Πέμπτη 6 Απριλίου 2017 στις 15.30
Ανοιχτή συνέλευση για την καταστολή στις καταλήψεις
Στις 13 Μάρτη, με δύο ταυτόχρονες κατασταλτικές επιχειρήσεις, αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν στην εκκένωση δύο καταλήψεων στην Αθήνα, της Βίλας Ζωγράφου και της κατάληψης στέγης μεταναστών στην Αλκιβιάδου. Κατά την εισβολή των μπάτσων στη Βίλα Ζωγράφου προσήχθησαν 7 σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για την υπεράσπιση του χώρου. Από την κατάληψη στην Αλκιβιάδου προσήχθησαν 127 μετανάστες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο κέντρο κράτησης στην Πέτρου Ράλλη μέχρι να εγκλειστούν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε εισβολή στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου από μπάτσους και δικαστικούς, οι οποίοι προκάλεσαν φθορές στο χώρο και σε εξοπλισμό του στεκιού, έδιωξαν τα δύο σκυλιά που ζουν στο στέκι και πήραν 600 ευρώ που προορίζονταν για την κάλυψη ιατρικών εξόδων συντρόφου. Κάποιες μέρες νωρίτερα, στις 7 Μάρτη, υπάλληλοι της ΕΥΑΘ διέκοψαν την παροχή νερού στην κατάληψη 111. Με την ίδια κατασταλτική τεχνική, η εξουσία προχώρησε πριν μερικούς μήνες στην εκκένωση τριών καταλήψεων στέγης μεταναστών και αλληλέγγυων στην Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Hurriya και Νίκης).
Οι επιθέσεις αυτές από πλευράς της εξουσίας εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο καταστολής απέναντι σε όσους επιλέγουν τον δρόμο του αγώνα. Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα, καθώς είναι ένα ακόμη μέσο για την υλοποίηση των προταγμάτων μας. Είναι οι χώροι μέσα στους οποίους, λειτουργώντας αντιιεραρχικά λύνουμε τις ανάγκες μας χωρίς διαμεσολαβήσεις, κόντρα στην επιβαλλόμενη κανονικότητα. Είναι εστίες αντιπληροφόρησης μέσα στις οποίες δομούνται σχέσεις αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης και αποτελούν αναχώματα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Είναι οι εστίες ανομίας από τις οποίες οφείλουμε να εφορμήσουμε για την συνέχιση των εχθροπραξιών ενάντια σε οτιδήποτε καταδυναστεύει τις ζωές μας.
Ωστόσο, οι επιθετικές κινήσεις του εχθρού δεν περιορίζονται σε επιχειρήσεις εκκένωσης εστιών αγώνα, αλλά εξυπηρετούν ένα συνολικότερο σχεδιασμό της εξουσίας που στόχο έχει την αποδυνάμωση του ευρύτερου αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος, τη διάχυση του φόβου και την εκδικητικότητα απέναντι σε όσους επιλέγουν να αντιπαρατεθούν μαζί της.
Σε αυτή την κατεύθυνση, το κράτος συντάσσει τρομονόμους για την καταπολέμηση του εσωτερικού εχθρού, επιβάλλει μακροχρόνιες εκδικητικές ποινές κάθειρξης σε αναρχικούς αγωνιστές, ποινικοποιεί τις συγγενικές και συντροφικές σχέσεις αγωνιστών, χρησιμοποιεί μεθοδεύσεις για την επιβολή όσο το δυνατόν περισσότερων χρόνων εγκλεισμού και ζητά δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της ένοπλης πάλης ως αντάλλαγμα για τη χορήγηση αδειών ή χρησιμοποιεί γραφειοκρατικά κωλύματα καθιερώνοντας τη στέρηση αδειών και την κατ' επιλογή εφαρμογή εσωτερικών κανονισμών και σωφρονιστικού κώδικα (όπως στην περίπτωση της παρεμπόδισης της φοίτησης στο ΔΙΕΚ των φυλακών κορυδαλλού σε 5 κρατουμένους, μεταξύ των οποίων και ο σύντροφος Παναγιώτης Ασπιώτης, οι οποίοι και έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας) ως καθεστώς εξαίρεσης, βαραίνοντας τους αναρχικούς και αγωνιστές αιχμαλώτους.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η κυριαρχία επιστρατεύει το επιχειρηματολογικό της οπλοστάσιο προκειμένου να επιδοθεί σε μία διαρκή ιδεολογική αντιπαράθεση με την επαναστατική προοπτική. Τα ΜΜΕ, οι τοποθετήσεις της πολιτικής εξουσίας, και κάθε άλλο εργαλείο διαμόρφωσης της κοινωνικής πραγματικότητας προσπαθούν να διαχύσουν μες στο κοινωνικό σώμα ένα δομημένο αντεπαναστατικό ιδεολόγημα που ξεκινά απο τις "υποσχέσεις" για καταστολή της αναρχικής δράσης, και καταλήγει στη διάχυση μιας πολεμικής επιχειρηματολογίας που στοχεύει στην απονοηματοδότηση κάθε μορφής αναρχικής δράσης, και την αναγωγή της σε κοινωνικό εχθρό που χτυπά ανεξαιρέτως και αδιακρίτως.
Εμείς από την πλευρά μας, οφείλουμε να πάρουμε θέση μάχης στον πόλεμο που μαίνεται και να επιλέξουμε την όξυνση του, χωρίς να χρειαζόμαστε την καταστολή ως αφορμή για να δράσουμε. Να χαρτογραφήσουμε τις κινήσεις του εχθρού, να αναλύσουμε τις προθέσεις του και τον οπλισμό του και να συλλέξουμε στοιχεία για να τον αφοπλίσουμε. Να επιλέξουμε τη διαρκή επίθεση με όλα τα μέσα για την αντιπαράθεση με κάθε μορφή εξουσίας, μέχρι την καταστροφή του υπάρχοντος.
