kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή συγκέντρωση

Να σκοτώσουμε την ΕΛΠΙΔΑ.

Να ζωντανέψουμε την ΠΡΑΞΗ.

Ο ΕΚΧ Σχολείο συμμετέχει και κατεβαίνει στην απεργιακή συγκέντρωση στις 12/11. Ώρα 10 το πρωί στην Καμάρα.

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Νοέμβριος 14h

ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ…

12 Νοεμβρίου 2015, άλλη μια μέρα γενικής απεργίας, ανακηρυγμένη από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Τι σημαίνει, όμως, για μας, σαν εργαζόμενους/εργαζόμενες, μια γενική απεργία και μάλιστα στην ισχύουσα πολιτική συγκυρία, όπου τα όποια εργασιακά κεκτημένα πάνε περίπατο;

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, βιώνουμε μια εποχή αριστερής διαχείρισης κράτους και κεφαλαίου, που σε αγαστή συνεργασία με τα αφεντικά, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έχουν βαλθεί να υποτιμήσουν ακόμη περισσότερο την εργατική μας δύναμη. Με το 3ο μνημόνιο και την ψήφιση των προαπαιτούμενων, ρίχνουν τους (κατώτατους) μισθούς, καταργούν/μειώνουν επιδόματα και διευρύνουν όλο και περισσότερο τα όρια συνταξιοδότησης όπου δεν τα καταλύουν. Εκτός, βέβαια, από την καταστρατήγηση του ασφαλιστικού συστήματος, την απελευθέρωση των απολύσεων και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την απειλή των εξώσεων, τις αυξήσεις στα εισιτήρια των Μ.Μ.Μ, καθώς και την επανεμφάνιση του 5ευρου στα νοσοκομεία ή/και την οικονομική κάλυψη των αναλώσιμων σε αυτά. Εννοείται ότι τα δεδομένα είναι ακόμα χειρότερα για το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τους παρανομοποιημένους-ες μετανάστες/στριες εργάτες/τριες -αν και εφόσον γλιτώσουν από τις δολοφονίες στα σύνορα, τους πνιγμούς στο Αιγαίο και τον εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν το πάζλ εκμετάλλευσης που ζούμε όλα αυτά τα χρόνια και στον επισιτιστικό-τουριστικό κλάδο. Η ανασφάλιστη και ημι-ανασφάλιστη εργασία καλπάζει, παρά τις εξαγγελίες για την πάταξή της, τα ωράρια μας ελαστικοποιούνται όλο και περισσότερο και η δουλειά εντατικοποιείται ¨για το καλό και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης¨, ειδικά τις Κυριακές που είναι ανοιχτή η αγορά. Φυσικά αξίζει να αναφέρουμε ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα τα όλο και αυξανόμενα «εργατικά ατυχήματα», που δεν είναι παρά εργοδοτικές δολοφονίες. Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν ο θάνατος εν ώρα εργασίας ενός διανομέα στο ταχυφαγείο "Τhe Big Bad Wolf" στην Αθήνα, μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, και μιας καμαριέρας στο ξενοδοχείο "Luis Zante Hotel"στη Ζάκυνθο, λόγω εξάντλησης από την υπερβολική δουλειά χωρίς ρεπό. Όλα αυτά υπό τις απειλές των αφεντικών, που φτάνουν μέχρι και να καλούν μπράβους και να ξυλοκοπούν εργαζόμενους, προκειμένου να μας πειθαρχήσουν.

Στην επίθεση που δεχόμαστε από μικρά και μεγάλα αφεντικά, μπορούμε να απαντήσουμε μόνο με ταξική αλληλεγγύη. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η δύναμή μας δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, ξεπερνώντας διαχωρισμούς με βάση το πόστο, το φύλο και την καταγωγή. Οι αγώνες που έχουνε δοθεί στον επισιτισμό και αλλού, δείχνουν ότι, μπροστά στην οργάνωση των από τα κάτω, τα αφεντικά παύουν να είναι ή να φαντάζουν ανίκητα και οι εργαζόμενοι ανακτούν το χαμένο έδαφος και αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα της θέσης τους στο καπιταλιστικό σύστημα.

