Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012 στις 17.00
Μικροφωνική ενάντια στην κρατική καταστολή
Διοργάνωση: ηλίθιοι για την κοινωνική απελευθέρωση
μικροφωνική ενάντια στην κρατική καταστολή.
Καθημερινά βιώνουμε την όλο και πιο έντονη επιρροή της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης στις ζωές μας. Αυτό μεταφράζεται σε ένα τεράστιο ποσοστό ανέργων, σε έναν όλο και μεγαλύτερο αριθμό ατόμων που ζουν χωρίς να μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες (στέγη, ρεύμα, θέρμανση, σίτιση, ιατρική περίθαλψη) και γενικά σε μια ασφυκτική καθημερινότητα για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Όλες οι παραπάνω συνθήκες δείχνουν ξεκάθαρα πως το καπιταλιστικό σύστημα έχει σαπίσει. Το συμπέρασμα αυτό ωθεί όλο και περισσότερο κόσμο στο να αντισταθεί σ' αυτή την κανιβαλική πραγματικότητα.
Πλέον είναι συχνό φαινόμενο οι πανελλαδικές συγκεντρώσεις και οι βίαιες συγκρούσεις με τους προστάτες του κράτους, η δημιουργία κοινωνικών χώρων και στεκιών που λειτουργούν ως εστίες αντίστασης, οι συνελεύσεις γειτονιών και γενικά μια πιο έντονη αγωνιστική κατάσταση σε εργασιακούς χώρους, σχολεία, γειτονιές. Από την άλλη μεριά το κράτος και το κεφάλαιο οχυρώνονται (σπαταλώντας τεράστια ποσά για οχήματα εκτόξευσης νερού και για χημικά στις διαδηλώσεις, συστήματα υποκλοπών τηλεφωνικών συνομιλιών και γενικά στην αναβάθμιση του εξοπλισμού των μπάτσων) θέτοντας ως βασική προτεραιότητά τους την καταστολή αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Από τη μεριά των αντιστεκόμενων, ο αναρχικός χώρος ως πιο οργανωμένος και πιο εξεγερσιακός, δέχεται και πιο έντονη την κατασταλτική μανία του κράτους. Αυτό έχει ως στόχο τόσο τον εκφοβισμό των ανθρώπων που αντιστέκονται, όσο και την τρομοκράτηση αυτών που σκέφτονται να αφήσουν τον καναπέ τους και να βγουν στους δρόμους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα εκδικητικότητας από τη μεριά του κράτους στο πρόσφατο παρελθόν είναι η χολιγουντιανή εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη, οι παρακρατικές επιθέσεις στις καταλήψεις Ελαία (Κέρκυρα) και Apertus (Αγρίνιο), ο βασανισμός στο κτήριο της ΓΑΔΑ προσαχθέντων αντιφασιστών που συμμετείχαν σε μοτοπορεία στην Αθήνα και γενικά πολλά άλλα μικρά ή μεγάλα περιστατικά που συνθέτουν το παζλ της καταστολής.
Όπως σε όλη την Ελλάδα, έτσι και στην πόλη της Βέροιας παραδείγματα της εκδικητικότητας αυτής από τη μεριά των εντολοδόχων του κράτους (δικαστικών και μπάτσων) είναι πάρα πολλά, με τα πιο σημαντικά να περιγράφονται παρακάτω:
Στις 25 Μαρτίου 2012 αναρχικοί και αντιφασίστες της πόλης αποφασίζουν να συγκεντρωθούν σε κεντρικό σημείο στην κεντρική αγορά της Βέροιας, με σκοπό να εκδιώξουν τους φασίστες αν τυχόν εμφανιστούνε. (Να θυμίσουμε ότι ένα χρόνο πριν την ίδια μέρα, χρυσαυγίτες από τους γύρω νομούς ήρθαν στην πόλη μας με σκοπό να διαχύσουν τις εμετικές φασιστο-ιδέες τους, ενώ ταυτόχρονα μπάτσοι προχώρησαν σε προληπτικές προσαγωγές αναρχικών, περιμένοντας κάτω από τα σπίτια τους. Την ίδια στιγμή μπάτσοι τριγυρνούσαν σε όλη την πόλη και προσήγαγαν όποια "φάτσα" δεν τους άρεσε, με προφανή σκοπό την προστασία των ναζιστών.)
