Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021 στις 17.00
Συγκέντρωση - Το ελληνικό κράτος δολοφονεί.
Το ελληνικό κράτος δολοφονεί.
| Κυριακή 3/10 στις 17:00 - συγκέντρωση στον Καλαθά |
Σημείο συνάντησης στο πλάτωμα με τις ταχυδρομικές θυρίδες πριν το Stop&Shop στον δρόμο του Καλαθά. Το στίγμα για χρήση σε gps 35.547638199811914, 24.08302265430412
Την Παρασκευή 24/9, εξέπεμψε σήμα έκτακτης ανάγκης ένα πλοίο με μετανάστ(ρι)ες, από τη Συρία το Αφγανιστάν και το Κουρδιστάν (ενώ μεταξύ αυτών βρίσκονται πολλά ανήλικα παιδιά), καθώς έμπαζε νερά. Κατά την επιβίβασή τους σε ένα τάνκερ που βρισκόταν στην περιοχή, μια έγκυος γυναίκα έπεσε στη θάλασσα και δεν βρέθηκε ποτέ. Αφού, μεταφέρθηκαν στη Παλαιόχωρα, οι μετανάστ(ρι)ες αρνήθηκαν να κατεβούν στο λιμάνι καθώς ήθελαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Μέτα από διαπραγματεύσεις τελικά αποβιβάστηκαν και μεταφέρθηκαν στην παιδική κατασκήνωση στον Καλαθά Χανίων. Δύο άνθρωποι βασανίστηκαν από τις αρχές για να υποδείξουν κάποιον σαν διακινητή τους.
Το γεγονός ότι άνθρωποι ταξιδεύουν με αυτόν τον τρόπο, διασχίζοντας μεγάλες αποστάσεις σε δύσκολες θάλασσες και με υπερπλήρεις βάρκες, είναι συνέπεια της πολιτικής του ελληνικού κράτους και της ΕΕ για μια "Ευρώπη Φρούριο". Πολύ απλά, αν τα σύνορα ήταν ανοιχτά (ή δεν υπήρχαν!) και αν υπήρχε τρόπος ασφαλούς διέλευσης ή μόνιμης εγκατάστασης, ούτε θα μπορούσαν οι διακινητές να εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, ούτε θα υπήρχαν νεκροί και νεκρές.
Αλλά προφανώς, μιλάμε για έναν άλλο κόσμο. Στο εδώ και τώρα, κυριαρχεί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα η αντι-μεταναστευτική πολιτική. Τον τελευταίο χρόνο στα ελληνικά εδάφη, ο πόλεμος ενάντια στους ανθρώπους που προσπαθούν να χτίσουν μια καινούρια ζωή κάπου αλλού, έχει αναβαθμιστεί. Ο εγκλεισμός τους στα κέντρα κράτησης - φυλακές, έχει γίνει κανόνας, και αναμένεται να γίνει ακόμα περισσότερο. Αυτή η πολιτική έχει και την επίσημη σφραγίδα της ΕΕ, αφού το νέο κλειστού τύπου κέντρο κράτησης στη Σάμο χρηματοδοτείται από αυτήν. Στα κέντρα κράτησης, φυλακίζονται άνθρωποι που θεωρούνται παράνομοι, αφού σχεδόν κανείς και καμία δε θα μπορέσει να αποκτήσει χαρτιά στην Ελλάδα. Εκ των πραγμάτων, με τον χαρακτηρισμό της Τουρκίας σαν "ασφαλή χώρα", είναι αδύνατο να πάρει κάποια/ος άσυλο. Οι αιτήσεις δεν εξετάζονται καν και απορρίπτονται εξαρχής, καθώς το μοναδικό στοιχείο που εξετάζεται πλέον κατά τη διαδικασία είναι η χώρα προέλευσης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ούτε γιατί ήρθε το άτομο εδώ, ούτε αν κινδυνεύει στην χώρα του. Για τους λίγους που καταφέρνουν να καταθέσουν αίτηση, όσο εξετάζεται αυτή, βρίσκονται είτε σε camps (που πλέον γίνονται κλειστά ή ημί-κλειστα), είτε, στην περίπτωση κάποιων ευάλωτων ανθρώπων, σε διαμερίσματα και δομές. Για τους ακόμα λιγότερους και λιγότερες που θα πάρουν θετική απάντηση, περιμένουν 1 έως 2 χρόνια για την έκδοση του προσφυγικού διαβατηρίου, ενώ κατευθείαν κόβονται οι ελάχιστες παροχές και εκδιώχνονται από τις κατοικίες που έμεναν.
Στα σύνορα, χτίζονται φράχτες και η φύλαξη τους στρατιωτικοποιείται. Παράλληλα, οι παράνομες επαναπροωθήσεις (push-backs) έχουν γίνει καθημερινότητα (στις 23/9 μόλις μια μέρα πριν, μετανάσταστ.ρι.ες έφτασαν σε παραλία της Μεσσηνίας και παρόλο που αστυνομικές δυνάμεις βρέθηκαν στο σημείο, οι αρχές διαψεύδουν την άφιξή τους). Οι σχετικές καταγγελίες έχουν πληθύνει, ενώ αναφέρονται τόσο στην περιοχή των συνόρων, όσο και σε μεγάλα αστικά κέντρα.
