kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Τα 3 τελευταία χρόνια το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στον Βόλο καίει πλαστικά σκουπίδια(RDF) για την παραγωγή ενέργειας ώστε να λειτουργήσουν οι φούρνοι που φτιάχνουν το τσιμέντο.
Η χρήση σκουπιδιών ως καύση είναι ένα καινούργιο φρούτο που επέβαλε στους ανθρώπους και την φύση το καπιταλιστικό κεφάλαιο. Η εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας έχει τρομερές επιδράσεις στην ζωή των ανθρώπινων κοινωνιών και του φυσικού περιβάλλοντος. Τα καυσαέρια και τα απόβλητα που ελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα ή εκτίθενται στο έδαφος επηρεάζουν ανεπανόρθωτα την υγεία ανθρώπων .
Πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση της ΑΓΕΤ η ακτίνα που περικλείει το ντουμάνι από τις καμινάδες εκτείνεται σε απόσταση χιλιομέτρων πάνω από την πόλη του Βόλου και του χωριού της Αγριάς και πάνω από λόφους, πρόποδες βουνών και δάση.
Χρόνια τώρα με την λειτουργία του εργοστασίου οι τοπικοί πληθυσμοί έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα αυτής της δραστηριότητας. Οι σκονισμένες αυλές και ταράτσες και τώρα η μυρωδιά του καμένου πλαστικού, με ότι αυτό συνεπάγεται, κάνουν δυσκολότερες τις συνθήκες διαβίωσης σε ένα ήδη επιβαρυμένο τρόπο ζωής. Οι καρκίνοι που είναι ιδιαίτερα αυξημένοι στην περιοχή μας, τα σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα αλλά και άλλες παθήσεις που οξύνονται από την βιομηχανική δραστηριότητα δείχνουν τον καταστρεπτικό ρόλο που παίζει το Κεφάλαιο στις ζωές μας. Η μόλυνση και η υποβάθμιση του εδάφους που μεταφέρεται στα φυτά, τα ζώα και το νερό, που δεν μπορεί να γίνει άμεσα αντιληπτό άρα είναι και πιο επικίνδυνο, κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά και τοποθετεί το πρόβλημα στο διηνεκές.
Η απόφαση του εργοστασίου να χρησιμοποιήσει την καύση σκουπιδιών δεν είναι μια ατομική επιλογή ενός και μόνο αφεντικού, ενός και μόνο παγκόσμιου ομίλου. Οι επιδιώξεις τσιμεντοβιομηχανιών και δημάρχων είναι κομμάτι ενός ολόκληρου σχεδιασμού του καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης. Ξεκινάει από διακρατικούς μηχανισμούς όπως ΕΕ που νομοθετεί σε αρμονία με τα συμφέροντα των αφεντικών. Στην συνέχεια έρχονται οι κατά τόπους κυβερνήσεις των κρατών οι οποίες παραλληλίζονται με τις εντολές που έχουνε πάρει και προσαρμόζουν τα συντάγματα τους σε συνεργασία με τα ντόπια αφεντικά για την εφαρμογή στο πραγματικό πεδίο.
Η λειτουργία της ΑΓΕΤ είναι η δική μας κορυφή του παγόβουνου που βάση έχει την απρόσκοπτη παραγωγή κεφαλαίου με το μικρότερο οικονομικό κόστος. Φυσικά μιλάμε για ένα οικονομικό - πολιτικό σύστημα που βασίζεται στην βιομηχανική ανάπτυξη και την τεχνοεπιστήμη. Όλο αυτό μέσα σε ένα πλαίσιο όπου η εμπορευματική φύση του ανθρώπινου υποκειμένου κάτω από συνθήκες καπιταλισμού, υπερκατανάλωσης, κερδοφορίας και ανταγωνισμού εκτείνει το πρόβλημα της επιβίωσης μας στα εσχατολογικά του όρια. Ο καπιταλισμός δεν παράγει όμως μόνο κεφάλαιο και εμπορεύματα. Το πολιτιστικό πρότυπο του προβάλει έναν νεωτερικό κόσμο που εμφορείται από την επιθυμία να κυριαρχήσει απεριόριστα στους ανθρώπους και την φύση. Όλη η ανάπτυξη της τεχνοεπιστήμης υπόκειται σε αυτή την ανάγκη. Η φύση στο δυτικό καπιταλισμό είναι μια φύση ήδη υποταγμένη. Ο όρος για την ενσωμάτωση της στο νεωτερικό αστικό κόσμο είναι η προηγούμενη καθυπόταξη της.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση των βιομηχάνων το ανταγωνιστικό κίνημα πρέπει να προτάξει μαζί με τον αντικαπιταλιστικό αγώνα, τον αγώνα για την ριζοσπαστική - επαναστατική οικολογία. Η οικολογία αυτή λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας όσο διατηρείτε η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο , και η εκμετάλλευση του ηγεμονικού ανθρώπινου υποκειμένου πάνω στον πλανήτη.
Οι διάφοροι οργανισμοί τοπικοί και παγκόσμιοι που λειτουργούν γύρω από περιβαλλοντικά ζητήματα και μόνο αυτονομούν ένα κομμάτι του «όλου» ως κυρίαρχο χωρίς να λαμβάνουν τις κοινωνικές - πολιτικές του προεκτάσεις. Θεωρούν το περιβάλλον ως μια ξεχωριστή σφαίρα, ένα ηθικό ιδεατό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα στην πορεία τους να καταλήγουν να είναι εύκολα χειραγωγήσιμοι. Ιδιαίτερα σήμερα που η πράσινη κερδοφορία είναι της μόδας η ολιστική αντιμετώπιση της οικολογίας που περνάει μέσα από κοινωνικά - ταξικά φίλτρα είναι μονόδρομος.
