kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία ενάντια στη διακοπή ηλεκτροδότησης του εκχ σχολειο

από @ε.κ.χ. σχολείο, κατάληψη γραφείων συριζα θεσ/νικ

Ημέρα/Ώρα: 02/05/2015 στις 1 μμ.

Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη / άγαλμα Βενιζέλου

Το ρεύμα είναι κοινό αγαθό

Κάτω τα χέρια από τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο «Σχολείο»

Το πρωί της Πέμπτης 16/4/2015 έγινε διακοπή της ηλεκτροδότησης του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Σχολείο από τη ΔΕΗ, παρουσία κλούβας των ΜΑΤ, κατόπιν πιέσεων της εκκλησίας και στη συνέχεια εντολής από το δήμο. H ενέργεια αυτή δεν αποτελεί παρά άλλη μία κατασταλτική προσπάθεια εναντίον των κινημάτων αντίστασης και δημιουργίας.

Το κτίριο όπου στεγάζεται ο EKX Σχολείο χτίστηκε το 1897. Έπειτα από διάφορες χρήσεις πέρασε μέσω ανταλλαγής στην ιδιοκτησία της εκκλησίας που το εκμεταλλευόταν νοικιάζοντάς το στο κράτος και για αρκετά χρόνια λειτουργούσε ως σχολείο. Η εκκλησία επικαλέστηκε εν τέλει το πρόσχημα της μη στατικότητας του κτιρίου προκειμένου αυτό να χαρακτηριστεί ως ακατάλληλο για σχολείο και να εκμισθωθεί ως κέντρο διασκέδασης σε ιδιώτη. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε απόσταση μηνών ο ίδιος φορέας γνωμάτευσε μια φορά ότι το κτίριο είναι κατάλληλο και μια φορά ότι είναι ακατάλληλο. Έτσι, ο χώρος έμεινε κλειστός και εγκαταλελειμμένος επί 6 χρόνια, παρά το πάγιο αίτημα των κατοίκων για σχολική στέγη στην περιοχή.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιεί η εκκλησία την περιουσία της. Μια αμύθητη περιουσία που έχει συσσωρεύσει εκμεταλλευόμενη το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών με πρόσχημα το φιλανθρωπικό της έργο. Σε μια συγκυρία αποδιάρθρωσης των κοινωνικών δεσμών και διάχυτου κοινωνικού κανιβαλισμού, οι managers και οι image makers της εκκλησίας κατορθώνουν να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και αποδεικνύουν ότι όταν πρόκειται για χρήμα δεν έχουν το Θεό τους. Ακόμη και η πρόσφατη δήλωση του Ιερώνυμου ότι μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί διαφορετικά είναι αστεία, αν όχι τραγική. Σε μια κοινωνία εξαθλιωμένη από τις πολιτικές επιλογές των τελευταίων χρόνων, προτείνεται η χρήση αυτού του πλούτου για την αποπληρωμή του χρέους. Απεναντίας, για εμάς κεντρικό πρόταγμα αποτελεί η κοινωνική απαλλοτρίωση και διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Ο δήμος, που από τη μεριά του με την τελευταία ενέργειά του έδειξε τις διαθέσεις του απέναντι στο ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα του Σχολείου, επίσης διεκδικεί ανέκαθεν το κτίριο για δικό του όφελος και όχι για όφελος της κοινωνίας. Ωστόσο, η υποδομή του κτιρίου, αφενός λόγω των αλλαγών της νομοθεσίας περί σεισμικής αντοχής των σχολικών κτιρίων και αφετέρου λόγω των ιδιαιτεροτήτων του κτιρίου, το οποίο αποτελεί νεοκλασικό κτίριο και ιστορικό μνημείο, με περιορισμένο μέγεθος χώρων, δε θεωρείται πλέον κατάλληλη για να στεγαστεί το δημοτικό σχολείο που διεκδικούν οι κάτοικοι της περιοχής. Αντί για την εγκατάλειψη, την εμπορική αξιοποίηση του χώρου ή τη στέγαση κάποιας γραφειοκρατικής υπηρεσίας σε αυτόν, δεν μπορούμε να φανταστούμε τι άλλου είδους χρήση επιφυλάσσει ο δήμος για το Σχολείο. Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε πως είναι πολύ πιο ουσιαστικό αυτό το κτίριο να συνεχίσει να είναι ανοιχτό σε όλη την κοινωνία, η οποία με την καθημερινή της συμμετοχή το διαχειρίζεται η ίδια με σκοπό την κάλυψη των δικών της πραγματικών αναγκών. Η μόνη νομιμοποίηση που μας ενδιαφέρει είναι η κοινωνική και αυτή προτάσσουμε για να υπερασπίσουμε το χώρο από κάθε θεσμική ή άλλη επίθεση. Εξάλλου, η εξουσία που πηγάζει από την κοινωνία με έμμεσες μεθόδους ανάθεσης και πάσχει από την εγγενή διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας των πολιτικών ελίτ, δε θα μπορέσει ποτέ να προσεγγίσει την κοινωνική δικαιοσύνη όπως μια ανοιχτή, αντιιεραρχική, αυτόνομη κίνηση πολιτικής χειραφέτησης και συλλογικής υπεύθυνης αμεσοδημοκρατικής θέσμισης.

