kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας και την καταστολή

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ

Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της επιδημίας covid, μιας επιδημίας που η αντιμετώπιση της αποτέλεσε την καλύτερη αφορμή για μία άνευ προηγουμένου επίθεση απο πλευράς εξουσιαστών σε ελευθερίες, δικαιώματα και κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων. Άλλωστε, η αξιοποίηση φυσικών ή οικονομικών καταστροφών μέσω του επιχειρήματος αντιμετώπισης τους ,ήταν ανέκαθεν ένα χαρτί στα χέρια του καπιταλισμού ώστε να προωθεί πολιτικές που συστηματικά διευρύνουν την ανισότητα, πλουτίζουν τις ελίτ και ενισχύουν την εξουσία. Το δόγμα του Σοκ που εδώ και ένα χρόνο εφαρμόζεται παγκόσμια εξυπηρετεί με τον πιο βίαιο (αλλά φαινομενικά αποδεκτό τρόπο) τις ριζικές αλλαγές που προωθούνται στην κοινωνία και την οδηγούν σε δυσμενέστερη θέση, προς όφελος της κερδοφορίας των ισχυρών.

Είναι πλέον φανερό οτι η διαχείριση της κατάστασης από το κράτος εκτός από προσχηματική είναι και επικίνδυνη. Εκατομμύρια ευρό δίνονται στην καταστολή την ίδια ώρα που υποχρηματοδοτείται ο τομέας της υγείας, τα νοσοκομεία στενάζουν, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε ΜΕΘ , γιατρούς και μηχανήματα, δεν πραγματοποιείται σωστή ιχνηλάτηση κρουσμάτων (μιας και αυτό απαιτεί στελεχωμένες δομές) , δεν υπάρχουν πρωτοβάθμια κέντρα υγείας, προωθούνται επιτάξεις με το αζημίωτο στους μεγαλοκλινικάρχες κ.α. Παράλληλα όσοι γιατροί μιλούν για τα παραπάνω και προσπαθούν να αντισταθούν, αντιμετωπίζουν διώξεις, πρόστιμα, εκφοβισμό και απολύσεις. Ενδεικτικές είναι οι περιπτώσεις των ιατρών Α.Ρέτζιου, Κ.Καταραχία και Βασιλικής Τσιακτσίρα γιατι τόλμησαν να αποδομησουν την κυβερνητική ρητορική περί επιτυχίας. Μια ρητορική που αφενός έχει σκοπό την προσκόμιση πολιτικών κερδών στις πλάτες των χιλιάδων νεκρών και αφετέρου να κλείσει το μάτι στις ορδές των τουριστών που αναμένεται να κατακλύσουν την χώρα σε μία ύστατη προσπάθεια διάσωσης της οικονομίας.

Οι οικονομικές συνέπειες της κρατικής διαχείρισης της ίωσης covid με τα συνεχιζόμενα lock down , είναι δυσβάσταχτες και οδηγούν σε σημαντική υποβάθμιση της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων ενω επί της ουσίας δεν βοηθάνε σε ιατρικό επίπεδο και εν μέρει χειροτερεύουν την κατάσταση. Είναι λογικό άλλωστε, όταν απαγορεύεις τον κόσμο να βγαίνει στους ανοιχτούς δημόσιους χώρους και τον αναγκάζεις να κλείνεται στα σπίτια, να υπάρχει υπερμετάδωση και κυρίως διασπορά σε ευάλωτες ομάδες (ηλικιωμένοι, άνθρωποι με προβλήματα υγείας κ.α.) που εκ των πραγμάτων περνάν περισσότερο χρόνο μέσα στα σπίτια. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την πίεση που δέχονται τα νοσοκομεία, τις χιλιάδες ακυρώσεις προγραμματισμένων χειρουργείων, την κατακόρυφη μείωση της ανταπόκρισης του δημόσιου συστήματος υγείας για διάφορες παθήσεις και την ανασφάλεια που επικρατεί, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην προσφυγή στον ιδιωτικό τομέα και επι της ουσίας σε ένα καθεστώς αποκλεισμού από την υγεία όλο και μεγαλύτερου κομματιού του πληθυσμού.

Η αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με την αναπροσαρμογή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας έχει ως αποτέλεσμα την φτωχοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων που προς το παρόν καλύπτεται στοιχειωδώς από επιδόματα και ελεημοσύνες. Όλα δείχνουν οτι για την αντιμετώπιση των παραπάνω, μία νεα (τύπου μνημονίου) οικονομική επίθεση είναι στα σκαριά καθώς και ένας νέος γύρος μέτρων με σκοπό ως συνήθως, την αποτελεσματικότερη αναδιακατανομή του κοινωνικού πλούτου προς τα πάνω. Η νεοφιλελεύθερη ρότα του ελληνικού κράτους, ωμά και με γοργούς ρυθμούς βαδίζει προς αυτήν την κατεύθυνση και θωρακίζεται για το ενδεχόμενο ξεσπάσματος κοινωνικών εκρήξεων.