Η ημέρα της απεργίας αποτελεί για εμάς μια ευκαιρία να βρεθούμε στον δρόμο μαζί με τους συναδέλφους μας, να μοιραστούμε βιώματα και εμπειρίες και να οργανώσουμε καλύτερα την αντίστασή μας ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας. Επιθυμούμε να ξαναδώσουμε στην απεργία το πραγματικό νόημά της, δηλαδή το μπλοκάρισμα της παραγωγικής διαδικασίας. Στεκόμαστε απέναντι στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ), θεωρώντας ότι οι εργατικοί αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων είναι έργο των ίδιων και όχι των δήθεν εκπροσώπων τους, οι οποίοι τις περισσότερες φορές απλά συμβάλουν στην αφομοίωση και εκτόνωση αυτών των αγώνων.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, έχουμε επιλέξει να συμμετέχουμε στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού. Το σωματείο αυτό είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης. Είναι ανοιχτό σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, προϊστάμενους, φασίστες και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.

…Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης
(και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού)

Eπικοινωνία με το σωματείο:

τηλέφωνο: 6955569865
e-mail: swmaexteioservexitorwn@yexahoo.gr
http://ssmthess.espivblogs.net

πηγή : http://ssmthess.espivblogs.net

Στην απεργία 12/11 στον δρόμο με το Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 12ης ΝΟΕΜΒΡΗ

Η αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ βρίσκεται σε κίνδυνο. Στις 26 Νοέμβρη ξεκινάει στα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης η διαδικασία εκποίησης των οικοπέδων στα οποία βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της μέσω πλειστηριασμού

Οι προτάσεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ3 για χτίσιμο ενός ραδιοτηλεοπτικού φορέα με οριζόντιες μορφές διοίκησης στα χέρια των εργαζομένων πετάχτηκαν στον Καιάδα.

Στις Σκουριές οι υποσχέσεις μείνανε υποσχέσεις.

Οι εργατικές κατακτήσεις (ωράρια, συνθήκες εργασίας, συλλογικές συμβάσεις κ.α.) βορά στα χέρια όλων εκείνων που θέλουν την κοινωνία υποταγμένη .

Οι φράχτες που σήκωσε η προηγούμενη συγκυβέρνηση παραμένουν χάρη στις ευλογίες της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης μετατρέποντας τη Μεσόγειο σε υγρό νεκροταφείο ψυχών.

Οι ωμοί εκβιασμοί του Κεφαλαίου που συντηρεί τη σωτηρία του καπιταλισμού μέσω μιας "Αριστεράς" που ακόμη έρχεται, συνεχίζονται. Προσφάτως 110 εργαζόμενοι στην εφημερίδα "Αγγελιοφόρος" πετάχτηκαν στο δρόμο. Και αυτοί που τους πέταξαν, ακολούθησαν την αλάνθαστη συνταγή: Το δόγμα του σοκ.

Τα πέτρινα μνημονιακά χρόνια δεν τέλειωσαν ποτέ. Νέες στρατιές ανέργων έρχονται να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες.

Τι άλλαξε; Απλώς η σειρά κατάταξης αυτών που διεκδικούν την πρώτη θέση στον μακρύ μαραθώνιο της εξουσίας. Το νέο μνημόνιο είναι γεγονός ρίχνοντας την προτελευταία βολή σε όλους αυτούς που απαιτούν να μπει ένα τέλος στη σκληρή φυλακή του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Η τελευταία βολή, όμως, είναι στα χέρια μας και δεν πρέπει να είναι χαριστική απέναντι σε όλους αυτούς που υπηρετούν ντόπια και ξένα συμφέροντα: Απέναντι σε αυτούς που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αυτών που θησαυρίζουν εκ νέου στις πλάτες του, στις πλάτες που σηκώνουν το βάρος ενός χρέους που οι κεφαλαιοκράτες προκάλεσαν. Απέναντι στους τραπεζίτες που τώρα πια έχουν "αριστερό" άλλοθι. Απέναντι στα ξεπουλημένα Μέσα Ενημέρωσης και στο δεξί χέρι ενός ανάπηρου κοινοβουλευτικού κόσμου: Τον φασισμό.

Το ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ήρθε για να μείνει στο προσκήνιο των αγώνων, να ορίσει και κυρίως να αλλάξει εκείνο το χώρο που το Κεφάλαιο παρουσιάζει ως μοίρα από την οποία οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ξεφύγουν.

Καλούμε όλο τον κόσμο να τσακίσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα μέσα από την διαρκή πάλη των κοινωνικών κινημάτων και συλλογικοτήτων. Με αγώνα από τα κάτω χωρίς αναθέσεις, εντολές και καπελώματα μιας γραφειοκρατικής συνδικαλιστικής ηγεσίας που φλερτάρει με την εξουσία.