Το 2010 το κτίριο καταλήφθηκε για να απελευθερωθεί από το καθεστώς εγκατάλειψης και να ανοιχτεί στην κοινωνία. Είναι ένας χώρος ζωής, ελευθερίας, αλληλεγγύης, άμεσης δράσης, ελπίδας, αξιοπρέπειας, δημιουργικής έκφρασης, ισότητας, αμφισβήτησης, αυτοθέσμισης και αντίστασης. Το εγχείρημα ξεκίνησε για τη δημιουργία μιας κοινότητας με βασικό άξονα τα ελεύθερα μαθήματα και τη συμμετοχή με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά. Στο χώρο γίνονται αυτοοργανωμένα μαθήματα και ελεύθερες συναντήσεις ομάδων με βάση τη μάθηση σε συνάρτηση με τη συμμετοχή στην κοινότητα, μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής, χορού, προβολές ταινιών, συναυλίες. Λειτουργούν, επίσης, δανειστική βιβλιοθήκη, στούντιο μουσικής, χαριστικό παζάρι, θεατρικό εργαστήρι, γυμναστήριο, σπορείο για τη διάσωση παραδοσιακών σπόρων, κουζίνα, παντοπωλείο κ.α. ενώ παράλληλα γίνονται και εκδηλώσεις πολιτικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου. Όλες οι αποφάσεις που αφορούν τη διαχείριση του χώρου λαμβάνονται μέσα από ανοιχτές διαδικασίες, στις οποίες μπορεί να συμμετέχει όποιος-α το επιθυμεί, σεβόμενη-ος τον αντιιεραρχικό και αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα τους.

Παρά τα παραπάνω, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες- από την πλευρά τόσο της εκκλησίας όσο και του δήμου- με σκοπό να πληγεί το εγχείρημα του Σχολείου είτε με δικαστικές μεθοδεύσεις είτε με διακοπές της ηλεκτροδότησής του. Η πρόσφατη διακοπή δεν αποτελεί παρά μία ακόμη κατασταλτική ενέργεια σε βάρος του κόσμου που οραματίζεται και αντιστέκεται. Παρόμοιες επιθέσεις δέχεται και η κατάληψη η οποία ξεκίνησε πριν λίγες μέρες στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κένταυρος, το οποίο ύστερα από μήνυση του Συριζαίου δημάρχου κινδύνεψε με εκκένωση από τα ΜΑΤ. Εκεί, εν τέλει, η συνέχεια της αποτυχημένης απόπειρας εκκένωσης ήταν η διακοπή ηλεκτροδότησης από συνεργείου του Δήμου. Όσο συνεχίζουν αυτές οι λογικές και πρακτικές, θα βρίσκονται αντιμέτωπες με το ανταγωνιστικό κίνημα.

