Τετάρτη 27 Μαίου 2020 στις 18.00
Ανοικτή συνέλευση του Δικτύου 15771-3 με θέμα τους δημόσιους χώρους
Στην πλατεία…
Τους τελευταίους μήνες βιώσαμε μία ιδιότυπη κατάσταση αμηχανίας, φόβου και απαγορεύσεων. Η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την κατάσταση αυτή καθώς και την υπεύθυνη στάση που έδειξαν οι πολίτες περνάει νομοσχέδια και ορίζει μέτρα που υπονομεύουν ακόμα περισσότερο την παιδεία, την εργασία, το περιβάλλον, το δημόσιο χώρο και εν τέλει την ποιότητα των ζωών μας. Το νεοφιλελεύθερο όραμα που ακολουθούν πιστά όλες οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις για ιδιωτικοποιήσεις και παράδοση των δημόσιων αγαθών στους μεγαλοεπιχειρηματίες για την αύξηση των κερδών τους, προωθείται ταχύτερα στη συγκυρία της πανδημίας.
Το νομοσχέδιο για το περιβάλλον επιτρέπει επενδύσεις και εκμετάλλευσή τους από ιδιώτες περιοχών Natura και δασών. Η επικείμενη περίφραξη και ιδιωτική διαχείριση του Λόφου Φιλοπάππου και του Εθνικού Κήπου, δυο βασικών πνευμόνων πρασίνου για τους κατοίκους του κέντρου, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της τελευταίας περιόδου, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μεγάλοι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι στον καιρό της πανδημίας αποδείχθηκαν ακόμα πιο σημαντικοί για την δημόσια υγεία. Εύλογα ανακύπτει το ερώτημα: Πώς όλα αυτά που προωθούνται το τελευταίο διάστημα είναι για το καλό μας;
Εικόνες αντιφατικές και δυσνόητες πλημμυρίζουν την καθημερινότητά μας. Από την μία μεριά η αντίδραση του κράτους στις συγκεντρώσεις του κόσμου στις πλατείες, ύστερα από ένα τεράστιο διάστημα εγκλεισμού, είναι η βίαιη καταστολή με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Από την άλλη μεριά -και πολύ προκλητικά- η φιέστα του δημάρχου Αθηναίων στα εγκαίνια της Ομόνοιας που συγκεντρώνει τεράστιο πλήθος κόσμου αντιμετωπίζεται με ενθουσιασμό και κατόπιν διαμαρτυριών με ένα απλό "συγγνώμη, κάναμε λάθος". Από τη μια επιβάλλεται ο συνωστισμός στους χώρους εργασίας και από την άλλη απαγορεύεται ο συνωστισμός στους δημόσιους χώρους.
Ο δημόσιος χώρος ως έννοια, πέρα από την χωροταξική του σημασία ως κοινόχρηστος, είναι ο χώρος όπου τα άτομα συναντιούνται, συνομιλούν και επιδρούν σε αυτόν και με αυτόν. Είναι το μέρος όπου η έννοια του συλλογικού αντικαθιστά την εξατομίκευση. Όμως, αυτές οι δυναμικές δεν παράγουν κέρδος. Ο δημόσιος χώρος είναι «χρήσιμος» όταν γίνεται χώρος κατανάλωσης. Γίνεται κερδοφόρος όταν μπαίνουν κάγκελα, εισιτήρια και τραπεζοκαθίσματα.
Ο Ζωγράφος, τα Ιλίσια και το Γουδί είναι γειτονιές που χαρακτηρίζονται από περιορισμένο πράσινο και ελεύθερους χώρους εντός του αστικού ιστού. Αν προσπαθήσεις να διασχίσεις πεζός την πόλη θα αντιμετωπίσεις στενά πεζοδρόμια (κατειλημμένα από τραπεζοκαθίσματα, περιπτερά και σταθμευμένα οχήματα) που ειδικά για γονείς, παιδιά, ΑμεΑ, ηλικιωμένους είναι σοβαρός παράγοντας δυσκολίας στη μετακίνηση. Μοναδική διέξοδος στο τσιμεντένιο πολεοδόμημα της περιοχής είναι το περιαστικό πράσινο που δυστυχώς σε πολλά σημεία είναι περιφραγμένο και δυσπρόσιτο για τους κατοίκους.