Με αυτοδιαχείριση και αυτοδιεύθυνση κόντρα σε αυτούς που πρέπει να πληρώσουν την κρίση.

Η κοινωνική χειραφέτηση είναι έργο των ίδιων των εργαζομένων, των κοινωνικών κινημάτων και της μαχόμενης εργατικής τάξης, της νεολαίας που επιλέγει τα όπλα, τις μορφές οργάνωσής και το δρόμο για τη κοινωνική απελευθέρωση από όλα τα δεσμά καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Η πανελλαδική απεργία της 12ης Νοέμβρη δεν είναι ένα ραντεβού αγώνων που μας βγάζει από την κανονικότητα. Είναι η συνέχεια ενός βηματισμού που ουδέποτε έλειψε από την ιστορική υποχρέωση για παραγωγή νέων ιδεών και κυρίως αγώνων.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΙΣ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 10πμ

Ορίζουμε το δικό μας αύριο μέσα από τους αγώνες.

Πήραμε τη ζωή στα χέρια μας.

ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

πηγή : http://karavaniagona.blogspot.gr/

Aπεργία 12 Νοέμβρη

Σήμερα, μετά από τόσους μήνες κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν πρέπει να υπάρχει κανείς που να έχει αυταπάτες για το ρόλο που και αυτή η κυβέρνηση καλείται να επιτελέσει. Με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου το περασμένο καλοκαίρι καταλάβαμε όλοι και όλες ότι ανανεώθηκαν οι όροι της κοινωνικής και οικονομικής μας εξάντλησης, που είναι πια φανερό ότι δεν έχει χρονικό ορίζοντα.

Και τώρα τι; Είναι ο καιρός της απογοήτευσης, τώρα που βλέπουμε ότι κανείς δεν μας υπόσχεται διέξοδο από τον ζόφο; Οι "ελπίδες" που έτρεφαν όσοι ανέθεταν στην αλλαγή κυβέρνησης την έξοδο από την κοινωνική κρίση διαψεύστηκαν με πάταγο. Ευτυχώς . Τώρα είναι η ώρα να καταλάβουμε οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες ότι τίποτα δε θα μας χαριστεί και μόνο με τους αγώνες μας μπορούμε να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας και να απαιτήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Χρειάζεται να πάψουμε να εμπιστευόμαστε τα κόμματα, τους πουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, τους "καλοπροαίρετους" εργοδότες. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, οργανωμένοι από τα κάτω, με τους συναδέλφους στη δουλειά, και έτοιμοι να δώσουμε σκληρές και αποφασιστικές μάχες για τους όρους της ζωής μας.

Μια τέτοια μάχη θα πρέπει να είναι και η απεργία στις 12 Νοέμβρη. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους επαγγελματίες ξεπουλημένους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ να την μετατρέψουν σε ένα ακίνδυνο πανηγυράκι που αφήνει αδιάφορη τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων. Με ένα ακόμα ασφαλιστικό νομοσχέδιο στα σκαριά, τέτοιο που ουσιαστικά διαλύει την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης ως κοινωνικού δικαιώματος, που αυξάνει τα όρια ηλικίας, αδιαφορεί για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, μειώνει τις συντάξεις, καταργώντας κάθε συμμετοχή του κράτους στο κόστος της ασφάλισης, του κράτους που λεηλατεί για χρόνια τα ασφαλιστικά ταμεία, είναι αναγκαίο όλοι και όλες οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες να απεργήσουμε, να κατεβούμε στον δρόμο, να συναντήσουμε τους συναδέλφους μας , να οργανωθούμε συλλογικά, τώρα που ξέρουμε όλοι πια ότι κανένας δε θα παλέψει για μας, κανείς δε θα "διαπραγματευτεί" για τη δουλειά μας, για τον μισθό μας, για τα ένσημά μας, για το δικαίωμά μας στην κυριακάτικη αργία και στον ελεύθερο χρόνο.

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να δώσουμε νόημα σε αυτή την απεργία , να την κάνουμε μια ακόμα στιγμή από τον καθημερινό αγώνα ως την οργάνωση μιας πραγματικής γενικής απεργίας διαρκείας όλων των εργαζομένων που θα ανατρέψει τον κόσμο της εκμετάλλευσης, για να χτίσουμε μια κοινωνία δικαιοσύνης και ελευθερίας, χωρίς αφεντικά και εξαθλίωση, χωρίς καπιταλισμό και κρατική εξουσία.

