Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015 στις 18.00
Συγκρότηση ανοιχτής επιτροπής ταξικής αλληλεγγύης σε διωκόμενους απεργούς
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ
Έχουν περάσει ακριβώς 2 χρόνια από τότε που ξέσπασε η απεργία των εργαζόμενων στις διοικητικές υπηρεσίες των Πανεπιστημίων ενάντια στις διαθεσιμότητες-απολύσεις πολλών εκατοντάδων συναδέλφων. Τόσο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) όσο και δευτερευόντως στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) η απεργία πήρε πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά ως προς τη διάρκεια και τη μαχητικότητα, ως προς τις μορφές και το περιεχόμενο του αγώνα.
- Η εκπαιδευτική και παραγωγική διαδικασία μπλοκαρίστηκαν για πάνω από 3 μήνες.
- Υπήρξε -έστω και μερικώς, έστω και με περιορισμένο τρόπο- σύνδεση με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια (φοιτητές, εργαζόμενους από άλλους εργασιακούς χώρους, συλλογικότητες γειτονιάς, καταλήψεις).
- Στο ΕΚΠΑ ξεπεράστηκαν τα εμπόδια που έθετε η συνδικαλιστική ηγεσία στην ανάπτυξη του αγώνα με τη δημιουργία ανοιχτής απεργιακής επιτροπής ως μορφής αυτοοργάνωσης των απεργών και των αλληλέγγυων.
- Ξεπεράστηκε το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας με το καθολικό κλείσιμο των κτηρίων, το μπλοκάρισμα της αποστολής των στοιχείων και την άρνηση απογραφής των απεργών. Η σύγκρουση με την αστική νομιμότητα κορυφώθηκε με τη συνέχιση της απεργίας, ενώ είχε επανειλημμένα κηρυχθεί παράνομη από τους κρατικούς μηχανισμούς της ταξικής «δικαιοσύνης».
Για όλους τους παραπάνω λόγους, η απεργία στο ΕΚΠΑ και στο ΕΜΠ κατάφερε να μπλοκάρει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις διαθεσιμότητες στα Πανεπιστήμια και να καθυστερήσει συνολικά αυτή την πλευρά της επίθεσης που έχει εξαπολύσει το καπιταλιστικό κράτος σε συνεργασία με τη Διεθνή του Κεφαλαίου (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) εναντίον της εργατικής τάξης τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει γνωστή ως «πολιτική των μνημονίων».
Η μεγάλη κινηματική αναδίπλωση που ακολούθησε μετά τη λήξη της απεργίας ανέδειξε επίσης τα μεγάλα όρια και αδυναμίες του αγώνα στα Πανεπιστήμια: η συντεχνιακή λογική και η λογική της ανάθεσης σε συνδικαλιστικές ηγεσίες και σε πολιτικά κόμματα δεν ξεπεράστηκαν πραγματικά, η ιδεολογία του «δημόσιου πανεπιστημίου» δεν αποδομήθηκε ιδεολογικά ούτε καταγγέλθηκε πολιτικά, η πελατειακή λογική και ο ατομικισμός επανέκαμψαν.
Εντούτοις, τόσο η συστηματική συκοφάντηση από τα ΜΜΕ όσο και η ωμή παρέμβαση της αστυνομίας και των εισαγγελικών αρχών με μπαράζ διώξεων αναδεικνύουν ξεκάθαρα την αξία και τη σημασία του απεργιακού μας αγώνα: τα όργανα της καπιταλιστικής εξουσίας δεν θα μπορούσαν να μην εκδικηθούν τους απεργούς για το γεγονός ότι προσέβαλλαν και έθεσαν σε κίνδυνο την ομαλή εφαρμογή του μνημονιακού / καπιταλιστικού σχεδίου απαξίωσης της εργασίας και της ζωής μας. Στόχος τους ήταν και είναι η τρομοκράτηση και ο παραδειγματισμός.
Η παρενόχληση από τις διωκτικές αρχές ξεκίνησε ήδη κατά τη διάρκεια της απεργίας στις 6/12/2013, όταν το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Ασφάλειας ζήτησε εγγράφως από το τέως Προεδρείο του Δ.Σ. του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ (ΣΔΠ) τα στοιχεία των μελών της απεργιακής επιτροπής και λίγες μέρες αργότερα, στις 12/12/2013, κάλεσε το Προεδρείο της Γενικής Συνέλευσης της 2/12/2013 σε ένορκη εξέταση ζητώντας εκ νέου την κατάδοση των στοιχείων των μελών της απεργιακής επιτροπής.