Το τελευταίο αυτό περιστατικό στον ΕΚΧ Σχολείο, όπως και οι διακοπές ρεύματος σε νοικοκυριά, εντάσσονται στη λογική της περίφραξης, της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης όλων των κοινών αγαθών. Η αριστερή κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με την συνεργασία των εθνοτσολιάδων των ΑΝ.ΕΛ συνεχίζει να εφαρμόζει τη λογική της εμπορευματοποίησης των κοινών, στηρίζοντας τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και συνεχίζοντας την αέναη ανάπτυξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εις βάρος της φύσης και του ανθρώπου, αλλά και οικονομικά εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας. Η κυβέρνηση παγώνει τις διακοπές ηλεκτροδότησης σε νοικοκυριά με σκοπό να αναδείξει ένα ανθρωπιστικό προσωπείο, ενώ την ίδια ώρα δεν τολμά να αγγίξει τους μεγαλοοφειλέτες στο δημόσιο, τα γήπεδα, τα πολιτικά γραφεία και τα κανάλια, τα οποία χαίρουν μιας ιδιότυπης ασυλίας. Την ίδια στιγμή, βαφτίζει «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» διάφορες μικροπαροχές οι οποίες αδυνατούν να αλλάξουν την κοινωνική κατάσταση, έστω από όρους οριακής επιβίωσης σε όρους στοιχειώδους διαβίωσης. Σε αυτήν την συνθήκη, η ελπίδα δεν αποτελεί παρά τον ανασταλτικό παράγοντα εκείνον που καταστέλλει και καταπνίγει την κοινωνική οργή, μετατρέποντάς την σε πίστη μιας «διαφορετικής» αντιμετώπισης της κρίσης, η οποία όμως τελικά δεν είναι και τόσο διαφορετική. Από τη μία, η νέα κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική εκμετάλλευσης της κοινωνίας και από την άλλη συμπλέει με το τρομο-υστερικό κλίμα που δημιουργούν τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση, χρησιμοποιώντας τους ίδιους κατασταλτικούς μηχανισμούς με τις προηγούμενες κυβερνήσεις (τους οποίους ευαγγελιζόταν ότι θα καταργήσει και θα εκδημοκρατίσει) σε όποιο κομμάτι της κοινωνίας αντιστέκεται, π.χ. χρήση χημικών στους διαδηλωτές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, εκκενώσεις καταλήψεων στέγης (acta et verba στις 6/4 στα Γιάννενα), ισχυρή καταστολή με ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ και τελικά εκκένωση της κατάληψης πρυτανείας του Ε.Κ.Π.Α., στην οποία δεν έχει επιχειρήσει καμία κυβέρνηση να εισβάλλει, πάρα τις όποιες καταλήψεις και επεισόδια, από τη χούντα και μετά. Αντίστοιχα, η συνέχιση του καθεστώτος εξαίρεσης θέτει υπό ομηρία και αιχμαλωσία χιλιάδες ανθρώπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και επιπλέον δολοφονεί άλλους τόσους στη Μεσόγειο προς όφελος της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, μέσω της δημιουργίας φθηνού- αν όχι τζάμπα- εργατικού δυναμικού.

Καθώς το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό της ανάπτυξης αρχίζει όχι απλά να αμφισβητείται στα μάτια της κοινωνίας αλλά να καταρρέει θεαματικά, δε μπορούμε παρά να αναζητήσουμε εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης των αναγκών μας, αφήνοντας πίσω την επιβεβλημένη κανονικότητα κράτους - κεφαλαίου.

Η συλλογική διαχείριση των κοινωνικών πόρων- όπως εκφράζεται από την έννοια των κοινών- είναι μια ανταγωνιστική πρόταση προς το υπάρχον που αντιτίθεται στην ιδιωτική/κρατική περίφραξη και την εμπορευματοποίηση όλο και περισσοτέρων κομματιών του χώρου και του χρόνου μας, των ζωών και των επιθυμιών μας. Δεν παραχωρούμε και δεν αναθέτουμε σε κανέναν τη διαχείριση και την εκμετάλλευση των κοινών αγαθών που είναι απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωσή μας. Έτσι, στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κοινωνικούς αγώνες για τη γη και την ελευθερία, όπως στον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην Β.Α. Χαλκιδική.