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Νοέμβριος 09h

Ίδια ειναι τ'αφεντικά δεξιά και αριστερά ή αλλιώς η αλυσίδα της κοινωνικής εκμετάλλευσης δεν σπάει όσο ο αφέντης δεν αποκαθηλώνεται |Γενική Απεργία 12/11

«Πάντα σε καλύβια και τρύπες μέναμε, θα καταφέρουμε λοιπόν να ζήσουμε εκεί μέσα για λίγο καιρό. Μην ξεχνάτε όμως πως ξέρουμε και να χτίζουμε. Εμείς είμαστε εκείνοι που χτίσαμε τα παλάτια και τις πόλεις στην Ισπανία, στην Αμερική και σ" ολόκληρο τον κόσμο. Εμείς οι εργάτες μπορούμε να χτίσουμε καινούργια στη θέση τους, καινούργια και καλύτερα. Δεν φοβόμαστε τα συντρίμμια. Τη γη εμείς θα την κληρονομήσουμε, γι" αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ας κάνει η αστική τάξη τον κόσμο της κομμάτια προτού αποχωρήσει από τη σκηνή της ιστορίας»
Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Μετά απο περίπου ένα χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., είναι εμφανές ότι η πολιτική πραγματικότητα είναι πλήρως απογυμνωμένη από οποιαδήποτε ψευδαίσθηση διαφορετικής διαχείρισης του καπιταλισμού και του κρατικού μηχανισμού που υπόσχονταν οι πολιτικοί ταγοί. Το τελευταίο χαρτί του συστήματος (μέχρι τώρα) αποτέλεσε η ανάδειξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, μάταια όμως μιας και οι ψεύτικες ελπίδες που μοίραζε η «αριστερή» κυβέρνηση μόνο στην σφαίρα του ανεκπλήρωτου μπορούν να ειδωθούν. Και ενώ η άγρια επίθεση στις ζωές όλων βιώνεται καθημερινά με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, αρκετοί είναι αυτοί που ακόμα αρνούνται να δεχτούν τα πραγματικά δεδομένα. Μέσα σε αυτήν την πρωτοφανή επίθεση που έχουν εξαπωλύσει κράτος και κεφάλαιο ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων βιώνει εντονότερα την εκμετάλλευση είτε πρόκειται για ανασφάλιστη εργασία, αμέτρητες υπερωρίες και εργοδοτική τρομοκρατία είτε πρόκειται για τον εφιάλτη της ανεργίας, της αβεβαιότητας και της ουράς στον Ο.Α.Ε.Δ. Με την ψήφιση των προαπαιτούμενων μέτρων για την υπογραφή του 3ου μνημονίου, ρίχνουν κι άλλο τους κατώτατους μισθούς, καταργούν/μειώνουν επιδόματα , αυξάνουν όλο και περισσότερο τα όρια συνταξιοδότησης και καταργούν πια κανονικά την κυριακάτικη αργία. Ο ρυθμός εκμετάλλευσης αυξάνεται όπως και ο αριθμός των ανέργων, πετώντας ακόμη παραπάνω ανθρωπους στη φτώχεια και στην απελπισία.

Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η επαναφορά του 5ευρού στα νοσοκομεία, η διατήρηση του περίφημου ΕΝΦΙΑ,οι αυξήσεις εισιτηρίων στα ΜΜΜ, η αύξηση της φορολογίας στον αγροτικό τομέα, ο έλεγχος παραγωγής και πρόωθησης των αγροτικών προϊόντων, ο πλειστηριασμός της πρώτης κατοικίας και η απελευθέρωση των κανονισμών των απολύσεων. Δεν μπορούμε να παραλείψουμε ακόμα τις εργατικές δολοφονίες. Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν ο θάνατος 4 εργατών στα ΕΛ.ΠΕ του Λάτση, ο θάνατος εν ώρα εργασίας ενός διανομέα στο ταχυφαγείο "Τhe Big Bad Wolf" στην Αθήνα μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και μιας καμαριέρας στο ξενοδοχείο "Luis Zante Hotel"στη Ζάκυνθο, λόγω εξάντλησης από την υπερβολική δουλειά χωρίς ρεπό.