Έτσι δικαιολογούνται τα εκατοντάδες εκατομμύρια που δαπανιούνται σε εξοπλισμό και στελέχωση της ελ.ας, η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, η νομική θωράκιση του συστήματος και γενικά η όξυνση της αστυνομοκρατίας και της κρατική τρομοκρατίας και αυταρχικότητας. Το καθεστώς εξαίρεσης που μέχρι πρότινος 'απολάμβαναν' οι μετανάστες και οι πολιτικοί κρατούμενοι, πλέον επεκτείνεται σε ολόκληρη την κοινωνία στην προσπάθεια αντιμετώπισης του 'εχθρού λαού' και οποιουδήποτε προσπαθήσει να σταθεί εμπόδιο στην καπιταλιστική επέλαση. Το πλήθος των περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας αλλά και η συγκάλυψη που απολαμβάνουν απο τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο παρερμηνείας των κρατικών προθέσεων. Ξύλο σε πλατείες, πρόστιμα, απαγωγές και βασανισμοί αγωνιστών, χιλιάδες συλλήψεις, τραμπουκισμοί απο ένστολα καθάρματα, κατασκευή σκευωριών σε βάρος συντρόφων (περιπτώσεις : Βαγγέλη Σταθόπουλου, Γιώργου Καλαιτζίδη, Μαρφίν , υπόθεση σύντροφοι/ίσσες κλπ), απαγόρευση συναθροίσεων και διαδηλώσεων, ποινικοποίηση συντροφικών και κοινωνικών σχέσεων, περιστολή της συνδικαλιστικής δραστηριότητας και πόσα άλλα, δεν αφήνουν περιθώριο σε κανένα και καμία να πει πως δεν είδα και δεν γνώριζα. Το κράτος έχει συνέχεια και τρομοκρατεί, κυνηγά και παραδειγματίζει οτιδήποτε χαλάει την εικόνα παντοδυναμίας του, βασανίζει, φυλακίζει και διώκει αγωνιστές/ριες ενώ προετοιμάζει τις παρακρατικές του εφεδρείες. Συγκαλύπτει τα κρατικά εγκλήματα (περίπτωση Βασίλη Μάγγου, Άρη Παπαζαχαριουδάκη) και τις άρρωστες πατριαρχικές-εξουσιαστικές ασυδοσίες και παροξυσμούς των στελεχών του (Λυγνάδης, Νίκος Γεωργιαδης,κλπ) ενώ προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό σπέρνοντας ρατσιστικό δηλητήριο ανάμεσα στους καταπιεσμένους και πουλώντας εθνικούς κινδύνους.

Η παραπάνω συνθήκη δεν αφήνει περιθώρια επανάπαυσης και αναμονής. Αν δεν οργανωθούμε οριζόντια και αντιεραρχικά σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό χώρο με σωματεία βάσης, και σε κάθε έκφανση και τομέα της ζωής μας, τότε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν δεν δράσουμε πολύμορφα απέναντι στους γδάρτες των ονείρων μας, δεν θα βρεθεί κανένας άλλος να το κάνει για εμάς. Αυτό το σύστημα μας πνίγει στο ψέμα, το αίμα, το δακρυγόνο την φτώχεια και την βία ας δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του. Η ιδιώτευση, η απάθεια, η ανάθεση και η εκ του ασφαλούς αντίσταση των σόσιαλ μίντια προσωρινά μπορεί να προσφέρουν ασφάλεια και μια ψευδαίσθηση συμμετοχής στα κοινά, όμως η ιστορία έχει δείξει πολλάκις οτι η σύγκρουση είναι αυτή που ανοίγει περάσματα. Η επανοικειοποίηση των δημοσίων χώρων η ενίσχυση της αναμεταξύ μας αλληλεγγύης, η συλογικοποιηση , οι έμπρακτες απαντήσεις στην κρατική βία και η συγκρότηση όπως και δικτύωση κοινοτήτων αγώνα, είναι οι μόνες απαντήσεις που ζητάει η εποχή μας. Η πανδημία του γερασμένου εξουσιαστικού κόσμου, αντιμετωπίζεται μόνο με το εμβόλιο της συλλογικής και πολύμορφης δράσης, ο ένας δίπλα στην άλλη, με φαντασία, όρεξη και σφιγμένες γροθιές. Αν όχι τώρα πότε? Αν όχι εμείς ποιοι?

Πορεία ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας και την καταστολή : Τρίτη 13/4/21 στις 19:00 στην πλ. Αγίου Νικολάου

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Βόλος , Απρίλης του 21, Κατάληψη Ματσάγγου σύντροφοι-ίσσες

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1611947/