Κυριακή 15 Μαίου 2022 στις 18.00
Ανοιχτή συνέλευση για την υπόθεση του αναρχικού αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη
Καλούμε όλο τον κόσμο του κινήματος, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες αλλά και κάθε προοδευτικό άνθρωπο που αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Γιάννη τη συνέπεια, την αγωνιστικότητα και την ειλικρίνεια που τον διέπουν να σταθούν ανάχωμα στην επ' αόριστον φυλάκιση του. Να ασκήσουμε πίεση και να διεκδικήσουμε από κοινού με όλες μας τις δυνάμεις την απελευθέρωση του από τα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης. Προς αυτή τη κατεύθυνση καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 15 Μαϊου στις 18.00 στη ΦΕΠΑ, με σκοπό την ανάδειξη της υπόθεσης του συντρόφου και τη διεκδίκηση της αποφυλάκισης του.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΙΛΗΔΗ
Ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων
Τις πρώτες αυτές μέρες του εγκλεισμού βημάτιζα μες στο κελί - πέντε βήματα από τη μια πλευρά στην άλλη, με απότομο γύρισμα στο τελευταίο βήμα, ώστε να κρατάω σταθερό ρυθμό. Ήταν μια υπνωτική και ηρεμιστική διαδικασία. Σφύριζα σιγανά στον εαυτό μου, σε μια προσπάθεια να ενισχύσω τη συγκέντρωση και την αυτοπεποίθησή μου. Δοκίμασα μια σειρά από μαθηματικές τελετουργίες-μετρώντας τα μίλια που είχα περπατήσει ή τα πλακάκια στον τοίχο- αλλά διάφορες σκέψεις συνωστίζονταν μες στο μυαλό μου. Σταδιακά κατέληξα να κάνω μόνο τη βασική λειτουργία αυτών που βρίσκονται σε απομόνωση: Βημάτιζα. Που και που μες στη νύχτα πάθαινα κρίσεις πανικού, καθώς ξυπνούσα από το θόρυβο του ανοίγματος του χαφιέ της πόρτας. Κάποιος με κοίταζε, κάποιος θα έμπαινε μέσα. Θα με έκαναν να εξαφανιστώ; Θα με εκτελούσαν βάσει του leyde fugas κατά τη διάρκεια μιας υποτιθέμενης απόδρασης; Όμως, το πορτάκι του χαφιέ τελικά έκλεινε και τα βήματα απομακρύνονταν.Ο χρόνος στη φυλακή μπορούσε να μετρηθεί μόνο σαν ακολουθία γεγονότων, τα περισσότερα από τα οποία δεν ξεχώριζαν μεταξύ τους, πάντως όλα στιγματίζονταν από το κάλεσμα της σάλπιγγας. Δεν υπήρχαν ρολόγια. Το εγερτήριο ήταν στις 7 το πρωί, ακολουθούμενο από το στρίγκλισμα που προκαλούσε το άνοιγμα και το κλείσιμο των θυρών των κελιών, καθώς ο δεσμοφύλακας έκανε την καταμέτρηση. Αν το μέτρημα πήγαινε καλά και κανείς δεν είχε αποδράσει, κρεμαστεί ή μετρηθεί λάθος, ένας σκούρος γαλακτερός καφές έφτανε στην πόρτα του κελιού στις 7.30. (Στιούαρτ Κρίστι -γεννήθηκε σε μια εργατική συνοικία της Γλασκώβης. Το 1964 συνελήφθη στη Μαδρίτη για μεταφορά εκρηκτικών που θα χρησιμοποιούνταν σε μια απόπειρα κατά της ζωής του Φράνκο. Αργότερα φυλακίστηκε στην Μεγάλη Βρετανία για συμμετοχή στην αναρχική ένοπλη οργάνωση Οργισμένες Ταξιαρχίες.)
Η υφ όρων απόλυση είναι ένα αγωνιστικό κεκτημένο των κρατουμένων. Ένα κεκτημένο που μαζί με κάποια άλλα λίγα, όπως οι ολιγοήμερες άδειες, κερδήθηκαν την εποχή του σκληρού καθεστώτος εγκλεισμού και των αιματηρών εξεγέρσεων στις φυλακές. Ένα κεκτημένο ωστόσο που όπως και άλλα, εργαλειοποιείται από τις σωφρονιστικές υπηρεσίες και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εν γένει, έχοντας καταλήξει να γίνεται επιλεκτική χρήση του ως μέσο διαχωρισμού πειθαρχημένων και απείθαρχων κρατουμένων. Προς τούτο έχει παραχωρηθεί άπλετη ελευθερία στους εισαγγελείς και τα δικαστικά συμβούλια να εξαντλούν τα υποκειμενικά τους κριτήρια σχετικά με το ποιος δικαιούται υφ΄όρων απόλυση από τις φυλακές, ενώ κανονικά δικαιούνται όλοι οι κρατούμενοι/ες που έχουν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής τους (από μια ποινή και πάνω) εφόσον δεν συντρέχουν ενεργές ποινικές υποθέσεις ή ενεργά πειθαρχικά παραπτώματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κρατούμενοι έχουν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής που τους έχει επιβληθεί, έχουν υπογράψει για την υπό όρους αποφυλάκιση τους με αναστολή του υπολοίπου της ποινής, και περιμένουν να αποφασίσει θετικά κάποιο συμβούλιο αναστολών, μήνες, χρόνια, χωρίς να υπάρχει κανένας απτός λόγος απόρριψης πέραν μιας υποκειμενικής κρίσης που λέει: «είστε επικίνδυνος». Η πρακτική αυτή ουσιαστικά συνιστά ένα τρόπο να παρακάμπτονται δικαστικές αποφάσεις, καταργώντας το ανώτατο όριο χορήγησης της υφ όρων απόλυσης, επιμηκύνοντας την έκτιση ποινών προς τα πάνω σύμφωνα με τα αυθαίρετα υποκειμενικά κριτήρια του εκάστοτε εισαγγελέα ή συμβουλίου.