Ενώ λοιπόν οι αναρχικοί και αντιφασίστες βρίσκονται συγκεντρωμένοι στον πεζόδρομο της αγοράς, κάποια στιγμή τους πλησιάζουν 170 μπάτσοι, τους περικυκλώνουν, τους συλλαμβάνουν αναίτια και τους μεταφέρουν με λεωφορείο της αστυνομίας στο τμήμα. Ταυτόχρονα ασφαλίτες και κλιμάκιο της αντιτρομοκρατικής εισβάλει στο αυτόνομο στέκι baruti ψάχνοντάς το εξονυχιστικά δίχως τελικά να βρει τίποτα. Τελικά μετά από πολλές ώρες στα κρατητήρια, προσάπτονται στους συλληφθέντες κατηγορίες πλημμεληματικού βαθμού.
Στις 26 Μαρτίου, την επόμενη κιόλας μέρα, άτομα του αναρχικού χώρου ενώ κολλάνε αφίσες προσαγάγονται αναίτια για άλλη μία φορά και αφού κρατούνται στο τμήμα για κάποια ώρα, αφήνονται ελεύθεροι.
Δύο μέρες αργότερα ένα αμάξι με φασίστες από την Θεσσαλονίκη κάνουν την εμφάνιση τους στην πλατεία δημαρχείου (όπου συχνάζουν αντιφασίστες) προφανώς έχοντας υπ' όψιν την πρόσφατη σύλληψη μεγάλου κομματιού του αναρχικού-αντιφασιστικού κινήματος της πόλης. Τα θρασύδειλα αυτά φασισταριά, οπλισμένα με σπρέι πιπεριού και αεροβόλο όπλο, κατεβάζουν πανό αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες που ήταν κρεμασμένο στην πλατεία και γράφουν σε τοίχο φασιστικό σύνθημα. Μόλις γίνονται αντιληπτοί από κόσμο της πλατείας, ξυλοκοπούνται και τρέπονται σε άτακτη φυγή, μη γνωρίζοντας την πόλη, αφήνοντας πίσω το Ι.Χ τους το οποίο και περιποιήθηκε δεόντως. Την επόμενη μέρα μετά από μηνύσεις των φασιστικών σκουληκιών, οι μπάτσοι βγάζουν ένταλμα για 5 άτομα εκ των οποίων οι δύο συλλαμβάνονται. Οι μπάτσοι μετά από αυτό δημιουργούν τρομοκρατικά σενάρια για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης είκοσι ατόμων, κάτι που "έπεσε" την επόμενη το πρωί από την εισαγγελία λόγο ελαφρού κατηγορηματικού χαρακτήρα των κατηγοριών.
Λίγες μέρες μετά ενώ πραγματοποιείται συγκέντρωση φασιστών σε κοντινό χωριό, εντοπίζεται στα ΚΤΕΛ Βέροιας ένας φασίστας ο οποίος τελικά φεύγει άρον- άρον, αφού πρώτα «τρώει» μερικές καρπαζιές. Μετά από λίγη ώρα, μπάτσοι συλλαμβάνουν σύντροφο εν ώρα εργασίας χωρίς κάποιο στοιχείο εις βάρος του. Το «άμεμπτο» δικαστήριο που έλαβε χώρα μετά από κάποιες μέρες καταδίκασε τον σύντροφο, ενώ μέχρι και ο φασίστας που έκανε την μήνυση δήλωσε πως δεν τον χτύπησε το συγκεκριμένο άτομο.