Στην άγρια εκμετάλλευση της οποίας γινόμαστε αποδέκτες όλοι και όλες ανεξαιρέτως καθημερινά στους χώρους εργασίας και όχι μόνο, η απάντηση είναι μια. Άμεσοι, οργανωμένοι και αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγωνες. Μακριά απο τις λογικές ανάθεσης σε εκπροσώπους- εργατοπατέρες της Γ.Σ.Ε.Ε. που καλούν άλλη μια γενική απεργία- πυροτέχνημα αποκομμένη και αποσυνδεδεμένη τελείως απο ένα συνολικό πλαίσιο αγώνα στο κοινωνικό και εργασιακό πεδίο και τις ταξικές διεκδικήσεις. Εμείς από την πλευρά μας αγωνιζόμαστε μέσα απο σωματεία βάσης, σχήματα και μέτωπα με αντιεραρχικά χαρακτηριστικά και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, ενάντια στα σάπια σχήματα των γραφειοκρατών και εργατοπατέρων. Στηρίζουμε ακόμα τον αγώνα και το παράδειγμα της αυτοδιαχείρισης που διεξάγει και προασπίζεται η ΒΙΟ.ΜΕ εδώ και καιρό με πυξίδα την χειραφέτηση της εργασίας και με όπλο την κατάληψη της ιδιοκτησίας των αφεντικών και των μέσων παραγωγής, έναν αγώνα που δέχεται σκληρή επίθεση μέσω των πλειστηριασμών που έχουν δρομολογηθεί,εκ των οποίων ο πρώτος είναι στις 26/11.
Πλέον η χυδαιότητα της εξουσίας και η εξουσία αυτή καθεαυτή έχει ξεγυμνωθεί και δεν καλωπίζεται,παρά μόνο ανατρέπεται μέσα από αγώνες ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 12/11, ΚΑΜΑΡΑ 10.00

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο και Κόκκινο»

maurexo-kokkinexo@hotmaiexl.com
maurokokkino1936.wordpress.com

πηγή : https://maurokokkino1936.wordpress.com/2015/11/10/%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84/

Ο κόσμος της εργασίας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε οπισθοχώρηση απέναντι σε μια καταιγιστική επίθεση ενάντια σε στοιχειώδη δικαιώματα την οποία πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν φανταζόταν. Στην δεινή θέση που βρίσκονται οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια, έρχονται να προστεθούν και άλλα μέτρα, αυτήν την φορά για την ριζική αλλαγή της κοινωνικής ασφάλισης και της υγείας. Μέτρα όπως η μείωση των συντάξεων στα όρια της φτώχειας, η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων μετα από 35 χρόνια εργασίας, η κατάργηση των εισφορών του κράτους, ολοκληρώνουν την ολομέτωπη επίθεση των πολιτικών της ΕΕ ενάντια στα κεκτημένα των εργαζομένων. Για κάποιους φταίνε οι μνημονιακές κυβερνήσεις ""αριστερές, δεξιές, "αριστεροδεξιές" ή κεντρώες. Οπως και αν βαπτιστούν το σίγουρο είναι ότι ο ρόλος τους είναι να ενισχύσουν το κεφάλαιο και τα κέρδη του.

Ιδιαίτερα στον κλάδο μας πριν ακόμα η καπιταλιστική κρίση χτυπήσει τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα, εμείς οι εργαζόμενοι στο χώρο του ακροάματος (μουσικοί, μουσικοδιδάσκαλοι, ηχολήπτες κλπ) βλέπαμε ήδη τα μεροκάματά μας (και τα νυχτοκάματά μας) να πέφτουν χρόνο με το χρόνο ή στην καλύτερη περίπτωση να μένουν ίδια (κάτι που μεταφράζεται σε τραγική μείωση, αν υπολογίσει κανείς την αύξηση του κόστους ζωής τα τελευταία χρόνια). Η ασφάλιση και τα ένσημα είναι άγνωστες λέξεις για τους περισσότερους-ες από εμάς, το ίδιο και η άδεια μετ' αποδοχών, η αποζημίωση ή οι αμοιβόμενες υπερωρίες, ενώ το μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών επιβεβλημένο καθεστώς από πολλά αφεντικά. Η επισφάλεια είναι καθημερινό άγχος και η βία της ανεργίας μας αναγκάζει συχνά, να δεχόμαστε αυτή την κατάσταση αδιαμαρτύρητα.

12 Νοέμβρη γενική απεργία

Η γσεε μετά από μήνες απραξίας και ουδέτερης στάσης, μέσα στο πολεμικό κλίμα των τελευταίων μηνών, θυμήθηκε ότι αποτελεί όργανο διεκδίκησης και αγώνων και οργανώνει ακόμα μια γενική απεργία.

