Τετάρτη 15 Μαρτίου 2023 στις 18.30
Μοτοπορεία ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Πριν λίγες μέρες στα Τέμπη εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά-πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο "«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία", αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία.
Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: "Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις". Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα κι ο υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη πως "δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα". Το είδαμε.
Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.
Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ' ευθείας , όχι ως ένα απλό "ατύχημα", αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα "τα κέρδη πάνω από τις ζωές". Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδια της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημία λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξει τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιο και μετανάστες/ιες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί, και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και του λακέδες τους. Από τη σημερινή κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα, δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά. Γιατί μία ζωή που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, που θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά είναι εφικτή, αλλά είναι εφικτή μόνο αν παλέψουμε για αυτή.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 15/03 | 18.30 | ΕΚΘ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
https://libertasalonica.wordpress.com
Δεν ήτανε τα Τέμπη ούτε η "κακιά στιγμή", δικά τους είναι τα πλούτη δικοί μας οι νεκροί
Το βράδυ στις 28 Φεβρουαρίου στη περιοχή των Τεμπών συγκρούστηκαν μετωπικά μια επιβατική και μία εμπορική αμαξοστοιχία. Από τη σφοδρή σύγκρουση τα μπροστινά βαγόνια τυλίχθηκαν στις φλόγες και τα υπόλοιπα βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Τραγικός απολογισμός μέχρι σήμερα 57 επιβεβαιωμένοι νεκροί και τουλάχιστον 85 τραυματίες μεταξύ των οποίων και κάποιοι σοβαρά. Μετά από τόσες μέρες και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημα αριθμός αγνοουμένων.
Το τραίνο ήταν γεμάτο από κόσμο και κυρίως νεολαία, κόσμο που έγινε παρανάλωμα του πυρός μέσα σε μια στιγμή και άλλους που τσακίστηκαν και σακατεύτηκαν. Νεκροί είναι επίσης και οι 9 εργαζόμενοι των αμαξοστοιχιών. Από μαρτυρίες πολλά άτομα σώθηκαν χάρις την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια που με αυταπάρνηση έδειξαν επιβάτες τις πρώτες στιγμές μετά το αποτρόπαιο αυτό -έγκλημα- γιατί η λέξη δυστύχημα είναι άστοχη για το περιγράψει. Αλληλοβοήθεια να μας θυμίζει ότι το μόνο που έχουμε είναι πραγματικά ο ένας την άλλη.
Αμέσως ιθύνοντες, εκπρόσωποι πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ άνοιξαν το βόθρο επιχειρώντας να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα να πουν ψέματα, ψέματα, ψέματα. Παραμύθια περί αναζήτησης ευθυνών, προσπάθεια απόδοσης της ευθύνης σε πρόσωπα, στην κακιά στιγμή, στην "κατάρα των Τεμπών" στήνοντας ένα πένθιμο πανηγύρι σαν τα όρνια που ξεσκίζουν τις σάρκες κουφαριών, βεβηλώνοντας μνήμες ανθρώπων
ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν για χρόνια από τα σωματικά και ψυχικά τραύματα τους και όλοι οι υπόλοιποι θα υποφέρουμε από το συλλογικό τραύμα να χάνουμε συνανθρώπους μας στο βωμό του κέρδους από τον αδιάκοπο πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον της ανθρωπότητας το καπιταλιστικό σύστημα.
Η ιστορία του σιδηρόδρομου ως το παλιό μέσο μαζικής μεταφοράς είναι ταυτόσημη με την μετακίνηση εμπορευμάτων αλλά και του πιο κερδοφόρου εμπορεύματος αυτό της εργατικής δύναμης. Από παλιά ο σιδηρόδρομος θεωρούνταν το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς και επειδή στο σύγχρονο κόσμο η ζωή των ανθρώπων είναι συνυφασμένη με τις μετακινήσεις η τεχνολογική πρόοδος απαλείφει πλήρως τον ανθρώπινο παράγοντα και αυτοματοποιεί τα πάντα. Έτσι και εσκεμμένα κανείς να θέλει να προκαλέσει ζημιά αυτό να είναι αδύνατον. Αλλά αυτά είναι γνωστά.