Αυτές οι μέθοδοι αντι-μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι καινούριες. Εφαρμόζονται εδώ και τρεις δεκαετίες από τα κράτη της ΕΕ και βασίζονται στην παρανομοποίηση των μεταναστ(ρι)ών από την μία, και στην στρατικοποίηση της διαχείρισής τους, από την άλλη. Είναι οι ίδιες μέθοδοι που οδήγησαν στον πνιγμό της εγκύου γυναίκας κατά την μεταφορά της, και τόσων άλλων ανθρώπων που χάνουν την ζωή τους στην θάλασσα (αρκεί κανείς να μπει στην ιστοσελίδα του λιμενικού σώματος για να διαπιστώσει την συχνότητα «αγνοούμενου αλλοδαπού» ή «νεκρού αλλοδαπού στη θάλασσα»). Δεν είναι απλά ατυχήματα. Αποτελούν συνέπεια των διακρατικών ανταγωνισμών και των πολέμων για γεωπολιτικό έλεγχο, την υφαρπαγή του πλούτου και την εκμετάλλευση της ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Είναι ευκαιρία για επενδύσεις. Και τέλος είναι πολιτική για τη διαίρεση των εργαζομένων με σκοπό τη φθηνή, ελεγχόμενη, πειθαρχημένη εργασία. Μια πολιτική που εφαρμόζεται πρώτα στους μετανάστες και ύστερα στους ντόπιους εργαζόμενους. Είναι η πολιτική του κέρδους και ο πόλεμος που εκτοπίζει τους μετανάστες, μια συνθήκη που για κάποιες χώρες της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένων κάποιων ανά καιρούς αριστερών κυβερνήσεων) καλύπτεται με ανθρωπιστικό λόγο, ρίχνοντας όλη την ευθύνη στα δίκτυα διακίνησης. Όμως, κάποιες άλλες κυβερνήσεις δεν διστάζουν να παραδεχτούν ότι οι δολοφονίες είναι απαραίτητες, όπως το δείχνει η δήλωση του Θάνου Πλεύρη, νυν υπουργού υγείας: "η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί!".
Οι άνθρωποι όμως συνεχίζουν να εκτοπίζονται, ενώ τα ίδια ευρωπαϊκά κράτη που εφαρμόζουν την αντι-μεταναστευτική πολιτική, παίζουν κομβικό ρόλο και έχουν μεγάλη ευθύνη για τις πολεμικές συνθήκες και την εξαθλίωση που κυριαρχεί σε πολλές χώρες. Συγκεκριμένα, οι επί δεκαετίες στρατιωτικές αποστολές του ελληνικού κράτους στις χώρες προέλευσης των προσφύγω/ισσων (Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ), συνείσφεραν στην αποσταθεροποίηση των περιοχών αυτών, εξαναγκάζοντας στην ουσία όλο και περισσότερες/ους να αναζητούν αξιοπρεπή ζωή στην Ευρώπη. Η ανάγκη για μετακίνηση και εγκατάσταση σε ένα καινούριο τόπο δεν θα έπρεπε να είναι μόνο το προνόμιο κάποιων λίγων, αλλά δυνατότητα για όλους όσους δεν έχουν άλλη επιλογή και θέλουν να ξεφύγουν από τους κινδύνους, την ανέχεια ή το θάνατο. Πέρα από αυτό όμως, όταν ο πλούτος των ευρωπαϊκών χώρων είναι κυριολεκτικά βαμμένος με το αίμα των ανθρώπων των παλαιών (και καινούριων, μη-επίσημων) αποικιοκρατιών, και είναι αυτές οι ίδιες που ευθύνονται για τον εκτοπισμό των μεταναστών, η έννοια της αλληλεγγύης μεταξύ των από τα κάτω αυτού του κόσμου αποκτά ακόμα περισσότερο νόημα.
Αν δεν εντείνουμε την αλληλεγγύη και αν δεν αντιπαρατεθούμε σε κάθε έκφανση ρατσιστικού και φασιστικού λόγου, αυτό που περιμένει τους ανθρώπους που είναι τώρα στο Καλαθά, όπως και τους άλλους που είναι ήδη εδώ ή που θα έρθουν, είναι ο εγκλεισμός, η απολυτή στέρηση οποιασδήποτε προοπτικής για μια αξιοπρεπή ζωή και, στην χειρότερη, ο θάνατος.
Να σταθούμε δίπλα-δίπλα με τις μετανάστ(ρι)ες, απέναντι στην εξαθλίωση των ζωών μας.
Αλληλεγγύη με τις μετανάστριες και τους μετανάστες
Ελεύθερη μετακίνηση για όλες και όλους
Συνέλευση αυτοδιαχείρισης στον λόφο Καστέλι
*Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι από τη σελίδα Sea-Watch. Όπως αναφέρεται στο κείμενο που τη συνοδεύει, στη φωτογραφία φαίνεται η βάρκα που έφτασε το βράδυ της Δευτέρας, με 686 (!) ανθρώπους στο ιταλικό νησί της Λαμπεντούζας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη βάρκα που φτάνει μόνη της από την Λιβύη στην Ευρώπη τα τελευταία 2 χρόνια.