Στις 9 Ιουνίου, μια εβδομάδα πριν από τις επαναληπτικές εκλογές, έκαναν την εμφάνιση τους στην πόλη μας ξενόφερτοι νεοναζί με σκοπό να προπαγανδίσουν την μισαλλοδοξία τους. Κάποιοι αναρχικοί και αντιφασίστες που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στο κέντρο έτυχε να συναντηθούν με τα φασισταριά με αποτέλεσμα τη σύγκρουση μαζί τους και την άτακτη φυγή τους "ξεχνώντας" πίσω τα έντυπα και τα λάβαρα τους. Οι "παλικαράδες" λοιπόν επειδή δεν άντεξαν αυτή την διαπόμπευση επέστρεψαν το μεσημέρι μαζί με ενισχύσεις, όταν όλος ο κόσμος είχε απομακρυνθεί από το κέντρο και επιτέθηκαν σε μαγαζί που ανήκει σε συγγενή συντρόφου, προκαλώντας φθορές και τραυματίζοντας ένα τυχαίο πελάτη. Οι μπάτσοι συλλαμβάνουν επτά φασίστες οι οποίοι οδηγούνται στα κρατητήρια. Εκεί οδηγείται και ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού που δέχτηκε την επίθεση μετά από μήνυση των νεοναζί. Στη δίκη παρωδία που είχε διάρκεια δεκατρείς ώρες αθωώνονται οι έξι φασίστες και καταδικάζεται ο ένας, ενώ ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού καταδικάζεται για το αδίκημα της εξύβρισης(!). Αξίζει να ειπωθεί εδώ ότι καθ όλη την διάρκεια του δικαστηρίου αλληλέγγυος κόσμος ήταν συγκεντρωμένος απ΄ έξω, ενώ οι θρασύδειλοι χρυσαυγίτες για να μπουν και να ξαναβγούν "ασφαλείς" στην αίθουσα του δικαστηρίου χρειάστηκαν την συνοδεία τριών διμοιριών.
Στις 1 Σεπτέμβρη, αναρχικοί/αντιεξουσιαστές και άλλοι πολίτες της Βέροιας καταλαμβάνουν κτήριο που ήταν εγκαταλελειμμένο για 15 χρόνια και αποτελούσε εστία μόλυνσης για την γειτονιά. Σκοπός τους ήταν να το μετατρέψουν σε ανοιχτό κοινωνικό χώρο που θα λαμβάνει αποφάσεις μέσω ανοιχτών συνελεύσεων και θα πραγματοποιεί εκδηλώσεις, μουσικές βραδιές και δράσεις αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού περιεχομένου. Στις 1 Οκτωβρίου, ύστερα από μήνυση της δημάρχου της πόλης μπάτσοι όλων των ειδών (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες) εισβάλουν στο χώρο της κατάληψης, συλλαμβάνουν οχτώ συντρόφους που βρίσκονται μέσα και σφραγίζουν το κτήριο.
Είναι πλέον ολοφάνερο ότι όσο η κοινωνική σύγκρουση θα οξύνεται τόσο η εξουσία θα εξαπολύει όλο και ποιο λυσσαλέες επιθέσεις σ' αυτούς που ατομικά και συλλογικά μάχονται για την αποδόμηση και την καταστροφή του καπιταλισμού. Όμως η ανυπότακτη συνείδηση μας, το αστείρευτο πάθος και οι αλληλέγγυες σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των αγωνιζόμενων είναι οι λόγοι που η άγρια καταστολή που δεχόμαστε μετασχηματίζεται σε οργή εναντίων των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους (μπάτσων και δικαστικών), σε καλύτερη ανάλυση και καλύτερη οργάνωση των δράσεων μας, σε δύναμη και υπομονή για να συνεχίσουμε τον καθημερινό μας αγώνα. Είναι όλα τα παραπάνω ο λόγος που η γροθιά μας παραμένει σφιχτή και στα μάτια μας δεν βλέπεις φόβο, παρόλο που η εξουσία στοχεύει ξεκάθαρα στη σωματική, ψυχολογική και οικονομική μας εξόντωση μέσα από συνεχόμενα δικαστήρια και χρηματικά πρόστιμα. Είναι όλα τα παραπάνω η δύναμη που μας ωθεί να συνεχίσουμε τον πόλεμο στη "δημοκρατία" τους ως την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
Και αν κάτι καταφέραμε να κάνουμε χρησιμοποιώντας τη φωτιά και το μελάνι κι αν κάτι θέλουμε να κάνουμε με τις μικρές μας δυνάμεις και τα χίλια λάθη που έγιναν και θα γίνουν σ' αυτή τη πορεία που ομόρφυνε τις ζωές μας, είναι να κρατήσουμε το όνειρο αυτό ζωντανό.