Μα τότε θα αναρωτηθεί κανείς αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί να στηρίξουμε αυτό το πανηγύρι. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι απεργίες αυτής της μορφής δεν είναι παρά πυροτεχνήματα, δεν τρομάζουν κανέναν. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γενική απεργία είναι το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια των εργαζομένων, αν χρησιμοποιηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι ως άλλοθι των εργατοπατέρων. Για μας κάθε απεργία είναι ευκαιρία να βρεθούμε με συναδέλφους είτε από τον δικό μας είτε και από άλλους κλάδους, να ανταλλάξουμε προβληματισμούς και ιδέες και να οργανώσουμε τους μελλοντικούς καθημερινούς αγώνες. Μέσα από το σωματείο μας προσπαθούμε να επανανοηματοδοτήσουμε έννοιες όπως συνδικαλισμός βάσης, συλλογικές διαδικασίες, απεργία, και να τις ξανακάνουμε εργαλεία στα χέρια μας για την προάσπιση της αξιοπρέπειας μας. Για έναν συνδικαλισμό που θα ξεπερνάει τα στενά όρια του κλάδου μας, μέσα από την συνεργασία με άλλα σωματεία για την ταξική αλληλεγγύη.

Καλούμε τους:

-Μουσικούς (εργαζόμενους σε ωδεία, μουσικές σχολές κλπ)

-Καθηγητές μουσικής στην δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση

-Ελεύθερους επαγγελματίες ( εργαζόμενους με μπλοκάκι, άνευ συμβάσεων κλπ)

-Μουσικούς και ηχολήπτες απασχολούμενους σε νυχτερινά κέντρα και μουσικές σκηνές

- Σπουδαστές ωδείων και μουσικών σχολών

για οργάνωση στους χώρους της δουλειάς μας

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕ ΜΟΥΣΙΚΕ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ

Την μέρα της απεργίας δεν καταναλώνουμε, δεν στηρίζουμε επιχειρήσεις που με τον φόβο της απόλυσης αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν.

για τον λογο αυτό συμβολικά αλλά και πρακτικά οργανώνουμε συλλογική κουζίνα στην έδρα του σωματείου μας στον κοινωνικό χώρο ΣΑΜΠΟΤ, Γκαρμπολά 4, μπιτ παζάρ.

Σωματειο Βασης Εργαζομενων στο Χωρο του Ακροαματος

πηγή : https://el-gr.facebook.com/swmateioakroamatos/

Κάλεσμα για την γενική απεργία της Πέμπτης 12/11

ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΓΚΡΙΝΙΑ, ΤΗΝ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΜΑΣ

Μέσα στην κανιβαλική καθημερινότητα του καπιταλισμού, η συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς είναι ίσως ο πιο βασικός πυλώνας διατήρησης των κυριαρχικών σχέσεων. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, τα αφεντικά αντλούν και εκμεταλλεύονται την παραγωγή της υπεραξίας των εργαζόμενων, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη τους και διαιωνίζοντας την σχέση εκμεταλλευτή-εκμεταλλευομένου με αντάλλαγμα μια θέση στην ίδια την μηχανή καταπίεσης, λίγα ψίχουλα που και αυτά σιγά, σιγά παίρνονται πίσω.

Το επόμενο διάστημα το κεφάλαιο, μέσω των πολιτικών του εκπροσώπων, θα συνεχίσει το έργο που ξεκίνησε με τα προηγούμενα μνημόνια, χωρίς να αφήσει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη. Θα εκμεταλλευτεί ως το έπακρο το ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις εξασθένισαν, το ότι μπορεί να ψηφίσει δυσβάστακτα μέτρα χωρίς ιδιαίτερο κόστος, το ότι η εξατομίκευση και η απογοήτευση έχει γίνει το κύριο χαρακτηριστικό των από τα κάτω. Έτσι μέσα σε μια «νεκρή» αγωνιστικά περίοδο, τα μέτρα του τρίτου μνημονίου έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται: μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, υπερτιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, υπερ-φορολόγηση των κατώτερων τάξεων, αυξήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, εξώσεις πρώτης κατοικίας.

Τι πάει να πει γενική απεργία στις μέρες μας;

Πάει να πει ότι κατεβαίνω στο δρόμο μαζί με άλλους εκμεταλλευόμενους, μαζί με άλλους αποκλεισμένους για να αντισταθούμε στην επίθεση των αφεντικών, που ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια μας συνθλίβουν με τη σφραγίδα νέων μνημονίων.