Η κατασταλτική πρακτική των διωκτικών αρχών αναβαθμίστηκε αμέσως μετά την απεργία, όταν στις 20/1/2014 η εισαγγελική αρχή ξεκίνησε προανακριτική εξέταση για την ξεκάθαρα κατασκευασμένη και χαλκευμένη υπόθεση πλαστογράφησης του εγγράφου με το οποίο η Ασφάλεια, στις 6/12/2013, ζητούσε από το τέως Προεδρείο του Δ.Σ. του ΣΔΠ τα στοιχεία των μελών της απεργιακής επιτροπής. Υποτίθεται ότι το έγγραφο κυκλοφόρησε παραποιημένο στο διαδίκτυο. Η πραγματικότητα είναι ότι είχε ευρέως δημοσιοποιηθεί στη γνήσια μορφή του και οποιοσδήποτε μπορούσε να το παραποιήσει. Είναι σαφές ότι η εν λόγω υπόθεση ήταν καραμπινάτη σκευωρία που οργανώθηκε από (παρα)κρατικούς κύκλους στοχεύοντας στην ποινική ομηρία των αγωνιζόμενων εργαζομένων. Όλως τυχαίως, τον Οκτώβριο του 2014, την εποχή του αγώνα ενάντια στον αυταρχισμό της Πρυτανείας Φορτσάκη, που κλείδωνε τους εργαζόμενους μέσα στην Πρυτανεία, η προανακριτική εξέταση μετατράπηκε σε προκαταρκτική και κλήθηκαν να καταθέσουν ανωμοτί, δηλαδή επ' απειλή απαγγελίας κατηγοριών, τα μέλη του Προεδρείου της Γ.Σ. της 11/12/2013 καθώς και 2 μέλη της μειοψηφίας του τέως Δ.Σ. του ΣΔΠ.
Η άσκηση ποινικής τρομοκρατίας από την πλευρά των διωκτικών αρχών συνεχίστηκε τον Μάιο του 2015. Στις 2/5/2015 κλήθηκε φοιτητής της Νομικής να καταθέσει ανωμοτί για μια κινητοποίηση φοιτητών στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ το Νοέμβριο του 2014. Στις 20/5/2015, το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος επανήλθε καλώντας σε ανωμοτί κατάθεση 2 εργαζόμενους του ΕΚΠΑ και ένα μέλος της ΠΟΣΔΕΠ για την «εισβολή και παραμονή ατόμων στον προαύλιο χώρο της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ» την 20/10/2014 και για την «εισβολή ατόμων στην αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου και την παράνομη κατακράτηση μελών αυτής», την 30/10/2014. Απειλήθηκε δηλαδή η απαγγελία κατηγοριών για την παρέμβαση και την κινητοποίηση φοιτητών και εργαζομένων στα συλλογικά όργανα διοίκησης του ΕΚΠΑ.
Η κορύφωση της φάμπρικας κρατικής καταστολής, τρομοκρατίας και ποινικοποίησης των αγώνων των εργαζομένων ήρθε στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, όταν έγινε γνωστή η δίωξη 14 εργαζομένων στα Πανεπιστήμια (3 μελών του προεδρείου της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, 3 μελών του προεδρείου της Γ.Σ. της 22/11/2013 του Συλλόγου ΙΔΑΧ-ΙΔΟΧ του ΕΜΠ και 8 μελών των προεδρείων των Γ.Σ. της 22/11, 26/11 και 28/11/2013 του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ). Οι 14 εργαζόμενοι κατηγορούνται «ως υπαίτιοι του ότι με πρόθεση δεν συμμορφώθηκαν» προς την απόφαση του δικαστηρίου που κήρυξε παράνομη την απεργία για την 25η και την 26η Νοεμβρίου του 2013 και «απείχαν των υπηρεσιακών τους καθηκόντων συμπαρασύροντας στην αποχή τους αυτή και την πλειονότητα των διοικητικών υπαλλήλων, μελών των Συλλόγων τους». Η δίκη έχει οριστεί για τις 12 Οκτωβρίου στις 09.00 π.μ.
Η δίωξη των Προεδρείων των Γενικών Συνελεύσεων, απλών οργάνων διεξαγωγής τους, δείχνει ότι στόχος των διωκτικών αρχών είναι το σύνολο των απεργών και ο ίδιος ο απεργιακός αγώνας.