Ο περιβαλλοντισμός δεν αμφισβητεί την αντίληψη της σημερινής κοινωνίας , ότι ο άνθρωπος πρέπει να κυριαρχήσει στην φύση , αντ' αυτού προσπαθεί να διευκολύνει αυτή τη διαδικασία αναπτύσσοντας τεχνικές για να γίνει πιο προσιτή. Η ίδια η έννοια της κυριαρχίας δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Δεύτερον η ριζοσπαστική οικολογία είναι μια οικολογία με θετική δράση. Δεν περιμένει παθητικά τα κέντρα εξουσίας να αλλάξουν την ατζέντα τους. Όντας κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος ξέρει ότι η ελπίδα έρχεται μέσα από τον αγώνα. Τοποθετεί τα οικολογικά προτάγματα δίπλα στα υπόλοιπα και προσπαθεί να συσπειρώσει έτσι την ευρύτερη λαϊκή βάση. Όντας μαχητική και με το ηθικό πλεονέκτημα του δικαίου του αγώνα προσπαθεί να βρει και βρίσκει χώρους και χρόνους όπου επιλέγει και να συγκρουστεί με τα κατεστημένα συμφέροντα. Φέρνοντας έτσι στο επίκεντρο την προπαγάνδα μέσω της δράσης.
Ο βιομηχανικός καπιταλισμός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα οργάνωσε τις εμπορευματικές του σχέσεις γύρω από το σύστημα υλικής σπάνις που επικρατούσε, ο καπιταλισμός του καιρού μας οργανώνει τις εμπορευματικές του σχέσεις γύρω από το σύστημα υλικής αφθονίας που επικρατεί. Οι κλάδοι της επιστήμης που έσπασαν κάποτε τις αλυσίδες του ανθρώπου χρησιμοποιούνται τώρα για να τις διαιωνίσουν και να τις βαρύνουν. Έτσι είναι επιτακτικό να κάνουμε μια κριτική πάνω στην βιομηχανική παραγωγή και να πούμε από ποιους την θέλουμε ,για ποιους την θέλουμε, και με ποιον τρόπο.
Σήμερα έχουμε μια παραγωγή που οργανώνεται από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα του καπιταλισμού. Ένα σύστημα που με όπλα το κράτος, τη μισθωτή εργασία - σκλαβιά και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, έχει οργανώσει τη ζωή για δικό του σκοπό και δικό του όφελος. Στην πορεία αυτή η παραγωγή μέσω της αγοράς καταλήγει πάρα πολλές φορές να στέκετε εχθρική για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες αφού δεν περνάει από ηθικά φίλτρα (χαλύβδινο τείχος στο Ισραήλ, γήπεδα ποδοσφαίρου στις φαβέλες τις Βραζιλίας, κολοσσιαία φράγματα).
Για την παραγωγή τους οι κυρίαρχοι εκμεταλλεύονται όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, τον αέρα, το νερό και όλα τα ορυκτά(υγρά, στερεά, αέρια). Εκμεταλλεύεται την μισθωτή εργασία των ανθρώπων που τους εργαλειοποιεί διαχωρίζοντας την χειρονακτική από την πνευματική εργασία, και αποσπώντας από αυτούς την υπεραξία.
Από την μεριά μας παλεύουμε ώστε τα μέσα παραγωγής ( εργοστάσια, βιοτεχνίες, αγροτεμάχια) να έρθουν στα χέρια του λαού και των τοπικών κοινωνιών. Να οργανωθούν στην βάση σε σωματεία, συνδικάτα και συνεταιρισμούς.
Το παραγόμενο προϊόν θα καλύπτει τις ανάγκες πρώτιστος του τόπου και θα οργανώνεται με βάση τις ανάγκες και όχι το εμπόριο.
Η παραγωγή έτσι θα μένει σε φυσιολογικά επίπεδα με λιγοστές επιπτώσεις στο περιβάλλον , ενώ θα χρησιμοποίει πόρους και πρώτες ύλες κυρίως και πρώτα της περιοχής.
Αν ο άνθρωπος έπρεπε να αποκτήσει για τον εαυτό του τις συνθήκες τις επιβίωσης για να ζήσει (όπως έλεγε ο Μαρξ) τώρα πρέπει να αποκτήσει τις συνθήκες της ζωής για να επιβιώσει (Μάρεϋ Μπούκτσιν).
Τα προβλήματα της αναγκαιότητας και της επιβίωσης συγκλίνουν με τα προβλήματα της ελευθερίας και της ζωής.
Το τεράστιο πολιτικό πεδίο που ανοίγει η καύση σκουπιδιών θα καλυφθεί είτε από βιομηχάνους και δημάρχους που προωθούν γυαλιστερές , πλαστικές αντισταθμιστικές λύσεις ή από τις δυνάμεις που στέκονται απέναντι στον καπιταλισμό και ότι αυτός εκπροσωπεί και παλεύουν για μια άλλη κοινωνία.

ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ LAFARGE ΑΓΕΤ! Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΑΓΕΤ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ!

Σάββατο 16/3 ΟΛΟΙ στην πορεια!
Προσυγκέντρωση στον Θόλο 12:00μμ.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥ

πηγή : email που λάβαμε στις 9 Μάρτιος 22h