Η ελεύθερη πρόσβαση σε ρεύμα των κοινωνικών αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και των καταλήψεων, είναι απαραίτητη για να λειτουργούν όχι απλά ανταγωνιστικά στο υπάρχον σύστημα αλλά και για να δημιουργούν εκείνους τους συσχετισμούς αντίστασης στον ολοκληρωτικό έλεγχο των ζωών μας, καθώς και ρωγμές στην κανονικότητα, ως πεδία κοινωνικής αυτοθέσμισης και πειραματισμού με εναλλακτικά μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης. Οι κοινωνικοί χώροι δε λειτουργούν με γνώμονα το οικονομικό συμφέρον, αλλά ως ανοιχτές κοινότητες που επανανοηματοδοτούν τις ανθρώπινες σχέσεις με απώτερο σκοπό το γενικότερο μετασχηματισμό της κοινωνίας με όρους ελευθερίας, αυτοθέσμισης, αλληλεγγύης.

Για εμάς, το Σχολείο είναι οι ανακτημένες μας ζωές, ένας πνεύμονας ελευθερίας ενάντια στις έννοιες του ανταγωνισμού, της αντιπαλότητας και της αρπακτικότητας. Είναι ο τρόπος μας να αναθεωρήσουμε, να αναιρέσουμε, να αρνηθούμε και να δημιουργήσουμε. Το Σχολείο είναι η πραγμάτωση ενός άλλου κόσμου στο εδώ και στο τώρα, και θα το υπερασπιστούμε όλοι και όλες μας μέχρι τέλους.

Η καταστολή μέσω διακοπής της παροχής ρεύματος και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σχεδιάζεται για το μέλλον δεν πρόκειται να μας πάει ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, στον αγώνα για ελεύθερη ζωή. Ευτυχώς για μας, η αξία των κοινωνικών αγώνων δε μετριέται σε χρήματα και σίγουρα η δυναμική τους δεν μετριέται σε volt.

Όλα τα εγχειρήματα αντίστασης και δημιουργίας δεν υπάρχουν χάρη σε καμία ανοχή, υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν λόγω της κοινωνικής τους νομιμοποίησης, δημιουργώντας τους δικούς τους θεσμούς και τις δικές τους αξίες, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν ούτε με δήμους και κράτος ούτε με εκκλησίες. Αλλά έχουν βαθιά σχέση τόσο με την ίδια την κοινωνία όσο και με τις κοινότητες αγώνα που δημιουργούνται μέσα από αυτήν, σε κάθε πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού.

Όσον αφορά στην ηλεκτροδότηση του ΕΚΧ Σχολείο, δηλώνουμε ότι θα προβούμε σε επανασύνδεση του ρεύματος στα μέσα της επόμενης εβδομάδας, εφόσον δεν προβούν σε άμεση επανασύνδεση οι αντίστοιχοι φορείς. Δεδομένης της επικινδυνότητας και της υψηλής εξειδίκευσης που απαιτεί μια τέτοια προσπάθεια, καθιστούμε σαφείς τις ευθύνες της εκκλησίας, του δήμου, της ΔΕΗ και της κυβέρνησης, στη διόλου απίθανη περίπτωση να σκοτωθεί κάποιος: ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί είστε ΕΣΕΙΣ!

Κατάληψη γραφείων ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης από 30/4/2015

Πορεία Σάββατο 2/5/2015, Άγαλμα Βενιζέλου, στις 13.00

(ΥΓ Ανακοίνωση από την κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσ/νίκη:

Μετά την στοχευμένη και ανεπιτυχή προσπάθεια μελών του ΣΥΡΙΖΑ προς παρεμπόδιση της εισόδου αλληλέγγυου κόσμου στα κατειλημμένα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα (30/4/15) το απόγευμα (Εγνατίας 76, 4ος όροφος), η κατάληψη συνεχίζεται. (...) Τόσο η εξέλιξη της κατάληψης, όσο και το ζήτημα της επανασύνδεσης του ρεύματος του ΕΚΧ Σχολείο, όπως άλλωστε και η ευρύτερη υπεράσπιση των ανταγωνιστικών εγχειρημάτων, εξαρτώνται από την πλαισίωση και τη στήριξή τους.)

πηγή : https://athens.indymedia.org/event/56983/