Στην απεργία σταματάμε να παράγουμε. Δεν προσφέρουμε την εργατική μας δύναμη σε κανέναν. Προσπαθούμε να βάλουμε φρένο στην καπιταλιστική μηχανή και να διαταράξουμε για λίγο την ομαλή της λειτουργία . Εμείς είμαστε η κινητήριος δύναμη αυτού του κόσμου και θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για αυτό.

Τη μέρα αυτή σταματάμε να καταναλώνουμε. Δεν στηρίζουμε τα ανοιχτά μαγαζιά και προτρέπουμε τους εργαζόμενους σε αυτά να στηρίξουν την απεργία.

Απεργία σημαίνει κατεβαίνουμε στο δρόμο ως κομμάτι αυτών που δεν είχαν και πολλά να χάσουν από τη πρόσφατη «οικονομική κρίση», (ενάντια στη αυξανόμενη οικονομική εξαθλίωση, στο τσάκισμα του κόστους εργασίας, στην υποβίβαση της ίδιας της ζωής.) Στο ζοφερό αυτό παρών και στο ακόμα πιο αβέβαιο μέλλον , οφείλουμε να στήσουμε αναχώματα ,αναζητώντας τη χαμένη μας συλλογική δύναμη. Μαζί με τους απόκληρους που έχει δημιουργήσει η απληστία για υπερ-συσσώρευση κέρδους στα χέρια εθνικών ή πολυεθνικών κολοσσών, μαζί με τους ανέργους, τους απολυμένους, τους επισφαλώς εργαζομένους, με τον κόσμο του αγώνα. Στο πλευρό των χιλιάδων κατατρεγμένων μεταναστών, που όσοι επιβιώσουν από τα παγωμένα νερά της Μεσογείου θα είναι έτοιμοι προς εκμετάλλευση, για τις καινούριες Μανωλάδες και για όσες φθηνές θέσεις εργασίας η "φιλόξενη" δύση έχει ανάγκη.

Συμμετοχή στην απεργία σημαίνει πως απελευθερώνουμε για λίγο τον χρόνο μας από την καθημερινή εξαναγκαστική συνθήκη που μας θέλει στο ίδιο πόστο, το ίδιο παραγωγικούς και ευδιάθετους συνεχώς, σημαίνει πως αξιοποιούμε αυτό το χρόνο για να επικοινωνήσουμε με άλλους καταπιεσμένους, να οργανωθούμε, να προετοιμάσουμε νέους αγώνες με περισσότερη διάρκεια. Με λίγα λόγια η απεργία αποτελεί ένα διαχρονικό όπλο στα χέρια των καταπιεσμένων, ούτως ώστε να αμφισβητήσουν τα καθολικά προνόμια των καταπιεστών, να ανοίξουν ρήγματα στις σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης, να κλυδωνίσει στην παντοδυναμία της αστικής τάξης και του κράτους.

και τι πάει να πει ΓΣΕΕ;

Ποτέ δεν τρέψαμε καμιά αυταπάτη για τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και τους σκοπούς τους πίσω από την κήρυξη της εκάστοτε γενικής απεργίας. Το καναλιζάρισμα και η εκτόνωση των αγώνων ήταν και θα είναι πάντα αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, αυτές οι "παλιές καραβάνες", τα κομματόσκυλα, οι γραφειοκράτες, οι εργατοπατέρες και οι "κώλοπετσομένοι".

Τα φερέφωνα των κεφαλαιοκρατών, ακριβοπληρωμένοι για τις υπηρεσίες τους από τα αφεντικά, επιχειρούν συνεχώς να θέτουν αναχώματα στην δημιουργία ριζοσπαστικών ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Εκτός από τη διαχρονικά αντεργατική τους στάση πρόσφατα έδειξαν ξεκάθαρα (ποιος είναι ο ρόλος τους όταν τον Ιούλη του 2015 τάχθηκαν και επίσημα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου υπέρ του "ναι", αλλά και κάνοντας τις πλάτες, στους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής, ενώ πριν λίγους μήνες ο πασόκος εργατοπατέρας του ΕΚΘ μετατράπηκε και επίσημα σε ρουφιάνος και έφτασε στο σημείο να μηνύσει εργαζομένους της ΕΛΒΟ, επειδή κατήγγειλαν το ρόλο της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ στο ξεπούλημα των αγώνων.