Αυτή είναι και η περίπτωση του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη που μετά την πρώτη απόρριψη της αίτησης του για υφ΄όρων απόλυση το Φεβρουάριο έρχεται η δεύτερη αρνητική εισαγγελική πρόταση τώρα τον Μάιο με τους αρμόδιους λειτουργούς να μην είναι σε θέση να πουν πότε προβλέπουν μια θετική εξέλιξη στην υπόθεση του, ή μάλλον να προβλέπουν ότι ο σύντροφος θα χρειαστεί να παραμείνει για αόριστο ακόμα χρονικό διάστημα στη φυλακή έως ότου κριθεί ότι δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο.
Γιατί όμως θεωρούν επικίνδυνο το σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη; Επειδή επί έντεκα συναπτά έτη παραμένει αταλάντευτα αφοσιωμένος στο όραμα της ανατροπής κράτους και κεφαλαίου από μια αναρχική ριζοσπαστική αφετηρία. Γιατί επί έντεκα χρόνια, είτε ως καταζητούμενος είτε ως κρατούμενος, κράτησε μια αγωνιστική στάση απέναντι στο αστυνομικοδικαστικό σύμπλεγμα, την υλική έκφραση της κρατικής τρομοκρατίας. Γιατί επί έντεκα χρόνια δε λύγισε, δε μετανόησε, δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο της ρουφιανιάς και της αναξιοπρέπειας. Είναι επικίνδυνος επειδή δεν εμπλέκεται με το εφοπλιστικό κεφάλαιο που λειτουργεί ως βαποράκι καρτέλ μεταφέροντας τόνους ηρωίνης, επειδή δεν είναι μια προσωπικότητα του καλλιτεχνικού στερεώματος που εκμεταλλεύεται εξουσία και επιρροή για να βιάζει σώματα και ψυχές ανθρώπων, επειδή δεν αποτελεί κάποιο επιφανή διεφθαρμένο στέλεχος κάποιας πολυεθνικής ή κάποιου πολιτικού κόμματος.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αστική δικαιοσύνη έχει προσήλωση στην "τήρηση των δικαιωμάτων" των κρατουμένων και επιδεικνύει ανθρωπιστικές ευαισθησίες όταν πρόκειται για τα δικά της παιδιά. Ο κατάλογος των δικών τους ανθρώπων που ξεγλίστρησαν ανώδυνα από τα δίχτυα που στήνει η δικαιοσύνη είναι χωρίς τέλος. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης έναν μηχανισμό κρατικής βίας και ταξικής εκμετάλλευσης.
Ο αγώνας του συντρόφου για την αποφυλάκιση του δεν είναι επομένως ένας στενός αγώνας που αφορά τον ίδιο αποκλειστικά. Είναι μια αγωνιστική επιλογή συνολικά ενάντια σε κάθε καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται αυθαίρετα και καταχρηστικά απέναντι σε κάθε κρατούμενο που έχει μια αξιοπρεπή στάση αλλά και πιο ειδικά ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης εις βάρος πολιτικών κρατουμένων, αναρχικών ή κομμουνιστών, που εξαιρούνται ολοένα και περισσότερο από κάθε κεκτημένο υπέρ των κρατουμένων με σκοπό να εκτίουν ένα όσο πιο ασφυκτικό καθεστώς φυλακής μέσα στην φυλακή. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του καθεστώτος συνιστά η διαρκής αυστηροποίηση των νόμων που διαμορφώνουν το πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής πολιτικής η οποία διαρκώς διευρύνει τις δυνατότητες εφαρμογής της στα πεδία του ριζοσπαστικού αγώνα.
Η υφ΄όρον απόλυση που ζητά επομένως ο σύντροφος δεν είναι κάποιο χατίρι που απαιτεί να του κάνουν κατ΄εξαίρεση. Αντιθέτως είναι κάτι που δικαιούται τόσο ο ίδιος όσο και οποιοσδήποτε άλλος τηρεί τις ίδιες τυπικές προϋποθέσεις, και που στερείται εν είδη καθαρής εκδικητικότητας που επικαλείται κάποιες αόριστες ουσιαστικές προϋποθέσεις.
Καλούμε όλο τον κόσμο του κινήματος, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες αλλά και κάθε προοδευτικό άνθρωπο που αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Γιάννη τη συνέπεια, την αγωνιστικότητα και την ειλικρίνεια που τον διέπουν να σταθούν ανάχωμα στην επ' αόριστον φυλάκιση του. Να ασκήσουμε πίεση και να διεκδικήσουμε από κοινού με όλες μας τις δυνάμεις την απελευθέρωση του από τα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης. Προς αυτή τη κατεύθυνση καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 15 Μαϊου στις 18.00 στη ΦΕΠΑ, με σκοπό την ανάδειξη της υπόθεσης του συντρόφου και τη διεκδίκηση της αποφυλάκισης του.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
ΥΓ: Οι αγώνες των αιχμάλωτων συντρόφων για να σπάσουν τα δεσμά της αιχμαλωσίας τους, συνιστούν τουλάχιστον για μας μια από τις αιχμές του αγώνα με υψηλά διακυβεύματα. Ελπίζουμε ότι θα υπάρχει η απαραίτητη ευαισθησία και ενσυναίσθηση ούτως ώστε να μην υπονομευτεί τόσο ο ίδιος ο αγώνας για την απελευθέρωση του συντρόφου όσο και του κινήματος αλληλεγγύης γενικά.
Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες