Κυριακή 13 Απριλίου 2014 στις 10.00 πμ
Απεργιακή αντικαταναλωτική προσυγκέντρωση
«Λευκές Νύχτες», δουλειά τις Κυριακές, δε θέλουν εργάτες, θέλουν μηχανές!
Την Κυριακή 13/4, η ανίερη συμμαχία κράτους/αφεντικών/εμπορικών συλλόγων επιδιώκει να εφαρμόσει για 3η φορά το μέτρο της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων. Η επίθεση στην κυριακάτικη αργία προστίθεται στον οδοστρωτήρα της βίαιης αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων: ωράρια-λάστιχο,«απελευθέρωση» απολύσεων,τσάκισμα συλλογικών συμβάσεων,γενίκευση της μαύρης εργασίας, ανακύκλωση ανέργων με προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας, μαθητείας κ.α. Η εφαρμογή των νέων συνθηκών εκμετάλλευσης βρίσκουν ευνοϊκό έδαφος πάνω στον διάχυτο φόβο, τη μοιρολατρία και τον κατακερματισμό στις τάξεις των «από κάτω» αυτής της κοινωνίας. Τα σχέδιά τους για την Κυριακή 13/4, αλλά και για κάθε Κυριακή πλέον, είναι οι μισοί να δουλεύουμε σα φοβισμένοι δούλοι χωρίς προοπτική, και οι άλλοι μισοί να κολλήσουμε στις βιτρίνες τους και σα χαζοχαρούμενοι καταναλωτές να ξεχάσουμε τη μίζερη καθημερινότητά μας και να συμβάλλουμε στο πετσόκομμα των συμφερόντων μας.
Και ενώ οργανώνουν την φτώχεια μας, την περιφρουρούν με νύχια και με δόντια. Ορθώνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για χιλιάδες ξένους εργάτες αναπαράγοντας τη φτηνή «παράνομη» εργασία τους. Επιβάλλουν φραγμούς και εισιτήρια στα νοσοκομεία & τις πρωτοβάθμιες δομές υγείας. Αμολάνε εργολάβους για να κόβουν ρεύμα & νερό σ' όσους δεν τη βγάζουν οικονομικά. Επιστρατεύουν έφορους & εισαγγελείς για να οργανώσουν πλειστηριασμούς & κατασχέσεις σπιτιών. Σπέρνουν κεφαλοκυνηγούς στα Μ.Μ.Μεταφοράς για να τρομοκρατήσουν επιβάλλοντας πρόστιμα σε φτωχοδιαβόλους που δεν έχουν ή δε γουστάρουν να πληρώνουν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις. Ποινικοποιούν κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης και χτίζουν φυλακές «υψίστης ασφαλείας» για όσους δεν πειθαρχούν ή περισσεύουν απ'την απέραντη Μανωλάδα που γεννά η καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Να μην επιτρέψουμε η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας να θεωρηθεί άλλο ένα αυτονόητο.
Ήδη, στο όνομα της ανάπτυξης, συμπεριέλαβαν στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο το μέτρο των «52 εργάσιμων Κυριακών» σε 3 τουριστικές περιφέρειες της χώρας! Αντί να καταπίνουμε αμάσητα τα αυτονόητα των αφεντικών, ας προτάξουμε τα δικά μας προλεταριακά αυτονόητα: δεν ταυτίζουμε τη ζωή μας με τα χαμένα 8ωρα μας στα σύγχρονα-κάτεργα, έχουμε ανάγκη για πραγματικά ελεύθερο χρόνο, έχουμε ανάγκες και επιθυμίες που δε χωράνε στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδος.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ Ν'απαντήσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην επίθεση των αφεντικών. Να χτίσουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και ξένων, εργαζομένων και ανέργων. Να στήσουμε τα συλλογικά μας οδοφράγματα ενάντια στην επέλαση του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας μέσα από την αυτοοργανωμένη και μαχητική ταξική μας δράση μέσα & έξω απ'τους εργασιακούς χώρους. Μέσα από τον οριζόντιο