Επιλέγουμε να καλέσουμε συνέλευση, γιατί θεωρούμε πως οι κατασταλτικές επιχειρήσεις και σχεδιασμοί δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα. Οι αναρχικοί οφείλουν να απαντήσουν οργανωμένα σε οποιαδήποτε πρόκληση (διώξεις εγκλείστων και μη συντρόφων) αλλά και να προετοιμάσουν την επίθεση που διεκδικεί έδαφος απέναντι σε οποιαδήποτε επερχόμενη καταστολή, δομώντας ένα αντικατασταλτικό κίνημα αγώνα, όπου θα συνδιαμορφωθούν δράσεις σε αυτό το πλαίσιο, θα αναδειχθεί ο αναρχικός αγώνας μέσα από την αλληλεγγύη σε έγκλειστους και διωκόμενους συντρόφους, μέσα από την ανάδειξη της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους και την αντιπαράθεση μαζί της.
Επιλέγουμε να καλέσουμε ανοιχτή συνέλευση γιατί θεωρούμε πως ένα τέτοιο ζήτημα αφορά κάθε ατομο και συλλογικότητα του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου. Επειδή θεωρούμε πως ο αναρχικός αγώνας πρέπει να αποτελεί συνησταμένη διαφορετικών θεωρήσεων και μορφών πάλης ενώ ταυτόχρονα να είναιδιαρκώς και ένα πεδίο ζυμώσεων και δημιουργίας συντροφικών σχέσεων, ασχέτως των επιμέρους
διαφωνιών. Επειδή θεωρούμε πως οι πρωτοβουλίες, οι διαθέσεις και οι επιμέρους δράσεις, οφείλουν πρώτα να συντονίζονται, να επικοινωνούνται και έπειτα να οδηγούν στην ανάπτυξη δεσμών για να επιφέρουν και πιο ουσιαστικά αποτελέσματα.
Ξέρουμε πως το κράτος, ασχέτως διαχειριστή, επιτίθεται τόσο στο σύνολο όσο και στις επιμερους πτυχές του αναρχικού αγώνα, αλλά και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που κυοφορεί την ρήξη. Στο χέρι μας είναι να αντιπαρατεθούμε με οποιαδήποτε κατασταλτική στρατηγική είτε αυτή αφορά τη διακοπή ρεύματος/νερού είτε τη δίωξη συντρόφων/ισσών, αλλά και να απαντήσουμε σε κάθε επίθεση με ευθύ τρόπο, δρώντας άμεσα και αυτοοργανωμένα, μακριά από αντιλήψεις ανάθεσης ή συμβιβασμού, γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θα επιφέρει αποτέλεσμα ενάντια στους κρατικούς σχεδιασμούς. Κι αυτό είναι μόνο ένα μικρό βήμα μπροστά στην επιδίωξη της οριστικής κατάλυσης κράτους και κάθε μορφής εξουσίας.
Ο αναρχικός αγώνας για εμάς πρέπει να πραγματώνεται μέσα σε ένα γενικευμένο πλαίσιο που θέλει τον κάθε έναν και την κάθε μία να περνάει στην αντιπαράθεση με τους κρατικούς σχεδιασμούς, να στοχοποιεί την ύπαρξη του κράτους και να αντιπαρατίθεται με τις διάχυτες εξουσιαστικές δομές στο υπάρχον σύστημα. Όταν οι οργανωμένες αναρχικές κινήσεις εντάσσονται σε ένα τέτοιο πλαίσιο, μπορούν να επιφέρουν και αποτελεσματικά την ανακοπή των κατασταλτικών σχεδιασμών. Ή τουλάχιστον, να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις αυτές που θα επιβάλλουν την συνέχιση των αγώνων, και την ενδυνάμωση τους στον κοινωνικό πόλεμο, ανεξάρτητα από τους κυρίαρχους σχεδιασμούς.
Η εξουσία μέσα από την στρατηγική της στοχεύει στην αποδυνάμωση των αγώνων, στην πρόκληση απωλειών, στην αδρανοποίηση. Ξέρουμε, όμως, πως η μεγαλύτερη απώλεια που περιμένει τους αγωνιζόμενους, είναι η εσωτερίκευση μίας μονομερούς ειρηνικής συνύπαρξης με την εξουσία.
Όσο και αν η καταστολή εντείνεται, αλλάζει μορφή και πρόσωπα. Όσο και αν η κυριαρχία προσπαθεί να καταστείλει τις καταλήψεις, να μας φυλακίσει, και να μας απομακρύνει από τους έγκλειστους συντρόφους, τόσο εμείς θα απαντάμε με λόγο και πράξεις αντίστασης και εξέγερσης. Τόσο εμείς θα οξύνουμε τις εχθροπραξίες με όλα τα μέσα στο παρόν σύστημα εξουσίας και καταπίεσης, θα κάνουμε ξεκάθαρο πως δεν έχουν κανένα λόγο να μας "ανέχονται", θα κάνουμε ξεκάθαρο πως έχουν κάθε λόγο να μας φοβούνται, έχοντας στο νου μας πάντα τους αιχμαλώτους αυτου του πολέμου και όσους έδωσαν τη ζωή τους βαδίζοντας στο δρόμο για την ελευθερία.
Οι ιδέες μας δεν καταστέλλονται, δεν εκκενώνονται. Στέκονται περήφανα άνομες ενάντια στη νομιμότητα της εκμετάλλευσης και της υποταγής.
Συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία-φυλακή
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Απρίλιος 16h