αποβλέποντας στην καλλιέργεια των ενδοταξικών διαχωρισμών και στην ενίσχυση της επίθεσης εναντίον τους.
Ως εκ τούτου, δεν αντιλαμβανόμαστε την πατριαρχία ως μια μορφή καταπίεσης ανεξάρτητη από τη συνολική που δεχόμαστε, αλλά ως θεμέλιο λίθο και αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου της εξουσίας, που προϋπήρχε του καπιταλιστικού συστήματος και αποτέλεσε βασικό πυλώνα εδραίωσής του. Τούτο το πλέγμα ιδεοληψιών, που συγκροτεί εν γένει την πατριαρχία και εκκινεί από μια αντίληψη υποτίμησης της γυναικείας υπόστασης, αποτελεί τη συνεχή υπενθύμιση ότι βάσει της γυναικείας μας φύσης μπορούμε να γίνουμε ανά πάσα στιγμή αντικείμενα καταπίεσης.
Μπορεί οι εκφραστές του φιλελεύθερου φεμινισμού να διατείνονται ότι πλέον τα δύο φύλα χαίρουν ίσης μεταχείρισης και ισότητας, ωστόσο μια ματιά στην πραγματικότητα είναι παραπάνω από αρκετή για να επιβεβαιώσει ότι η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη στις κοινωνίες μας. Από την καταδίκη της 22χρονης στην Κόρινθο που προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τη φίλη της απέναντι στο βιαστή της, την αυτοκτονία μιας νέας γυναίκας που βιαζόταν από τον (ιερέα) ανάδοχο πατέρα της κατ' εξακολούθηση, τους δύο βιαστές στην Ξάνθη, που εν τέλει αθωώθηκαν γιατί ήταν «καλά παιδιά» και το θύμα «προκάλεσε» την κακοποίησή του, τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας των γυναικών, τους δεκάδες βιασμούς σε καθημερινή βάση μέχρι το "trafficking" είναι κάποια μόνο από τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι τα δεσμά της πατριαρχίας είναι παντού γύρω μας.
Έτσι λοιπόν, αυτή η νεοφιλελεύθερη ψευδαίσθηση που καλλιεργείται, περί επίτευξης της ισότητας των δύο φύλων στο δημόσιο πεδίο, μέσω της δυνατότητας ανέλιξης των γυναικών στον εκπαιδευτικό, εργασιακό και κοινωνικό στίβο, υπονομεύεται και καταστρατηγείται μέσω αυτής της αρχετυπικής αφήγησης περί φυσικής κατωτερότητας.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η κρατική οικειοποίηση ημερών, όπως η 25η Νοέμβρη (ημέρα κατά της έμφυλης βίας) ή η έκπτωση της 8ης Μάρτη, ημέρας αντίστασης και αγώνα, σε «γιορτή της γυναίκας» δεν λειτουργούν παρά ως προσχήματα της εξουσίας προκειμένου να διαστρεβλωθεί η αντίληψη για την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης και η αναγωγή της σε αίτημα ισότητας των δύο φύλων στη διαχείριση της εξουσίας. Η τακτική αυτή αφομοίωσης του αγώνα ενάντια στην πατριαρχία υπό την πρόφαση του κοινού σκοπού αποτελεί ακόμα ένα βέλος στη φαρέτρα της κυριαρχίας, που στοχεύει στην απόλυτη από-ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων.
Για να γίνει ο κόσμος όπως οραματιζόμαστε, δεν μπορούν να διατηρηθούν οι υπάρχουσες πατριαρχικές δομές και για να επέλθει αυτή η αλλαγή, πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιες στον αγώνα εναντίον του κόσμου της εξουσίας. Οργανωνόμαστε ως γυναίκες, που ταυτόχρονα αποτελούμε και οργανικό κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αγωνιζόμαστε μαζί με όλους τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Πιστεύουμε, λοιπόν, πως η χειραφέτηση των γυναικών θα επέλθει μέσω του ευρύτερου αγώνα για το όραμα μιας μη ιεραρχικής κοινωνίας, όπου η διαφορετικότητα δεν θα σημαίνει ανισότητα και δεν θα υπάρχει καμίας μορφής καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Στόχος μας είναι η αυτοσυγκρότηση και η αυτοοργάνωση των γυναικών, η ανάπτυξη μεταξύ μας σχέσεων αλληλεγγύης, αφού γνωρίζουμε πως ο μόνος τρόπος καλλιέργειας της ριζοσπαστικής συνείδησης που απαιτείται για την ολοκληρωμένη συμμετοχή στον αγώνα που αποβλέπει στην κοινωνική απελευθέρωση στο σύνολό της είναι η αναγνώριση της επιμέρους καταπίεσης που υφιστάμεθα και η εναντίωσή μας σ' αυτήν, ως υποκείμενα που πλήττονται, αφού κανείς δεν μπορεί να το κάνει εξ ονόματός μας ή για λογαριασμό μας.
Κάνοντας συζητήσεις και δράσεις και στοχεύοντας στη διάχυση της αμφισβήτησης των ορίων που έχουν τεθεί στον ρόλο των γυναικών, μπορούμε να καταφέρουμε ένα ακόμα πλήγμα στον κόσμο της εξουσίας και τον διαχωρισμό που έχει επιβάλει.
Προσοχή, οπλοφορεί. Επικίνδυνη. Οπλοφορεί. Επικίνδυνη.
Την λένε Σοφία Βίκυ Μαρία Όλια Νίκη Άννα Έφη Αργυρώ
Κι είναι όμορφη, όμορφη, όμορφη, όμορφη θε μου..
πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία-θεσσαλονίκη