συντονισμό των κοινοτήτων αγώνα, των αγωνιζόμενων εργαζομένων και ανέργων των ανατολικών συνοικιών, στοχεύουμε στην κατάργηση του μέτρου στη πράξη. Η μαζική και δυναμική παρουσία στους δρόμους των γειτονιών μας μαζί με τους απεργιακούς αποκλεισμούς αποτελούν τα όπλα μας για να μπλοκάρουμε το κυριακάτικο άνοιγμα των μαγαζιών. Κανένας εργαζόμενος να μη φοβηθεί να απεργήσει, κανένας να μη βρει ευκαιρία για κυριακάτικα ψώνια. Γιατί θέλουμε πολύ περισσότερα απ' όσα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν. Θέλουμε τις ζωές και τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας! Για να τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών και του κεφαλαίου, της μισθωτής εργασίας και της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνία της αλληλεγγύης, της ισότητας, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΗ
Πλ.Δεληολάνη (Βύρωνας) στις 10.00
Πλ. Καισαριανής στις 10.00 π.μ
Πλ. Τερζάκη (Ιλίσια) στις 13.30 μ.μ
Πρωτοβουλία αναρχικών - αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού
πηγή: http://paapty.squat.gr/?p=2246
ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΜΗ ΣΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΕ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ
Κατάργηση του οκταώρου, ανασφάλιστη δουλειά, ατομικές βραχυπρόθεσμες συμβάσεις εργασίας, εκφοβισμός των όσων απαιτούν τα δεδουλευμένα τους, πλέον στα σκαριά και οι ομαδικές απολύσεις. Με άλλα λόγια, τα όσα λειτουργούσαν ως αναχώματα ενάντια στην ακόμη σκληρότερη εκμετάλλευση και υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, αυτή τη στιγμή αναιρούνται.
Στα πλαίσια αυτής της γενικής αναδιάρθρωσης του εργασιακού καθεστώτος, τον Ιούλιο του '13 ψηφίζεται άρθρο που νομιμοποιεί τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Πρόσχημά τους η επανένταξη των μικρομεσαίων πωλητών σε ανταγωνιστική τροχιά έναντι των πολυκαταστημάτων, μια διατύπωση που αίρει και τις τελευταίες αναστολές των πιο υποψιασμένων: «μα να μη δουλέψουν λίγο και τα μικρά μαγαζιά;». Όχι, να μη δουλέψουν! Αφού αυτοί που θα δουλέψουν τελικά, ακόμη πιο σκληρά και ακόμη πιο ενταμένα είναι οι εργατοϋπάλληλοι, είτε πρόκειται για τους δύο ενός μικρού αφεντικού, είτε για τους τριάντα ενός μεγάλου.
Η αναδιάρθρωση αυτή δρομολογήθηκε εδώ και χρόνια, δοκιμάστηκε με επιτυχία σε διάφορες ευάλωτες και περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες και εντέλει πάει να γενικευθεί: Χρόνια τώρα, οι μετανάστες, οι κρατούμενοι των ΗΠΑ, οι εγκυμονούσες γυναίκες, οι ανειδίκευτοι εργάτες, βρέθηκαν στο στόχαστρο σκληρότατης εργασιακής εκμετάλλευσης και είδαν τα γενικώς θεωρούμενα κεκτημένα να παραβιάζονται σε πολλαπλά -και διαφορετικά- επίπεδα. Και αυτό με τη νομιμοποίηση , συνειδησιακή και έμπρακτη, της υπόλοιπης εργατικής τάξης, που δικαιολογούσε την κατάσταση, θεωρώντας πως δεν την αφορά και πως δεν απειλούταν.
Έτσι και στη δική μας περίπτωση, η εργασία τις Κυριακές είναι ήδη εργασιακό καθεστώς στους εργαζόμενους των χώρων εστίασης, σε τουριστικές περιοχές, αλλά και στους μετανάστες. Τώρα, αυτό το καθεστώς πάει να εφαρμοστεί πρώτα στους εργατοϋπαλλήλους, και στη συνέχεια, απουσία συλλογικών αγώνων, σε ένα πολύ ευρύτερο σύνολο.