Για πολλά χρόνια κάθε κυβέρνηση είχε ζητούμενο να υποτιμήσει τον ΟΣΕ ως προϊόν ώστε να τον ξεπουλήσει όσο όσο σε ιδιώτες. Γνωρίζαμε ότι η ιδιωτικοποίησή του θα έφερνε ακριβότερες μεταφορές, υποτίμηση της εργατικής δύναμης, και το κυριότερο κακές και μη ασφαλείς παρεχόμενες υπηρεσίες, όπως είδαμε να συμβαίνει σε πολλά παραδείγματα σε ιδιωτικοποιήσεις πόρων και μεταφορών σε άλλες χώρες. Ιδιωτικοποιήθηκε λοιπόν το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αφού ξεπουλήθηκε σε μια ήδη πτωχευμένη ιταλική εταιρία για μόλις 45 εκατομμύρια ενώ η αξία του ΟΣΕ εκτιμούνταν σε 1 δις ευρώ . Σταδιακά και μεθοδικά τα τρένα μετατράπηκαν σε τρενάκια του τρόμου. Τα τελευταία χρόνια ο διαχειριστής του σιδηρόδρομου είναι η εταιρεία Hellenic Train. Ατυχήματα συνέβαιναν τακτικά που όμως δεν έπαιρναν έκταση, παρόλο που την προηγούμενη 25ετία μπήκαν στα ταμεία πάνω από 27 δις ευρώ. Στον πλέον πολυσύχναστο άξονα Αθήνα Θεσσαλονίκη δεν λειτουργούσε τίποτα. Το μόνο που λειτουργούσε ήταν τα ταμία που κόβανε υπερτιμημένα εισιτήρια. Δεν υπήρχαν ούτε φωτοσήματα, ούτε τηλεδιοίκηση ούτε σύστημα επικοινωνίας. Και να μην τολμήσει κανείς να υποκριθεί ότι δεν το γνώριζε. Αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα είχαν προειδοποιήσει κατ' επανάληψη (με τελευταία τους ανακοίνωση στις 07 Φεβρουαρίου 2023) και μέσα από κινητοποιήσεις και απεργίες δημοσιοποιούσαν τα προβλήματα και διεκδικούσαν ασφαλείς μεταφορές για όλους. Οι απεργίες όμως από τη μία κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές με δικαστικές αποφάσεις και από την άλλη υποδαυλίζονταν συστηματικά από τα ΜΜΕ ο κοινωνικός αυτοματισμός στο επιβατικό κοινό. Αυτό και μόνο τεκμηριώνει προμελετημένες δολοφονίες.
Μετά τη δολοφονία τόσων ανθρώπων τόλμησαν να μας υποσχεθούν ότι ο σιδηρόδρομος θα εξυγιανθεί. Όπως εξυγιάνθηκε να υποθέσουμε και το σύστημα υγείας μετά το θάνατο των 35.000 συνανθρώπων μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας που δεν είχαν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη με την υποβάθμιση και υποστελέχωση των δημόσιων δομών υγείας;
Πρέπει να καταλάβουμε ότι για το κράτος και το κεφάλαιο είμαστε αναλώσιμοι, είμαστε αριθμοί και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο το καλύτερο. Να σπάσουμε την ηττοπάθεια και το φόβο που μας επιβάλλεται Να τολμήσουμε, να αγωνιστούμε, να κατέβουμε στο δρόμο, να απαντήσουμε συλλογικά για όλους τους νεκρούς μας.
Να βρει τρόπο η οργή και πέρασμα ο πόνος..….
Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023
Μοτοπορεια για το Κρατικό-Καπιταλιστικό Έγκλημα στα Τέμπη, Τετάρτη 18:30 εργατικό κέντρο
Για μια ζωή πέρα από τον καπιταλιστικό κόσμο!
Τις τελευταίες μέρες, με το έγκλημα στα Τέμπη και τους 57 νεκρούς, οι μάσκες έπεσαν με κρότο και φανερώθηκε, μες στη γύμνια της, η δολοφονική φύση του κρατικο-καπιταλιστικού οικοδομήματος. Το κυβερνητικό αφήγημα περί ευθυνών, αφού πέρασε από χίλια κύματα, βρήκε λιμάνι στον ανθρώπινο παράγοντα, «βγάζοντας λάδι» τωρινές και προηγούμενες κυβερνητικές πολιτικές, που οδήγησαν σε έναν υποτιμημένο και τεμαχισμένο ΟΣΕ.