Πάρα την υπάρχουσα προβληματική κατάσταση κατά τη διάρκεια της καραντίνας ζήσαμε με έκπληξη και ανησυχία μια κίνηση αυταρχική και τιμωρητική απέναντι στους κατοίκους με το σφράγισμα και τον περαιτέρω αποκλεισμό από το πάρκο Γουδί, τη Βίλα Ζωγράφου, την Πανεπιστημιούπολη και τον Υμηττό. Σε αυτή την φάση της πανδημίας και με δικαιολογία την οικονομική πίεση που έχει δεχτεί ο κλάδος του επισιτισμού, η κυβέρνηση επιλεγεί να διαθέσει στους ιδιοκτήτες διπλάσιο ανοιχτό χώρο και οδηγεί σε μια περαιτέρω καταπάτηση και εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου που πιθανότατα έρχεται για να μείνει.
Στις γειτονιές μας τα τελευταία χρόνια έχουν δοθεί πολλοί αγώνες για τη υπεράσπιση του δημόσιου χώρου. Με πιο σημαντικούς:
- Το 1983-1986 για την προστασία του πάρκου της Κοκκινοπούλου.
- Το 2006-2009 ενάντια στο χτίσιμο εμπορικού κέντρου στην βίλα Ζωγράφου.
- Το 2008-2009 ενάντια στην εμπορευματοποίηση της πλατείας Γαρδένιας.
- Το 2010 ενάντια στην κατασκευή υπόγειων γκαράζ σε 6 πλατείες του Δήμου.
- Το 2011 ενάντια στην εμπορευματοποίηση του Μαύρου Δάσους.
Σήμερα, μπροστά στην επέλαση της εμπορευματοποίησης των πάντων, το ζητούμενο παραμένει να γνωριστούμε μεταξύ μας, να συνεργαστούμε και να χτίσουμε τις γειτονιές που θέλουμε αλληλέγγυα, συλλογικά και ισότιμα! Μέσα στα αρνητικά της καραντίνας είναι θετικό ότι οι δημόσιοι χώροι γέμισαν από κόσμο και αναδείχθηκε η αξία τους, είναι σημαντικό αυτήν την κοινωνική εμπειρία να την κρατήσουμε ζωντανή.
Αν μέχρι σήμερα το αυτοκίνητο αποτελούσε την βασική δικαιολογία για την απάνθρωπη πολεοδομία του δήμου μας, σήμερα έρχεται να προστεθεί επιτακτικά η δικαιολογία της ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων για την στήριξη του κλάδου του επισιτισμού. Σε αυτό το πλαίσιο μας βάζουν αντιμέτωπους όχι μονό με το κυρίαρχο μοντέλο μετακίνησης με ΙΧ που μας έχει επιβληθεί αλλά και με την ανάγκη συνανθρώπων μας να δουλέψουν για να ζήσουν, νοώντας όχι τους επιχειρηματίες του επισιτισμού αλλά τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους. Η επιλογή της κυβέρνησης να επιστρατεύσει τον δημόσιο χώρο υπέρ του κλάδου του επισιτισμού δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι αυτό διασφαλίζει και τα εργασιακά συμφέροντα των εργαζόμενων του κλάδου, πάραυτα το ζήτημα της επιβίωσης χιλιάδων εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων δεν μας αφήνει αδιάφορους.
Έχοντας στο νού μας τα παραπάνω η επόμενη γενική συνέλευσή του Δικτύου έχει ως θέμα: Πώς υπερασπιζόμαστε το δημόσιο ελεύθερο χώρο απέναντι στην εμπορευματοποίηση, ενώ πολλοί συμπολίτες μας εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι του κλάδου του επισιτισμού δοκιμάζονται οικονομικά.
ανοικτή συνέλευση
πλατεία Τερζάκη - Τέταρτη 27 Μαΐου, 18:00
(αν ο χώρος δεν προσφέρεται για συνέλευση στα πλαίσιο των κανόνων δημόσιας υγείας η συνέλευση θα μεταφερθεί στην Πλατεία Κύπρου)
Δίκυτο 15771-3
δράσεις αλληλοβοήθειας & αλληλεγγύης
σε εποχές καραντίνας
Ζωγράφου - Ιλίσια - Γουδί