Το ότι οι συλλογικότητες αγώνα των καταπιεσμένων, τα εργατικά σωματεία βάσης, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι συνελεύσεις γειτονιάς, οι πολιτικές ομάδες δεν μπορούν να καλέσουν ακόμα τη δικιά τους διαρκή απεργία δεν σημαίνει πως δεν αρπάζουμε την ευκαιρία για να κατεβούμε στο δρόμο στις απεργίες που η ΓΣΕΕ καλεί. Αυτό δε συνεπάγεται τη συμμετοχή μας στο πανηγύρι αυτών των ξεπουλημένων.
Ας στείλουμε επιτέλους τη ΓΣΕΕ και τα τσιράκια των αφεντικών εκεί που ανήκουν, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Να βρεθούμε την Πέμπτη στους δρόμους…

Για όλα τα παραπάνω αλλά και για τις τόσες άλλες καταπιέσεις που κάθε μέρα βιώνουμε και δεν έχουμε βρει τον τρόπο να τις εκφράσουμε συλλογικά, οφείλουμε να συναντηθούμε, οφείλουμε να συγκροτηθούμε, οφείλουμε να παλέψουμε.

Να κατέβουμε δυναμικά στους δρόμους τη 12η Νοεμβρίου σαν ένα πρώτο ξεμούδιασμα μετά από το λήθαργο που βιώνουμε, από τότε που η ελπίδα, οι ζωές και μεγάλο μερίδιο των αγώνων στηρίχθηκαν στη λογική της ανάθεσης. Τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα όσο και το δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού συνοδευόμενα από τις ανάλογες κωλοτούμπες έδειξαν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα όρια της εκπροσώπησης αλλά και το αποτέλεσμα της υπαναχώρησης των αγώνων και των κινημάτων.

Οπότε με αρχή τη 12η Νοεμβρίου και με συνέχεια την πορεία για το Πολυτεχνείο στις 17 Νοεμβρίου, το δικαστήριο για τον πλειστηριασμό της ΒΙΟΜΕ, την πορεία για την επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου, τις κινήσεις υπεράσπισης του δάσους στις Σκουριές, τις δράσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες, τους αποκλεισμούς καταστημάτων και την απεργιακή περιφρούρηση της Κυριακάτικης αργίας, τις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις στις σχολές και στα σχολεία, τις παρεμβάσεις για τους φυλακισμένους επαναστάτες, πρέπει να φέρουμε σε επαφή τους διάσπαρτους αγώνες και να δομήσουμε ένα αντιιεραρχικό και αντιθεσμικό κίνημα που εκτός από ανάχωμα στην υποτίμηση των ζωών μας στο όνομα της κρίσης θα βάζει πλέον ως στρατηγικό στόχο την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού, την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Ένα κίνημα που θα ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων που έσβησαν μετά το 2012, ετοιμάζοντας το έδαφος έτσι ώστε οι επόμενες κατεβασιές μας στο δρόμο να γίνουν πιο συνειδητά, πιο οργανωμένα, πιο αποφασιστικά, αλλά και αυτόνομα από κόμματα και συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Είναι οι σκληροί, ακηδεμόνευτοι, συγκρουσιακοί αγώνες που η δικιά μας γενιά πρέπει να δώσει για να σταματήσουν να πληρώνουν οι φτωχοί τα σπασμένα της κρίσης, που χρειάζεται η ιστορία για να ξεκουνήσει από το βάλτο του καπιταλισμού. Οι αγώνες που θα βάλουν φωτιά τόσο στην δική μας αδράνεια που μας οδηγεί στην ηττοπάθεια όσο και στα σχέδια των κυρίαρχων που γίνονται όλο και πιο άπληστοι.

Είναι ο αδιάκοπος αγώνας στο χώρο δουλειάς και φοίτησης, στη γειτονιά, στις καθημερινές σχέσεις που πρέπει να ξαναφουντώσει και να εξαπλώσει τις αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας, της συλλογικής αντιμετώπισης των αναγκών και των προβλημάτων των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων.

Να προετοιμάσουμε τη γενική απεργία διαρκείας

για έναν κόσμο χωρίς μισθωτή εργασία, καταπίεση, εκμετάλλευση

για έναν κόσμο χωρίς τάξεις, εξουσία, πολέμους

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ 10:00 ΚΑΜΑΡΑ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

πηγή: http://anatolika.espivblogs.net/2015/11/11/544/