Επιπλέον, η δίωξη των Προεδρείων Γ.Σ. αντί των νομίμων εκπροσώπων των Συλλόγων δηλαδή των Διοικητικών τους Συμβουλίων κατά τη διάρκεια της απεργίας δεν είναι απλώς παραδειγματική: στην περίπτωση του ΕΚΠΑ αναδεικνύει και το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην καταστολή των ταξικών αγώνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 13-5-2014, ο καθαιρεμένος -για τον απεργοσπαστικό ρόλο που έπαιξε στην απεργία- γραμματέας του ΣΔΠ Δ. Σακκάτος απάντησε στην εισαγγελική παραγγελία που ζητούσε την απόφαση της Γ.Σ. της 22ης Νοεμβρίου και δήλωσε «διαθέσιμος για οποιαδήποτε διευκρίνιση», χωρίς να έχει ΚΑΜΙΑ δουλειά και ιδιότητα να το κάνει.
Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι τα Προεδρεία των Γ.Σ. της 26ης και της 28ης Νοεμβρίου 2013 διώκονται στη βάση της κατάθεσης του μέλους του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΚΠΑ Ελένης Ματζουράνη, καθηγήτριας στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας, η οποία ανερυθρίαστα κατήγγειλε στις διωκτικές αρχές εργαζόμενους που απεργούσαν ενάντια στην απόλυσή τους, γεγονός που αναδεικνύει ξεκάθαρα το ρόλο των Συμβουλίων Ιδρύματος ως τοποτηρητών και εφαρμοστών της μνημονιακής πολιτικής απαξίωσης της ζωής και της εργασίας μας.
Παραπέρα, και αυτή η δίωξη μπάζει από παντού ως προς την τυπική νομική της συγκρότηση: πέραν του αυθαίρετου χαρακτήρα της δίωξης των προεδρείων των Γ.Σ., η απόφαση του δικαστηρίου που κήρυξε την απεργία παράνομη κοινοποιήθηκε μετά τις 18.00 στις 25 Νοεμβρίου, δηλαδή μετά το τέλος του ωραρίου, ενώ στις 26 Νοεμβρίου οι απεργοί καλύφθηκαν από την ΑΔΕΔΥ που κήρυξε 24ωρη απεργία για αυτόν τον λόγο. Ωστόσο, η συστηματική παραβίαση της «συνήθους καπιταλιστικής νομιμότητας» αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του «κράτους έκτακτης ανάγκης», που έχει συγκροτηθεί προκείμενου να εφαρμοστούν διά πυρός και σιδήρου οι μνημονιακές πολιτικές και να αποκατασταθεί η ομαλή αναπαραγωγή του κεφαλαίου εις βάρος της εργατικής τάξης -όπως άλλωστε ισχύει και για τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες εφαρμόζονται τα μνημονιακά μέτρα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διώξεις κοινοποιήθηκαν στους απεργούς λίγες μέρες πριν την υπογραφή του μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στόχος είναι η τρομοκράτηση των πιο αγωνιστικών κομματιών των εργαζομένων ώστε να μην εμποδιστεί η εφαρμογή της πολιτικής της απαξίωσης από διαδηλώσεις, απεργίες και άλλες μορφές συλλογικής ταξικής άρνησης.
Ο αγώνας ενάντια στις διώξεις των 14 απεργών, ο αγώνας ενάντια στην τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων εργαζομένων και την ποινικοποίηση των ταξικών αγώνων, ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που μας έχουν επιβάλλει, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αντίστασης στη συνεχιζόμενη επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της εργασίας με το νέο μνημόνιο που θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν τους επόμενους μήνες.
Καλούμε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στον αγώνα ενάντια στην πολιτική της απαξίωσης για να συγκροτήσουμε ανοιχτή επιτροπή ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς που διώκονται, με στόχο την οργάνωση δράσεων και εκδηλώσεων μέχρι τη δίκη.
Η πρώτη συνάντηση της επιτροπής θα γίνει την Πέμπτη 10/9, στις 18.00.
Τοποθεσία: Αίθουσα 4, 2ος όροφος, Αιόλου 42-44 & Κολοκοτρώνη, Μοναστηράκι (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ).
Πρωτοβουλία για τη δημιουργία ανοιχτής επιτροπής ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς των Πανεπιστημίων που διώκονται