Για άλλη μια φορά, το κεφάλαιο και το κράτος του προτάσσουν την εθνική έναντι της ταξικής ενότητας. Και διατυμπανίζουν την αναγκαιότητα της εθνικής σωτηρίας, σωτήρια μόνο για τα αφεντικά, στο βωμό της οποίας κάθε θυσία είναι επιτρεπτή και η ανταγωνιστικότητα είναι κάτι παραπάνω και από επιτρεπτή: είναι απαραίτητη! Ταυτόχρονα, φροντίζουν να διασπούν την εργατική τάξη, χτυπώντας ετεροχρονισμένα τους διάφορους εργατικούς κλάδους, καταστέλλοντας όποιον αγώνα δεν μπορούν να αφομοιώσουν. Ενθαρρύνουν για πολύ καιρό τους κλαδικούς αγώνες, χαρίζοντας επιλεκτικά ορισμένα "προνόμια", που δυσκολεύουν την αντίληψη των συμφερόντων μας ως ενιαία. Και όποιος αγώνας τείνει να γενικευθεί και να αποκτήσει ταξικά προτάγματα καταστέλλεται είτε άμεσα, είτε έμεσα (με παρείσφρηση ρουφιάνων συνδικαλιστών).
Στη δεδομένη περίπτωση, οι εργάσιμες Κυριακές παρουσιάζονται σα μια ευκαιρία ανταγωνιστικότητας των μικρομεσαίων έναντι των μεγάλων καταστημάτων, κάτι που, όπως ήδη ειπώθηκε συνιστά θεμελιώδη διαστρέβλωση της αλληλεγγύης όπως θα έπρεπε να προτάσσεται: ας το ξαναπούμε: αν κάποιος χρειάζεται ενίσχυση, αυτός είναι ο υπάλληλος που θα υποστεί ακόμη σκληρότερη εκμετάλλευση, προκειμένου το μικρό αφεντικό του να μπορέσει να 'γίνει ανταγωνιστικό', και όχι φυσικά το ίδιο το αφεντικό. Ταυτόχρονα και κυρίαρχα, η εργατική τάξη φαίνεται να διαχωρίζεται και πάλι, αυτή τη φορά σε εργαζόμενους και καταναλωτές, ένα δίπολο όχι μόνο ψευδές, αλλά και παραπλανητικό: οι καταναλωτές αυτοί, παρασυρμένοι από ποικίλα δολώματα ( όπως οι προκηρυγμένες εκπτώσεις στα πολυκαταστήματα για τις λευκές Κυριακές), είναι φυσικά και οι ίδιοι εργαζόμενοι. Εργαζόμενοι που, νομιμοποιώντας με την παρουσία τους στα μαγαζιά την άρση της κυριακάτικης αργίας και σε νέα πεδία, απλά επιταχύνουν τη στιγμή που θα δουλεύουν και οι ίδιοι τις Κυριακές.
Με άλλα λόγια, η ταξική συνείδηση βάλλεται για άλλη μία φορά. Και το ερώτημα που μένει να απαντήσουμε είναι αν θα επιλέξουμε να αναπαράγουμε τον ενδοταξικό κανιβαλισμό ή αν θα το αρνηθούμε, αντιπροτάσσοντας συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους αγώνες με όρους ταξικής αλληλεγγύης.
Εμείς διαλέγουμε το δεύτερο: αυτόν τον αγώνα, όπως και κάθε άλλον εργατικό αγώνα, τον βιώνουμε όχι μόνο ως μία εναντίωση στην αύξηση της καταπίεσης και εξαθλίωσής της εργατικής τάξης, αλλά και στα πλαίσια της ολικής άρνησης του ζυγού της εργασιακής καταπίεσης και της αλλοτρίωσής μας στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, έναν αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του. Και ακριβώς επειδή πρόταγμά μας είναι η συλλογικοποίηση των δράσεών μας, προχωράμε σε συντονισμό των κινήσεών μας με συνελεύσεις και πολιτικές ομάδες αλλά και με τον κόσμο στους χώρους πολιτικής μας ύπαρξης και δραστηριότητας, θεωρώντας αυτονόητο πως η ισοτιμία και η ταξική αλληλεγγύη είναι κοινά προτάγματα.
Την Κυριακή λοιπόν, 13/4, 10 το πρωί, μαζευόμαστε όλοι και εναντιωνόμαστε στην ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση των ζωών μας:
πλατεία Καισαριανής στις 10:00
πλατεία Δεληολάνη (Παγκράτι) στις 10:00
πλατεία Τερζακή (Ιλίσια) στις 13:30
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ'ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ,ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
πηγή : https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1521891