Η περίπτωση των Τεμπών ήρθε να επιβεβαιώσει, δυστυχώς, με τον πιο τραγικό τρόπο τη συμπτωματολογικού τύπου κατάκλυση της πραγματικότητας από ένα σύστημα που δε διστάζει να ποσοτικοποιήσει την ανθρώπινη ζωή. «Διλήμματα» επιβάλλονται στο όνομα της κερδοφορίας οργανισμών και εταιρειών, το δημόσιο συμφέρον υποχωρεί έναντι και ιδιωτικού και θεμελιώδεις πυλώνες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ασφάλειας τίθενται υπό αίρεση. Η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, που τις τελευταίες ημέρες έχει βγει εντόνως στο προσκήνιο, δεν ήρθε από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά διήλθε μέσα από μία συνεχή τα τελευταία χρόνια υποτίμηση και υποστελέχωση του σιδηροδρόμου και μέσω αναγωγής (και) των μετακινήσεων σε καθεστώς μετρησιμότητας με όρους κέρδους & ζημίας. Μνημόνια, περικοπές (τόσο άψυχο όσο και έμψυχο υλικό) και τελικά η πώληση στην ιταλικών συμφερόντων Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. (Hellenic Train) έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ, απομαγεύουν τις πομπώδεις νεοφιλελεύθερες αναφορές περί «οικονομικού εξορθολογισμού» και «αναπτυξιακής μεταρρύθμισης», προαλείφοντας τον δρόμο για την εξασφάλιση νέων πεδίων κερδοφορίας, που οδήγησαν σε περιορισμό των δρομολογίων, αυξήσεις σε τιμές εισιτηρίων και δημιουργία τεράστιων κενών ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εργαζόμενοι/ες του ΟΣΕ επιχείρησαν να καταγγείλουν με κινητοποιήσεις και ανακοινώσεις τα εν λόγω κενά στο παρελθόν, παρόλα αυτά αγνοήθηκαν εκκωφαντικά.
Φυσικά, η περίπτωση των ιδιωτικών σιδηροδρομικών υπηρεσιών -και γενικότερα των μετακινήσεων- δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας στην, ομολογουμένως, αστείρευτης έμπνευσης νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα του καπιταλιστικού κόσμου και της ελεύθερης αγοράς. Από την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Παιδείας που καταλήγει μέσω της ίδρυσης και λειτουργίας κολλεγίων να θεωρείται ιδιωτική υπόθεση έως την συστηματική υποστελέχωση των νοσοκομείων που μπορεί να οδηγήσει, μεταξύ άλλων, σε περιπτώσεις όπως αυτή του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων που μετετράπη μόλις πριν λίγες μέρες σε ΝΠΙΔ (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) οι κυρίαρχες πολιτικές του κρατικο-καπιταλιστικού συμπλέγματος αφανίζουν την οπτική του δημοσίου χαρακτήρα βασικών υπηρεσιών και αγαθών, προσφέροντας γη και ύδωρ στις ορέξεις του ιδιωτικού κεφαλαίου. Μία ακόμη εξόφθαλμη περίπτωση είναι αυτή της κρατικής ακόμη τότε ΔΕΗ, η οποία απώλεσε την πλειοψηφία των μετοχών της, πέφτοντας κάτω από το 51% που κατείχε (τα περίφημα ΣΔΙΤ...), όταν σε προγραμματισμένη από την ίδια Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου, απλώς, δε συμμετείχε. Συνυπολογίζοντας την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας η οποία συντελέστηκε στη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, η πρόσφατη ενεργειακή κρίση στα απόνερα του πολέμου στην Ουκρανία, όχι μόνο δεν είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ασφάλεια και συγκράτηση των τιμών, αλλά στην πραγματικότητα αποτέλεσε ένα ασφαλές όχημα για τους παρόχους να «γράψουν» υπέρογκα κέρδη, πάντα - φυσικά - στις πλάτες των πολλών. Να, λοιπόν, πώς γίνεται η κρίση ευκαιρία.
Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον, εμείς, καλούμαστε να υπάρξουμε. Εκεί που πάλλεται η αγωνία για το αύριο, μέσα κι έξω από χώρους -κακοπληρωμένης- εργασίας, σε σπίτια που πλειστηριάζονται, με τσέπες που σηκώνουν το βάρος της ακρίβειας. Μία καθημερινότητα που διαρρηγνύει τις εναπομείνασες βεβαιότητες μιας εποχής που έχει από καιρό παρέλθει και που μας καλεί να συμβιβαστούμε με την αναγωγή της ζωής στους κανόνες της αγοράς. Μιας ζωής που - έτσι - μπορεί να σβήσει μέσα σε ένα τρένο, να βυθιστεί σε μία βάρκα στο Αιγαίο, να πυροβοληθεί για μία απλήρωτη βενζίνη.
Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι σε ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, συνθέτοντας ένα απελευθερωτικό από τον καπιταλιστικό κόσμο παρόν. Συλλογικά, με αυτενέργεια και αλληλεγγύη, για να αντιπαλέψουμε την ολοκληρωτική υποτίμηση των ζωών μας, που μας θέλει διαρκώς εκμεταλλεύσιμους και βολικά για το Κράτος και την Εξουσία διαχειρίσιμους. Να αγωνιστούμε για μία ζωή με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, και μπροστά στο συγκεντρωτισμό της ευθύνης στα χέρια αχυρανθρώπων να αντιπαραβάλλουμε τον κοινωνικό/εργατικό έλεγχο - από αυτούς/ες που τα δουλεύουν, σε αυτές/ούς που τα χρησιμοποιούν. Για να μη γίνει συνήθεια ο θάνατος.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΗ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο